Over de doden niets dan goeds, luidt het gezegde. Klopt dat wel?

- Iets goeds over iemand zeggen is de weg van de minste weerstand.
- Iets slechts over iemand zeggen die zichzelf niet kan verdedigen wordt vaak gezien als gemeen.

In je eigen ervaring ben je het ongetwijfeld ook tegen gekomen - complimenten uitdelen doe je makkelijker dan kritiek geven. Althans, dat is de norm. De meeste mensen die ik ken kunnen best zeiken over mensen, maar niet als de persoon er zelf bij is. Iemand de hemel in prijzen kunnen zij echter bij af- en aanwezigheid van de persoon in kwestie.

Nee tuurlijk klopt dat niet, en dat is ook vaak niet zo.
(niets dan goeds over Hitler,ceausescu, de weduwe Rost van Tonningen enz?).

Maar het idee is dat kwaadspreken over een overleden persoon lullig is omdat iemand zich niet meer kan verdedigen. Daar gaat het eigenlijk om.

kort na de dood van iemand is dat idd meestal het geval, na korte tijd komt er wel weer een meer objectief beeld naar voren. Alleen bij die-hard fans komt de objectiviteit nooit, maar da's logisch.

hiermee bedoelt men dat je niets dan goeds over doden moet zeggen, want de overleden kan zich tenslotte niet verdedigen of iets herstellen of het goed maken...

Vroeger geloofde men dat overledenen als spook 'terug' kwamen wanneer je slecht over ze sprak, om je de stuipen op het lijf te jagen.

Vandaar het gezegde: 'over de doden niets dan goeds'.

Ik heb het altijd raar gevonden dat het beeld dat men schetst van een dode altijd veel positiever is dan van diezelfde persoon als die nog geleefd zou hebben. Niet dat ik graag zou willen dat men meer negatieve dingen over doden zou zeggen, maar liever dat men wat meer goeds over de levenden zou zeggen. Zou het niet mooi zijn dat al het goeds wat men op jouw begrafenis gaat zeggen nu al tegen jou zegt? Het volgend lied van Harrie Jekkers zegt alles:

http://www.youtube.com/watch?v=P5y_Kwjdm3A

Hé op de dag van mijn begrafenis
Als het gat... gegraven is,
Wil ik liever geen... bezoek aan huis,
Blijf die dag... maar lekker thuis.
Maar kom maar langs,
Kom maar langs,
Kom maar langs... nu ik nog leef.
Op mijn grafsteen, hé aan het eind,
In mijn advertentie zwartomlijnd
Wil ik geen woorden als: diergeliefd,
Geen: innig beminnend.
Ik wil geen: rust in vrede,
Op mijn lint.
Hé noem me lief,
Nu ik nog leef,
Noem me lief... nu ik nog leef.
Ref.
Nu ik nog leef,
Hé laat nu de glazen zingen,
Tot ze barsten in duizend scherven van geluk.
Nu ik nog leef,
Hé laat nu de liefde zingen,
Want nu ik nog leef, wil ik sterven van geluk.
Nu ik nog leef...
Maar op die dag, hé zonder keus
Met de deksel... op m'n neus
Als ik straks hé lig opgebaard,
Door nabestaanden aangestaard,
Hé laat dan achter wat aan het bederven is,
Verdeel meteen de erfenis.
Als ik dood ben, hé of kapot,
Niet op de valreep... nog even God.
Ik wil geen toespraken, geen preken
Niet van priesters, niet van leken.
Geloof in mij, hé nu ik nog leef joh,
Geloof in mij... nu ik nog leef.
Ref.
Want nu ik nog leef,
Hé laat nu de glazen zingen,
Hé laat ze barsten in duizend scherven van geluk.
Nu ik nog leef,
Hé laat me nu m'n liedjes zingen,
Want nu ik nog leef wil ik sterven van geluk.
Hé maar ik ben nog niet aan doodgaan toe,
Da's wel 't laatste wat ik doe!
Nu ik nog leef...
Nu ik nog leef...
Hé noem me lief, nu ik nog leef!
Nu ik nog leef...
Nu ik nog leef...
Hé kom maar langs... dank u wel
Nu ik nog leef.
Hé kom maar langs...
Hé kom maar langs...
Nu ik nog leef!

Over de doden niets dan goeds., want de familie is er altijd bij en het heeft toch geen zin meer een dode iets te verwijten.

Pure onzin, het is enkel angst en voorschrift dat er over de doden niets dan goed gezegd mag worden...

Zou iets goeds zeggen over iemand, dood of levend, moeilijker zijn dan iets slechts te zeggen? Weet ik niet, voor mij niet in elk geval, maar een ander kan dat anders ervaren...

Ik zie het zo: de doden laat je met rust, al zijn er helaas overledenen waar weinig goeds over te melden valt. Om iemand na zijn dood 'nog verder de grond in te stampen', heeft geen toegevoegde waarde.

Mensen die nog in leven zijn moeten en mogen horen dat iets goed of slecht is. Mijn overtuiging is dan ook nooit spijt te hebben van het niet uiten van gevoelens aan mensen die nog in leven zijn. En dan vooral de goede dingen benoemen, vertellen dat je van iemand houdt, iemand waardeert, respecteert... dat is waardevol omdat je een reactie terug kunt krijgen. We kunnen het denken, binnen onszelf houden, aannemen dat de ander 'het wel weet'.

Alles uitspreken, vandaag, nu het nog kan. Er is geen enkele garantie voor de dag van morgen.

De doden laat je met rust. Als iemand verschrikkelijke dingen heeft gedaan in zijn bestaan, moet hij zich verantwoorden in ons bestaan. Bij de dood wordt alles los gelaten. Wij zullen hem los moeten laten. Bij ons is alles weten en we willen aldoor maar de regie houden ja zelfs na de dood. Alles hier na de dood doet er niet meer toe. Velen willen weten of hij naar de hel is of naar de verdoeminis. Allemaal kapstokken uit het leven. Laat maar los, alles heeft zijn doe gehad en hoe die is na de dood gaat ons niet meer aan. Als men mooi spreekt bij een begravenis terwijl iedereen weet dat hij verschrikkelijk was, is het mooi dat hij de regie heeft losgelaten het kwaad is geschied en verledentijd. De dode is de tijd voorbij en voor iedereen is die liefdevol. Het begint dan al op zo`n begrafenis, de lieve woorden en mooie woorden getuigen ook van respect voor een mens die in struggle geleefd heeft. Het is moeilijk om te vergeven. Ieder mens maakt fouten in deze wereld en voor iedereen ie er de eeuwige rust , ja zelfs zacht. Laat het los en laat het rusten.

Toegevoegd op 28-06-2009 15:57:34
middenboven: lees alle heeft zijn doe gehad is natuurlijk doel. onderste zin iedereen is (ie) er de eeuwige rust