Is homosexualiteit wel echt geaccepteerd in Nederland?

Steeds meer én steeds minder. Er zijn bevolkingsgroepen in Nederland die - hoewel je dat niet schijnt te mogen zeggen - een achterstand hebben op dat gebied. En slachtoffers daarvan hoeven niet altijd te rekenen op steun uit de politiek.

In de Utrechtse wijk Zuilen zijn al een paar keer stellen letterlijk de wijk uitgejaagd vanwege hun seksualiteit, een lesbisch stel en een transseksueel stel. Lesbische en transseksuele koppels passen namelijk niet binnen de belevingswereld van (delen van) bepaalde bevolkingsgroepen in die wijk. Dat strookt niet met hun 'culturele identiteit'.

Tijdens de afgelopen dodenherdenking refereerde een wethouder in zijn speech aan die gebeurtenissen. Mooi zou je denken, de wethouder onderstreept nog even het belang van vrijheid in de huidige tijd, om niet uit je huis gejaagd te worden vanwege bijvoorbeeld je seksualiteit. Maar niets was minder waar. Deze wethouder noemde deze gebeurtenissen voorbeelden van het 'spanningsveld tussen vrijheid en identiteit', en zei dat ze illustreerden hoe lastig het is om een 'balans' tussen die twee te vinden.

De dodenherdenking was natuurlijk niet de plaats om een rel te schoppen, maar ik had hem wel met zijn eigen microfoon willen wurgen. 'Spanningsveld tussen vrijheid en identiteit'? 'Lastig om de balans te vinden'? Intolerante criminelen zul je bedoelen, die ongestraft mensen uit hun eigen huis jagen omdat ze niet willen begrijpen dat mensen, ook lesbische en transseksuele mensen, gelijkwaardig zijn.

Ik vind het schandalig dat we teruggaan naar een tijd dat mensen hun seksuele geaardheid moeten verbergen of zelfs moeten verhuizen omdat ze anders hun leven niet zeker zijn, zonder te kunnen rekenen op steun vanuit gemeentelijke én landelijke politiek. Zijn we eindelijk zover dat jongeren zonder angst voor het oordeel van hun ouders uit de kast durven te komen, doen we meteen ook weer een gigantische stap terug.