Waarom voel je je geremd om op een spontane manier met kinderen om te gaan?

ja vreselijk jammer, een normale spontane omgang moet mogelijk blijven, please!! Aanraken kan gewoon lekker voelen, voor beide partijen; er hoeft niet gedacht te worden aan seksuele handelingen, maar aan puur plezier met elkaar. Lachen en de geest vrij!

Het kan aan jouw relatie met die ouders liggen. Als jij een relatief onbekende bent, is het logisch dat de ouders een oogje in het zeil willen houden.

Het kan aan de ouders liggen - die zijn wellicht wat overbezorgd. Ben jij misschien zwemleraar? ;-)

Het kan ook aan jou liggen. Jij voelt je geobserveerd. Daardoor ga je, als je een kind oppakt of tijdens het spelen even knuffelt, schichtig om je heen kijken, om te zien hoe de ouders reageren. Die ouders zien dan dus iemand die, in hun ogen, steeds schichtig spiekt of iemand op hem let. Dat is natuurlijk verdacht.

hallo,

ik heb zelf een dochter van 3 jaar, blond haar, blauwe ogen en ze weet precies de aandacht naar haar toe te trekken.
en ja.. als er iemand mij dochter oppakt die ik niet ken ben ik ook geneigt om om extra waakzaam te zijn.
het enigste wat ik wil is haar veiligheid te bieden.
en hopen dat ik haar veilig door de peuter/kleuter jaren kan slepen.
je hoort zoveel gekke verhalen, ik denk dat daarom veel ouders zo reageren!

Geremd, omdat je je bewust of onbewust bent van de ouderlijke gedachte dat er iets meer achter zit. Ergens is er bij veel ouders een stuk vertrouwen weg en daar is argwaan voor in de plaats gekomen.

En hoe zie je als ouder het verschil, een pedofiel vindt het ook leuk om kinderen aan te raken. Instinctief beschermend gedrag en ja, neem het ze maar eens kwalijk. Maar het is en blijft jammer dat een spontane knuffel met een kind, vaak op een andere/onterechte manier wordt uitgelegd.

Angst, voortgekomen uit de negatieve mediaaandacht die aan pedofilie is besteed. Iedere man die iets te leuk met kinderen omgaat is daarmee ineens verdacht geworden. Het is vergelijkbaar met het gevoel van onveiligheid dat heel wat Nederlanders krijgen als ze een groepje marrokanen zien zitten. Helaas hebben de meeste mensen eerder de neiging om zich door angst te laten leiden dan te kunnen relativeren.

Het zegt iets ook van jouw, jouw opvoeding speelt hierin een rol. Vooral toen je zelf nog kind was. Het is soms een onbewuste angst die bij jezelf opkomt. Verder zijn ouders uiteraard heel voorzichtig. Het vertrouwen heeft een breuk opgelopen. Elke moeder of vader beschermt zijn of haar kind. Zoals het nieuws tegenwoordig laat horen en zien dat er kinderen misbruikt worden is het logisch dat ouders extra op hun hoede zijn. Toch is jouw onzekerheid hierover gerelateerd aan je eigen angst dat ze mischien wel anders over je zouden denken. Het is dus voor beiden heel moeilijk. En weet je het gaat wel ten koste van de spontaniteit naar kinderen, en dat is heel jammer. Ouders, jij en ik hebben allen het kind zijn diep in ons zitten. Als jij reflecteerd naar een kind is dat de herkenning van het eigen kind zijn, en dat is wat jij zou willen en eigenlijk iedereen wel, maar we komen helaas talloze belemmeringen tegen. Jij bent bang om voor de verkeerde man te worden aangezien, en de ouders denken, wat moet die kerel. Maar wat dit kind wil ontmoeten ie iemand die het kind begrijpt, op basis van gelijkwaardigheid. EEN KIND WIL SPELEN WANT VAN SPELEN LEERT HET KIND. SCHROOM NIET IN JE SPONTANITEIT WEES ALS HET KIND EN DOE EEN BEETJE MEE!

Volgens mij gaan we nu ook in Nederland helemaal de verkeerde kant op, vooral mannen hebben het moeilijk omdat gewoon leuk doen tegen een kind met argwaan wordt bekeken. We laten ons gek maken door de media die net doen of er overal pedofielen op de loer liggen.
In sommige delen van de V.S. wordt het al raar gevonden dat kleine meisjes zonder bikini-bovenstukje lopen.( Las ik in èèn van de columns van Sylvia Witteman in de Volkskrant magazine) Als ouder moet je natuurlijk wel altijd alert zijn maar je kan het overdrijven.
Ik hoop dat je wel gewoon spontaan kan blijven doen.

Je moet het maar durven om kind te zijn tussen de kinderen... Die kinderen leven zich zo uit en kunnen zo snel iets aangaan en iets laten vallen, is een genot om te zien, om te ervaren, maar je moet het wel kunnen... En als je dan een paar uur samen geweest bent, dan kun je ook net zo snel in slaap vallen als die kinderen dat doen...

Als anderen vinden dat ze hun kinderen moeten beschermen voor je, dan zou ik toch die kinderen mijden... Of eens een goed gesprek aangaan met de ouders, want dat zou ik dan toch wel graag willen weten... Maar zolang ik dat niet gedaan heb, dan blijf ik bij die kinderen weg...