Hoe is het ideaalbeeld van dikke vrouwen naar dunne vrouwen veranderd?

Vroeger werd een dikkere vrouw geassocieerd met vruchtbaarheid. Dunne vrouwen werden als niet vruchtbaar beschouwd en kregen dus amper een man.

Vrouwen gingen in die tijd meer doen om te zorgen dat ze niet dun waren.

Waarom vrouwen nu zo achterlijk dun willen zijn heb ik geen antwoord op, maar die krijg je vast nog wel.

Tegenwoordig weet men dat niet te dikke vrouwen het gezondst zijn. Dat heeft het beeld doen veranderen.
Helaas is het doorgeslagen naar het normaal vinden van veel te dunne vrouwen.

Het is een modebeeld, dat regelmatig wisselt. Over een tijdje, als er bijvoorbeeld veel voedselschaarste is, kunnen vollere vrouwen best weer als ideaal gezien worden.
Bovendien zijn er altijd mensen die toch liever een voluptueuze vrouw zien. Gelukkig is mijn man er één van!

Vroeger was dik zijn een teken van rijkdom en vruchtbaarheid. Wat wil je nog meer? Tegenwoordig worden vrouwen die dik zijn zonder zelfbeheersing, onsportief en lui geacht. En dat betekend dat het tegenovergestelde (de slanke vrouw) als een harde werker en levenslustig persoon wordt gezien. En wederom, wat wil je nog meer? ;)

Ik denk sinds de komst van Twiggy, het graatmagere modelletje in de jaren zestig/zeventig. En de modellenwereld met die uitgehongerd meisjes. En de diëten. En alle damestijdschriften die hier zo absurd de nadruk op leggen.

Lang geleden was voedselschaarste niet ongewoon en een dikke vrouw was een teken van welvaart en welzijn.
In de twintigste eeuw werd voedsel steeds goedkoper en ook de arme mensen werden dik.
Toen moesten de rijke mensen naar iets anders omzien om hun status te onderstrepen. Dat werd mager en wel zo mager dat je met zo'n lichaam onmogelijk verward kon worden met de poetsvrouw, want met zo'n lichaam kon je eenvoudig niet werken.

Ik ga even verder waar Raamklaza gebleven is.

"Waarom vrouwen nu zo achterlijk dun willen zijn heb ik geen antwoord op, maar die krijg je vast nog wel."

Rond de tijd dat Twiggy (het eerste catwalk skelet uit begin jaren 60) kwam, kwam er nog wat: de enorme opkomst van radio en vooral televisie. Toen hoofdzakelijk nog in Amerika omdat door de tweede wereldoorlog een economische voorsprong hadden, immers in hun land was niet gevochten en er hoefden dus ook geen kapitalen in herstel worden gestoken. Maar datzelfde Amerika was ook het role model van Europa.

De invloed die de televisie heeft wordt nog steeds onderschat. Vooral meisjes werden al snel aangestoken door het daverende succes van Twiggy (twijgje). Tegelijkertijd kwamen ook de eerste glossies (glanzende modebladen) op de markt. Men werd dus gebombardeerd door reclame en dat werkt. Meisjes en vrouwen wilden ook die kleding en dat kon natuurlijk alleen maar als je een dunne twiggy was. De eerste afslankers met hun dieeten stonden op om ook het ultra dun te promoten. Met hun dieet natuurlijk. Was je modebewust dan had je eigenlijk geen keuze. Opgestookt door de commercie was ultra dun zijn een uiting van luxe en welvaart.

Het is pas vrij recent dat de medische wetenschap heeft ontdekt dat een twiggy eigenlijk helemaal niet zo gezond is. En let op, de klepel slaat straks weer helemaal de andere kant op.

Kortom, het ultra-dun is een bewijs van de kracht van commercie, de reclame in glanzende bladen, radio en vooral televisie. Internet kan je daar nu ook aan toevoegen.

Oproep aan de vrouwen:

Wees blij met je lichaam en accepteer het als het is. Sommige vrouwen zijn mollig, anderen zijn slank of jongens-achtig gespierd. Probeer niet altijd een andere vrouw te zijn dan je bent. Wees zuinig met make up, elke onnatuurlijke toevoeging aan je huid (en dat is alle make up) verouder je alleen maar. Een vrouw, ongeacht haar natuurlijke postuur, die gezond eet en voldoende beweegt heeft helemaal geen poetsmiddelen nodig om mooi te zijn. Voor de mannen hoef je het ook niet te doen, zoals hier op GV als eens is aangehaald, de meeste mannen vinden een vrouw zonder "oorlogskleuren" mooier. Waar doe je het dan voor?

Een ideaalbeeld is nooit haalbaar,toch niet voor de meeste vrouwen( en mannen),daarom is dit streven constant in beweging ,dan weer dik(ker ) dan weer dun(ner) en zo gaat dat maar door. Mede door invloed van boekjes en reclame ,want die hebben er ook nog hun voordeel bij.

Er komt steeds meer kennis, nu weet men dat het niet gezond is om heel dik te zijn. Niet dat heel dun zijn wel altijd gezond is..