Waarom reageren ouders van pesters vaak van, zoiets doet mijn kind niet! ipv. hoe kunnen we dit oplossen?

Omdat je uit bescherming van je eigen family graag wil geloven wat je kind zegt. Dat gekoppeld aan het feit dat pesters erg goed zijn in het timen van de momenten zodat ouders nooit door hebben dat het gebeurd zorgt er voor dat ouders van pesters vaak lastig te overtuigen zijn dat hun zoontje/dochtertje dat doet.

Omdat dat ook zo is. Het is een misvatting om te denken dat pestgedrag alleen veroorzaakt wordt door de pester en niet ook door de gepeste. Beiden nemen rollen aan, en gedragen zich zo in de groep, en in zowel pester als gepeste moeten dingen veranderen om het gedrag op te laten houden (vaak zie je ook dat gepeste kinderen die van school veranderen, in hun nieuwe klas ook weer gepest worden).
Het is inderdaad heel vervelend als ouders ontkennen dat hun kind pest. Veel ouders hebben een blinde vlek als het om hun kinderen gaat. Er zit weinig anders op dan gewoon proberen in gesprek te komen, en niet te beschuldigend te zijn, maar samen aan een oplossing te werken.

Omdat er ongeloof is... Zij hebben zelf waarlijk nooit zulk gedrag bij hun kinderen gezien, dus vandaag dat ongeloof...

Als dat verdwenen is dan pas kan er een andere houding ontstaan, en dan komt: Hoe kunnen we dit oplossen?

Alles heeft zijn volgorde, ook hier...

Pesten is iets heel dubieus... Het is om de rangorde in een groep neer te zetten... Je moet ook een afweer kunnen opbouwen en dat leer je door te botsen, niet alleen in de mensenwereld gebeurt dat, maar ook in de dierenwereld...
Maar sommigen slaan door, enerzijds door zich niet te verweren en dan heb je al een slachtoffer en anderzijds door te slaan in de ander te testen en te pesten... Dat is ook niet ok...

Maar dat er een groep ontstaat is heel gezond en moet zo zijn voor een gezonde samenleving... Dat er dan soms iets fout gaat, is heel erg, maar men kan ook een tikje relativeren vind ik... School is ook maar een tijdelijke leefomgeving en die is toch weer snel ten einde...

Plagen man, maar pesten niet (pesten is voortgezet plagen)...

dat komt omdat ouders zich identificeren met de rol van ouder... als hun kind dus iets doet dat niet door de beugel kan, betekent dat dat zij -als ouder- iets fout hebben gedaan, ze hebben als ouder gefaald... daarom wordt het eerst ontkend... het is veel te pijnlijk... het is veel pijnlijker om het eigen falen te voelen dan de pijn te voelen van het gepeste kind...
de pijn van het gepeste kind voelen díe ouders dan weer duidelijker... veel duidelijker dan de pijn van de gefaalde ouder...

Een kind wordt niet van het ene moment op het andere een pester. Al in de peutertijd ontwikkelt zich dat. Als ouders/opvoeders dan niet bijsturen komt zo`n kindje er niet achter dat bepaald gedrag niet acceptabel is. Sommige ouders van peuters lachen er zelfs om: "kijk eens hoe stoer hij is".

Pesten kan alleen maar als de groep (klas) dit toelaat. Het is dus noodzakelijk dat pestgedrag met de hele groep besproken wordt. Vaak voelen meer kinderen zich niet prettig in zo`n groep maar durven niets te zeggen uit angst voor de pester.
Op de school van mijn dochter hadden ze een pestpreventieproject dat volgens mijn dochter ook hielp, kinderen werd gevraagd hun handtekening te zetten om niet te pesten.

Verder is uit onderzoek (ik heb eens een boekje gelezen over pesten) gebleken dat echte pesters een reële kans maken in het criminele circuit terecht te komen.

Het is wel erg makkelijk om de gepeste de schuld te geven: in een goede groep mag iedereen zichzelf zijn!!!

Omdat ouders en vooral moeders altijd hun kind in bescherming nemen :er zijn genoeg bewijzen in de geschiedenis van de criminaliteit waarbij moeders het moordend gedrag van hun kind ontkende , zelfs na overtuigende bewijzen. "Mijn kind, schoon kind"

vaak zitten de ouders van pesters al met de handen in het haar, en zijn het thuis ook gewoon hele nare kinderen.
het is niet makkelijk voor een ouder om toe te moeten geven dat jou kind een zak is.
pesters komen vaak uit onstabiele gezinnen, met een schreeuwende vader en een altijd jankende moeder. (zo eens bij buren gezien) het kind peste iedereen, en op straat deden de ouders alsof ze er niets mee deden. terwijl het kind thuis er zo van langs kreeg dat hij weer nieuwe haat onwikkelde tegen de andere kinderen.