Wat is de oorzaak van de verhuftering van de maatschappij?

Dat lijkt alleen maar zo. Hufterigheid is van alle tijden.

Omdat er steeds meer mensen komen op deze Aarde, Gemiddeld zitten die steeds dichter op elkaar en is er steeds minder (leef)milieu over (per persoon) om van te leven (daar haalt men tenslotte 't voedsel en dergelijke weg). Als gevolg daarvan moet je met je ellebogen werken om nog te kunnen overleven.

Verder is er nu wel veel meer media (internet) dan vroeger en wordt er meer geregistreerd (computers) dan vroeger - wat een enigszins vertekend beeld kan geven.

Ik dacht dat korte lontjes alleen maar aan die pratende rotjes zitten. "Dankzij dat korte lontje heb ik nu een hondje!" enzo...

Ik denk dat het vooral komt omdat de mensen steeds meer gehaast zijn en steeds minder de tijd nemen om naar elkaar te luisteren. Ik denk alleen dat het niets anders is dan 30 jaar terug. De media speelt er alleen steeds meer en meer op in en dan zie je het ook meer...

Mijn Mening: Vroeger was je op elkaar aangewezen om te overleven. Tegenwoordig kan iedereen prima zonder hulp van anderen en daardoor worden mensen steeds minder sociaal, we hebben elkaar niet meer nodig.

De mensen worden steeds meer zichzelf... Vroeger durfde men dat niet te laten zien, nu wel... dus de mensen worden eerlijker in hun uiten en meer zichzelf... Mooi hé hoe verbetering zich eerst negatief laat zien...

Ik ben er blij mee...

Door de druk die veel mensen voelen als een hete adem in de nek. Het vele moeten, weinig vrije tijd, geldzorgen. De druk neemt steeds meer toe, veel mensen hebben een burn out of lopen er bijna tegenaan. De druk moet van de ketel en dat uit zich in het gedrag naar anderen.

Vroeger deed je gewoon wat je vader, je baas of de dominee zei.

Na de verlichting is iedereen zelf gaan nadenken (sapere aude, durf te denken) Niet vinden wat een autoriteit vindt dat jij moet denken, maar ZELF nadenken.

Daardoor heeft ook de democratie een grote vlucht genomen. Hele groepen mensen namen zelf hun lot in handen en emancipeerden dientengevolge (vrouwen, arbeiders, alle geloven).

In de jaren 60 is de individualiteit losgebroken. Niet meer 'de groep' waar je je toe acht, maar het individu zelf is ge-emancipeerd.

Dat heeft tot gevolg (en dat is ok) dat IEDEREEN zijn zegje mag doen. En de laatste tijd MAG het niet alleen, maar iedereen DOET het ook.

Wat leidt tot veel meningen. Heel vaak ongenuanceerd, ongeinformeerd, vaak met meer gevoel dan ratio.

Iedereen heeft het recht om te roepen wat hij denkt.
Als hij nou maar nadacht, maar dat ontbreekt vaak. Het is meer roepen wat je voelt. Wat (dus?) tot hufterigheid leid.

De wal zal het schip wel weer een keer keren, zoals altijd:)

klopt ,vind ik ook.

Ik denk dat het erg te maken heeft met ouders die beiden moeten werken over het algemeen,waardoor qua opvoeding(goede opvoeding) veel minder sprake is.Danwel dat ouders minder de normen en waarden mee geven die men behoort te weten ,voor nu en later.
daar komt bij dat als het maar iets te lastig wordt dan wordt het vaak gedoogt hier in het land,
Natuurlijk was dit vroeger ook zo danwel voor die tijd,maar anders dan nu ,als ik zo mijn ouders vraag.
Waar ik mij ook aan stoor is de jeugd die nergens zowat meer van opkijkt,maar vooral de taal die ze uitslaan.
als je er wat van zegt, weet je het vaak helemaal,vaak storend en kansloos en dat gaat en mag maar verder

hufterigheid bestond al lang voor dat jij de eerste keer hufterig deed.
en het valt wel mee hoor. mijn lont is nog altijd lang genoeg om met sommige mensen hier en op het werk om te kunnen gaan, waar sommige het al opgegeven zouden hebben.
nee hoor het gaat wel ok.

Hufterig gedrag is er ongetwijfeld al zo lang geweest als er mensen zijn, al heeft het toegenomen individualisme daar wel invloed op. De drempel maar ook het besef je hufterig te gedragen is wat lager geworden.
Daarnaast is de sociale controle tegenwoordig heel erg laag. Voor een deel is dat geboren door angst, die weer wordt vergroot en aangewakkerd door negatieve berichtgeving in de media. Iets doen voor een ander of een ander helpen is minder vanzelfsprekend geworden, omdat we zowel ervaringen krijgen als berichten horen die maken dat je daar berekenender in wordt.

Een hele grote rol speelt in mijn ogen ook dat we vrijwel alle vormen van structurele hulp geïnstitutionaliseerd hebben. Waarom zou je een arme of een hongerige helpen als hij een uitkering krijgt, een zieke als hij in het ziekenfonds zit, een oude buurvrouw als ze thuiszorg heeft, al die vormen van zorgen voor elkaar zijn overgenomen door de overheid, en omdat we er financieel ook een flinke veer voor moeten laten, zijn we minder bereid ook nog rechtstreeks een handje uit te steken. Ik betaal er toch al zat voor ?

En ongetwijfeld blaast ook het feit dat de kerk aan gezag heeft ingeboet hier een nootje mee. De ontzuiling heeft een steeds verdergaande individualisering met zich mee gebracht ; het is steeds meer ieder voor zich geworden. Vroeger voelde men zich nog verantwoordelijk voor mensen binnen de eigen 'zuil' of kerk, maar nu zijn er mensen die nergens meer bij horen. En geinstitutioneerde hulpverlening maakt dat niemand zich meer persoonlijk verantwoordelijk of betrokken voelt.

De meeste mensen deugen in de basis. Maar stapje voor stapje komen er steeds meer mensen bij die alleen met zichzelf en eventueel de hunnen bezig zijn, en daarbij 'schijt' hebben aan wat anderen vinden. Veel overlast is daar het gevolg van. En omdat we met zovéél zijn, valt één op de pakweg 50 mensen die totaal overal schijt aan heeft al snel op, want dat betekent dat je er al gauw een stuk of tien per dag kunt tegenkomen.