Waarom moet je mensen aankijken als je met ze praat?

Uit beleefdheid. Dan weet die gene dat je naar hem luistert. En dat zij naar jou luisteren.

Dan versta je ze beter, en mensen denken dat je naar ze luistert.
Maar het belangrijkste is dat je het vroeger geleerd heb, omdat het beleefd is

Er zijn nu eenmaal bepaalde gedragsregels in het leven en tijdens het praten elkaar aankijken is er een van. Niets moet maar je gevoel van waarde in de ogen van je gesprekspartner neemt wel diepe sprongen naar beneden als je je onttrekt aan normaal beleefd gedrag.

dat is een fatsoensnorm... op deze manier kunnen mensen ook je gezicht zien en daar de werkelijke betekenis van je woorden in "lezen"

een gelaatsuitdrukking zegt veel meer dan woorden.

Als je ze aankijkt geef je als het ware weer dat je niks te verbergen hebt.
Mensen die niet de waarheid spreken kijken je vaak niet aan.

Het staat in geen enkel wetboek, zelfs niet in de Bijbel, en ik denk dat het eigenlijk ook geen natuurlijke manier van doen is. Ik vind het veel mooier om slechts af en toe de persoon met wie je praat echt aan te kijken, ik vind dat het allemaal afhangt van de sfeer. Je moet het helemaal zelf aanvoelen wanneer je wil kijken en wanneer niet. Het zou goed zijn indien de etiquette dat soort zaken op een gevoeliger manier kon onderschrijven, met respect van beide sprekers met elkaar. Ik geloof dat het in zijn natuurlijke vorm een heel mooi, subtiel spel is tussen aankijken, in zichzelf gekeerd zijn wanneer men het gezegde overpeinst, en bijvoorbeeld in vervoering spreken, als men datgene waarover men praat als het ware in zijn fantasie voor zich ziet en omschrijft. Op zulke momenten hoef je je gesprekspartner niet aan te spreken.
Al zou menigeen het niet met je eens zijn, laat je gevoel en je gelaatsuitdrukking en je houding een geheel vormen dat spreekt voor zich.

Toegevoegd na 1 minuut:
In de voorlaatste zin maakte ik een fout, ik bedoelde 'aan te kijken' in plaats van 'aan te spreken'.

Als je geen moeite hebt met 'aankijken/in-de-ogen-kijken' zou ik het doen uit beleefdheid.
Als je daar wél moeite mee hebt, zou ik je aanraden het toch enigzins aan te leren. Bij het praten krijgen je woorden namelijk meer gewicht, ze worden serieuzer genomen. En als je niet aankijkt bij het luisteren kan dat tot misverstanden lijden. Dat de ander denkt dat je niet goed luistert bijvoorbeeld. Hoewel jij je dan zit te concentreren op zijn woorden, al wegkijkend, kun je de prater toch beter afentoe een blik toewerpen.

Dat het oogcontact. Het is zelfs zo dat mensen die in het verkeer met elkaar in botsing dreigen te komen zo mogelijk oogcontact maken. Dan weet je beter wat de ander gaat doen.

Van communicatie is maar een klein gedeelte verbale/gesproken communicatie. Het grootste gedeelte van wat je zegt zit hem in de nonverbale communicatie. In de bewegingen, in de gezichtsuitdrukkingen en dergelijke.

Mensen kijken elkaar daarom aan tijdens het praten om zo beter te begrijpen wat er gezegd wordt. Als jij niet terugkijkt kan de ander dan van jou niet zien of je begrijpt wat hij bedoelt en hoe dit aankomt.

Omdat dit een vorm van beleefdheid is hier in Nederland in ieder geval geldt. In andere culturen is het erg onbeleefd en eigenlijk erg uitdagend om iemand aan te kijken.

Du is het afhankelijk van de heersende cultuur.

aankijken is goed, overdreven aanstaren niet.

als mensen elkaar niet zien tijdens het praten (bijv aan de telefoon) moet je veel beter opletten of je elkaar wel goed begrijpt.

Als je dan iets vraagt en iemand antwoord bevestigend heb je (behalve uit de intonatie) geen idee of het een ja of een JA is. Als je iemand aankijkt, helpt zijn gelaatsuitdrukking erg mee.

Daarmee toon je ook interesse en geef je de ander de indruk dat je echt luistert. Dan kunnen ze van je gezicht aflezen wat je werkelijk van hun verhaal vind...

oogkontakt is belangrijk.
ogen zijn de spiegels van de ziel.
het toont respect en letterlijk 'gezien' worden.
probeer het maar eens uit.
en zie wat er gebeurt.

Als u niet iemand aankijkt tegen wie u praat, hoe moet die gene weten dat hij of zij de aangesprokene is en u evt moet
beantwoorden?
Het is dus handig om die gene aan te kijken tijdens het spreken vooral als die gene gehoorapparaten draagt.
Dus beleefd aankijken.

Oogcontact is een onderdeel van de communicatie. Het hoort erbij. Kijk de ander niet te lang aan, bijvoorbeeld hooguit 4 seconden, en kijk dan even weg. Wissel dus af. Als je oogcontact eng vindt, kun je op naar de neus tussen de ogen kijken. Of naar de haargrens. De mensen zien dan, dat jij luistert, en jij vermijdt dan toch dat enge contact.

anders weet die persoon niet dat je het tegen hem heb