In gezelschap moeiljke woorden gebruiken waarvan je kan weten dat sommige aanwezigen de betekenis niet kennen, is toch onbeleefd?

Het is maar net in welke analytisch gedefiniëerde interpretatie je dit bekijkt...

Om het maar even eenvoudig te houden...;-)

eerder opschepperig dan onbeleefd.

Ja dat is erg onbeleefd, daarom moet ik ook zo goed opletten om geen moeilijke woorden te gebruiken...

Ja maar ik ben zo onhandig dat ik alleen moeilijke woorden kan onthouden...

Hoe kun je nu zo goedkoop duur doen, dan met moeilijke woorden...

Heb je het over mij?!

Nee, onbeleefd zeker niet, maar je kunt er niet altijd rekening mee houden, dat iemand minder belezen is.

Als iemand in gezelschap plat limburgs praat, dan doet deze eigenlijk hetzelfde. Dit doet de persoon in kwestie meestal om
'gelijkgestemden' in de groep te vinden. Onder het mom van 'soort zoekt soort'. Een gedrag wat je ook wel terugziet bij bepaalde vogelsoorten, apen en Nederlandse toeristen in het buitenland.

Soms dekt alleen het moeilijke woord de lading volledig en
dan moet het mogen vind ik. Desnoods met wat uitleg erbij. Als het doel is je intellect te laten blijken, dan keur ik het af.
Het is overigens nog onbeleefder om dialect te praten als er mensen bij zijn die dat niet kennen. Ik bezondig me daar af en toe aan en vind mezelf dan erg onbeleefd. Ik werk er aan.

Soms zijn er echter ook 'moeilijke' woorden die gewoon beter de nuance aangeven over datgeen wat je tracht over te brengen. (Ik kan er nu eerlijk gezegd even geen bedenken.)

Het staat een ieder die niet weet wat een woord betekent natuurlijk ook vrij om te vragen wat het betekent.

Ondanks dat ik hier zelf ook wel eens 'rekening' mee houd, is het eigenlijk ook de omgekeerde wereld. Want ik vul hiermee eigenlijk voor een ander hoe ruim zijn/haar woordenschat is. Dit kan evengoed een grove geringschatting van mij zijn.

Liever zou iemand gewoon aan moeten geven dat hij/zij een woord niet begrijpt, zodat ik het niet invul voor die gene.

Allemaal interessantdoenerij. Ik heb ooit eens een makelaar over de vloer gehad die de meest dure en ingewikkelde woorden gebruikte. Ik moest er eigenlijk alleen maar om lachen. Ik ben snel uitgesproken met dergelijke types, die mogen van mij tegen iemand anders gaan brallen.

Dat ligt er net aan welk gezelschap je bent. Als vakspecialisten met elkaar praten ontkom je niet aan vakjargon. En mensen met een academische opleiding hebben eenmaal een andere vocabulaire/woordenschat dan een laaggeschoolde persoon. Ik kan me wel voorstellen dat het vreemd is als iemand allerlei lastige woorden gebruikt als dat niet gepast is binnen het gezelschap. Conclusie; je woordgebruik pas je aan aan het gezelschap.

Als je het voor de lol doet en er in blijft volharden kan het grappig zijn. Ik had vroeger een moeilijke zinnen generator die bestond uit drie kolommen waarvan de woorden uit kolom 1, 2 en 3 altijd met elkaar te combineren waren en te gebruiken in een zin.

Maar als je expres moeilijke woorden gebruikt in de wetenschap dat de ander je niet begrijpt en er niet naar durft te vragen om dom te worden gevonden is heel laag. Als trainer gebruik ik in een training heel vaak Engelse woorden of vaktermen, maar dat doe ik onbewust. Ik vind het heel goed als iemand er wat over zegt zodat ik mijn best moet doen om een beter woord te kiezen.

Zoals door de anderen al gezegd: als je het doet om te imponeren, of interessant te doen, dan is het inderdaad onbeleefd.

Maar in sommige gezelschappen vind ik het lastig om te weten welke woorden ik wel kan gebruiken en welke niet. Ik ben zelf ICT-er, en dan heb je sowieso vaak te maken met Engelse termen die slecht, onvolledig, op verschillende manieren, of helemaal niet naar het Nederlands zijn vertaald. Met andere ICT-ers is er meestal geen probleem, maar bij 'gewone mensen' is het vaak lastig te achterhalen hoeveel kennis ze al hebben.

En soms ben ik zo gewend om een Engels woord in technische zin te gebruiken, dat ik wel eens vergeet dat er ook een algemener Nederlands woord voor is. Soms word ik dan ook voor élitistisch uitgemaakt, terwijl het gewoon onoplettendheid is. :-\

Tegelijkertijd heb ik ook al eens vragende blikken gehad van jongeren, die mij niet begrepen omdat zij ergens alleen het Engelse woord van kenden, en niet meer het Nederlandse. (Ik kan me helaas niet meer herinneren om welk woord het ging.)
En één keer keek een serveerster me verwonderd aan toen ik een glas sinaasappelsap bestelde. Haar reactie: "Sinas met appelsap? Is dat lekker?" Het kwartje viel pas toen iemand anders om "jus d'orange" (uitgesproken: suderans) vroeg. Wil ik het Nederlands houden, snappen ze me nog niet...

Het is niet onbeleefd. Je hebt gewoon mensen die met veel moeilijke woorden praten. Kunnen ze niks aan doen. Ze moeten wel even die woorden uitleggen voor de mensen die de woorden niet begrijpen.

je moet je niet interresanter voordoen dan je bent .
ik praat graag gewoon makkelijk te begrijpen taal zodat anderen begrijpen wat ik bedoel.

Je kan het ook omdraaien : als je juist heel erg makkelijke woorden gaat gebruiken kan iemand dat als denigrerend ervaren en zich beledigd voelen.
Je moet iemand niet onder-maar ook niet overschatten en gewoon praten zoals je altijd doet.Als ze je niet snappen,zullen ze dat wel aangeven.

Ik heb mijn moeilijke woorden ook van anderen geleerd. En ik heb ook geleerd dat als ik iets niet weet, ik het moet vragen. Overigens, vind ik het gebruik van moeilijke woorden iets anders dan het gebruik van buitenlandse woorden, temeer omdat dat laatste vaak 'mode' is en opschepperij. Maar normale, Nederlandse woorden die misschien niet alledaags zijn gebruiken? Waarom niet?

Dat doen mensen die net niet voldoende weten en op die manier willen laten zien dat ze toch wel "slim" zijn