als jij een beperking merkt veranderd dan je blik?

Ja ik merk dat ik ook personen visueel wil voorstellen uit eigener beweging uit gebrek aan feitelijke voorstelling...

Maar als ik het bemerk, dan doorzie ik het wel en pas me meteen weer aan aan de werkelijkheid...

Voor mij is de werkelijkheid mijn meester, die laat zien hoe het echt is...

Waarschijnlijk wel.
Als het niet aan je verwachtingen doet is de persoon 'kwalitatief' minder, qua uiterlijk.

Maargoed, zoals ze zeggen, liefde komt van binnen.
Maar het blijft natuurlijk een afknapper. Ik leer daarom om liever mensen in real life kennen.

Internet is zooo indirect. Telefoon is in ieder geval al beter.

Laat ik voorop stellen dat dat wel afhankelijk is van de intentie. Als ik mijn verwachtingen niet heb gemanaged en hoop dat de prinses op het witte paard tegenover mij komt te staan dan kan het inderdaad wel aankomen. En wat dat aangaat is mijn gezicht helaas een open boek.

Aan de andere kant als het gaat om een gelijkbesnaarde, iemand waar ik veel mee heb maar eerder denk in een vriendschap maakt het me echt geen moer uit.

Je geeft hetzelf aan; een bril of gehoorapparaat vind je lelijk. Of maken we onderschied in een bril nodig hebben? Of gehoorapparaat? Ik heb wel bril nodig , maar draag lenzen, maakt me vast aantrekkelijker of aanvaardbaarder? Ik heb er ovrigens nooit zelf last van gehad, had als kind van 9 al een bril. Wie mij niet luste om die reden, luste ik ook niet.

Nee, voor mij blijft die persoon hetzelfde en zal mijn blik dus niet veranderen, als het anderzijds tenminste niet gebeurd, want dan ben ik er gelijk klaar mee.

Dit overkomt mij met een zeer grote regelmaat, omdat ik een forum beheer en van tijd tot tijd meetings heb met mensen die ik uitsluitend ken als Avatar, maar waarmee ik wel veel contact heb gehad.

En nee, voor mij maakt het uiterlijk werkelijk geen ene moer uit, al moet je af en toe wel even met je ogen knipperen als blijkt dat iemand van een totaal andere generatie of ras blijkt te zijn dan je dacht ; 1 keer zelfs van een ander geslacht. Dan moet je even wat schotten bijzetten in het plaatje in je hoofd. Maar verder maken uiterlijke kenmerken, zeker zulke minimale kleinigheden die jij noemt als een bril (en bedankt) of gehoorapparaat geen enkel verschil. Ook het ontbreken of niet functioneren van enkele ledematen doet niet af aan de persoonlijkheid en het beeld dat ik van iemand had gevormd.

Zo heel af en toe zit er eentje tussen die écht niet spoort. Ik heb een keer iemand van heel dichtbij meegemaakt (dagelijks uren praten op Internet, samenwerken, telefoneren, heel gezellig en productief allemaal), maar de eerste keer dat ik haar IRL zag voelde ik op het moment dat ze de auto uitstapte (meter of 5 verderop) mijn haren al recht overeind gaan staan. Terwijl het een mooie gebrekloze jonge vrouw was hoor, maar het voelde helemaal verkeerd. Heb dat bewust genegeerd (want het contact was altijd prima geweest), maar ben een maand of wat later wel verschrikkelijk op de koffie gekomen. Mijn gevoel IRL bleek 100 % te kloppen, en het internetbeeld was vals. Uiterlijk had daarmee echter niets van doen; het was echt een feitelijk psychopatisch fenomeen.

Maar zulke mensen zijn goddank zeldzaam, en in de regel is het juist vreselijk leuk om de echte gezichten achter de Avatars te zien. Ik ben -sorry- denk ik echt te oud om nog af te knappen op kleine mankementjes. Er is geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan, hoor, en ik zal mensen ook wel eens goed aan het schrikken maken, hoewel ik vrij open over mezelf en mijn mindere kanten ben, dus in de regel valt het ze juist vaak mee :lol:.

In de vorm van een afknapper bedoel je? Nee absoluut niet, ik kijk verder dan de bril en luister dieper dan het gehoorapparaat.

Andersom vind ik een afknapper, een knap/mooi iemand die zijn/haar mond opendoet en waar alleen maar onzin uitkomt of de diepte heeft van een schoteltje water.