Waarom wonen mensen van 18 jaar (of zelfs nog ouder!) nog steeds thuis?

Ik denk dat hierin een economisch aspect óók een rol speelt! Op 'jezelf' gaan wonen is voor velen behoorlijk onbetaalbaar aan 't worden....

Het kan verschillende redenen hebben, als men studeert en weinig inkomen heeft is het een optie om nog wat jaren thuis te blijven(met goedkeuring van de ouders natuurlijk).
Of het een 'verkinderlijking' van de jeugd is, is persoonlijk vind ik, iedereen is op een bepaald moment er aan toe om het huis uit te gaan. Veel jongeren vinden het cool om op kamers te wonen, komen later terug van hun besluit omdat het bijvoorbeeld, te duur of gewoon niet in hun straatje past en gaan terug na het ouderlijk huis.

Of het met vroeg volwassen te maken heeft als je op jonge leeftijd het huis uit gaat, denk ik niet. Als ik het huis uit kan omdat ik niet met mijn ouders door 1 deur kan, is op kamers een betere oplossing, om botsingen te voorkomen.

Kortom waarom ze nog 18jarige nog steeds thuis wonen zijn veel redenen voor, het allerbelangrijkste is het financieel haalbaar uit huis wonen.

Kan ik (nog) goed overweg met mijn ouders.

Ben ik er aan toe om op eigen benen te staan.

Toegevoegd na 5 minuten:
na=naar

tegenwoordig zijn de meeste mensen van 18 nog aan het studeren en wonen ook door die studies langer thuis.
ook word alles steeds duurder en word het steeds moeilijker om een betaalbaar huur/huisje te vinden.

vroeger waren mensen met 16 wel klaar met school en waren ze allang aan het werk.
daarom gingen ze vroeger wat eerder het huis uit denk ik.
als ik hier de generatie van mijn ouders zie die gingen allemaal al trouwen op hun 18, 19e

Wat een vreemde aanname om dit 'verkinderlijking' te noemen. Ik vind het helemaal niet verkeerd om wat langer thuis te blijven wonen. Maak eerst bv lekker je studie af waar je, doordat je thuis woont, je voor de volle 100% op kunt concentreren. Daarna even sparen en dan op een relaxte manier met genoeg financiele middelen je verdere leven beginnen.

Ik ben het met Bart eens dat het financiele redenen zal hebben en misschien ook wel weer een omslag van denkwijze. Misschien is de nieuwe jeugd wel wijzer dan wij waren en zien ze het gemak van wat langer thuiswonen wel in. Ze kunnen nog lang genoeg de 'wijze' volwassene uithangen. Geniet van je jeugd!

Ik denk dat je de belangrijkste oorzaak hiervoor moet zoeken in het feit dat de kloof tussen de generaties minder breed is als vroeger.

Een aantal decennia geleden was er veel vaker sprake van conflicten en grote verschillen van inzicht omtrent leefwijze tussen ouders en kinderen dan nu.

Toegevoegd na 27 minuten:
'als vroeger' moet zijn 'dan vroeger' natuurlijk.

shame, shame, shame...

ik heb het idee dat de jongeren van nu wat materialistischer zijn, wat meer gesteld op luxe.
het is de gewoonte niet meer met een paar sinaasappelkistjes en wat gekregen huisraad een klein kamertje te betrekken.
jongeren van nu slaan vaak dit stadium over, en betrekken liever een eigen huisje, meteen van uit het ouderlijk huis.
gezien de langdurige inschrijftijd voor een betaalbaar huisje, gaan daar de nodige jaren overheen.

Achttien is nog helemaal niks, sterker nog, dat is extreem jong tegenwoordig om al het huis uit te gaan. De meeste vervolgopleidingen duren al langer dan dat, en als je in de buurt van je school woont, is tot het einde van je opleiding thuiswonen natuurlijk een prima optie.

Maar er speelt meer mee. Economische motieven (thuis wonen is bijzonder goedkoop) en het feit dat in Hotel Mamma tegenwoordig bijna alles lijkt te mogen. Om het huis uit te gaan op een bepaalde leeftijd heb je ergens eigenlijk wel ene reden nodig om op eigen benen te willen staan. Maar aan de strenge regels thuis of de behoefte aan privacy hoeft het tegenwoordig niet meer te liggen. Zelfs sexuele activiteiten voeren kinderen heden ten dage gewoon onder het eigen dak uit zonder dat er een haan naar kraait. Waarom zou je dan dat goedkope, comfortabele plekje willen verlaten om naar een kleiner huis te gaan waar je zelf de boel aan kant moet houden en je eigen potje moet koken en je eigen rekeningen betalen ??

Het verhaal dat pubers tegenwoordig vroeg volwassen zijn klinkt me overigens totaal nieuw in de oren ; ik heb al jaren zoniet tientallen jaren de indruk dat mensen steeds later volwassen worden. Echt volwassen, met de daarbij behorende frustratietolerantie, uit kunnen stellen van behoeften en beheersen van impulsen en verantwoording nemen voor je daden en keuzes. Daar lijken eerlijk gezegd zelfs veel dertigers nog maar nauwelijks aan toe te zijn gekomen. Er zijn ook bijna geen drijfveren meer voor, want alles kan maar of moet maar kunnen.

Die trend om lang thuis te wonen is overigens al ettelijke jaren aan de gang, en zal ook nog wel even doorzetten. Zeker nu de 'luxe-generatie' éigenlijk pas vindt dat ze het huis uit kunnen als ze zich de zelfde levensstandaard kunnen permitteren die pa en ma na paweg 20-25 jaar huwelijk hebben bereikt. De kamer met de sinaasappelkistjes en de meubels van de kraak waar je eindelijk kon doen wat je zelf wou, is wel héél erg jaren 80 geworden natuurlijk.

Als je jongelui (20-25) met soms zelfs een vaste relatie op de man af vraagt waarom ze nog thuis wonen, komt het antwoord uiteindelijk, na lang doorvragen en tussen de regels door luisteren, erg vaak neer op : dan moet mijn auto weg en kan ik niet meer zo vaak stappen. Tja........

Verkinderlijking is geen oorzaak. Veel jongeren rond 18 jr studeren nog en hebben gewoon niet genoeg geld om een eigen huishouding te kunnen bestieren. Daarbij komt dat het aanbod aan kleine één- of tweekamerappartementjes niet bepaald groot is. En waarom zouden kinderen al zo jong op zichzelf willen? Misschien als ze niet met de ouders overweg kunnen, maar als je er van uit gaat dat dat oké is, vinden veel jongeren het nog best goed bij de ouders thuis.

Omdat nog niemand het genoemd heeft;

Er is momenteel ook nog een schrijnend te kort aan (betaalbare) woonruimte; iets waar zeker starters last van hebben op het moment. Bovendien wordt het met de nieuwe wetgeving voor volgend jaar niet makkelijker; er mag minder worden geleend, en er worden extra eisen gesteld aan sociale huurwoningen.

Als je bedenkt dat men in sommige regio's gemiddeld een jaar of 8 tot 10 op de wachtlijsten moet staan voor soc.huur, maar niet altijd voldoende verdient voor particulier, en niet altijd voldoende garanties kan geven voor koop, dan is het natuurlijke gevolg hiervan dat zij óf langer op hun kamers blijven zitten (die zijn dan misschien klein, maar nog wel betaalbaar), of bij hun ouders thuis blijven. Een ander gevolg van het feit dat sommige van deze mensen wegens de marktsituatie langer op kamers blijft zitten, is dat er automatisch minder kamers beschikbaar komen voor anderen.

Dit alles is een structureel probleem; er is te weinig betaalbare woonruimte (zeker voor alleenstaanden, en daar zijn er nu juist steeds meer van), de doorstroming stokt al jaren als gevolg van de kredietcrisis, en het proces voedt zichzelf op die manier.

Vergeet niet dat kopen tegenwoordig al heel moeilijk is, zelfs op twee salarissen is het niet eenvoudig. Laat staan als je in je eentje iets wilt gaan kopen. Niet iedereen heeft een relatie als hij op zichzelf wil gaan wonen.
Maar je krijgt net genoeg hypotheek om een garage te kunnen kopen, dus je blijft thuis.

Volwassen zijn en uit huis gaan is niet hetzelfde.
Als je geen woning kunt vinden, en je kunt goed met je ouders overweg, dan kun je een systeem bedenken waarbij je bijvoorbeeld je ouders kost en inwoning betaalt. Gebeurde vroeger ook trouwens.
Ik denk dat heel wat 'inwoners' graag zouden verhuizen als er woonruimte was en de financiële mogelijkheid om op zichzelf te wonen.
Ik vind het niet "lekker lang thuis" wonen als het geen keuze is.

Ik ben het er niet mee eens dat thuis wonen en volwassen zijn samen hangt. Daar heb ik een voorbeeld van:

Een vriendin van mij van 28 woonde samen met haar vriend. Toen ze uit elkaar waren gegaan is zij terug gaan wonen bij haar ouders. Ze woont nu sinds een dik half jaar bij haar ouders. En geloof mij, mijn vriendin is een volwassen vrouw die haar zaakjes voor de rest prima op een rijtje heeft. Behalve dat hij haar veel geld afhandig heeft gemaakt.

Sommige volwassenen wonen nog thuis uit gemak. Zo kunnen ze bijvoorbeeld sparen voor hun eigen huis. Anderen omdat ze het wel gemakkelijk vinden voor nu. Zij sparen liever geld op totdat ze meteen het huis kunnen kopen waarin ze voor de rest in hun leven willen wonen. Andere volwassenen zijn ziek en kunnen niet alleen wonen. En weer anderen blijven bij hun ouders wonen, omdat ze dat doen voor hun ouders. Of omdat ze zich in de schulden hebben gewerkt en zich er zo weer uit willen werken. Mijn ouders zouden mij ook het liefst zo lang mogelijk thuis willen hebben. Ze genieten van het gezelschap..

Zoiets kan dus heel veel verschillende redenen hebben.

Wat dacht je van inschrijving? Je kan je pas op je 18e inschrijven voor een woning en in de meeste gemeenten moet je toch echt 4-6 jaar wachten voordat je uberhaupt in aanmerking komt voor een woning.

Ik had dolgraag op mijn 18e al het huis uit gegaan, alleen was ik nog aan het studeren waardoor ik dus al geen kans maakte op een starterswoning en ook de studentenwoningen waren zeer schaars. Nu nog steeds maar ik heb iig het geluk dat ik iets heb gevonden. Tot mijn spijt huur ik nu ook alleen maar iemands zolder en moet ik nog een aantal JAAR wachten tot ik kans maak op een huurwoning aangezien ik nog niet lang genoeg sta ingeschreven.
En ik ben zeker niet de enige want al mijn vrienden hebben ook met dit probleem te kampen gehad. 1 van hen woont zelfs nog bij haar moeder omdat ze gewoonweg niet in aanmerking komt voor een woning.
Die zogenaamde 'verkinderlijking' vind ik dus eigenlijk helemaal nergens op slaan want er moet toch echt wel een mogelijkheid zijn om op jezelf te gaan wonen en die is er nu helaas nou eenmaal niet.

voor de ouders zelf betekent dit een extra aftrekbare mindering voor kinderen ten laste, voor de "jong-volwassene jeugd, die zich reeds alles denkt en ook gelooft te kunnen en mogen veroorloven. (op het gebied van met iemand omgaan bijvoorbeeld, verkering,....enz.)zouden ze ook voor schut gezet mogen worden en hun eigen kinderen niet zelf aan de deur zetten, maar ook hen zelf laten beslissen, zodoende leren zij wat het betekent om op eigen benen en andermans "tenen" te staan.

Ik denk dat geld een grote rol speelt?

Hoe wil je een appartement van gemiddeld 600 euro per maand betalen terwijl je naar school gaat?
Als je ouders je dan financieel moeten steunen dan kan je net zo goed lekker thuis blijven, bespaard hun en jouzelf een hoop geld.

Of je kiest voor een goedkope kamer van 300 euro waar je een douch, keuken en wc moet delen. Niet iedereen vind dat fijn om in te wonen.

Ik kan me echt NIEMAND bedenken van de mensen die ik ken die tussen de 20 en de 30 zijn die het ALLEEN redden terwijl ze op school zitten...
Hoe wil je dat allemaal betalen?

De mensen wat een beetje een 'fatsoenlijk' appartement hebben die zijn gestopt met school (hebben dus geen diploma) en die werken nu fulltime in een supermarkt, in de bouw, callcenter, thuiszorg en noem maar op...
Alleen maar om zich financieel te kunnen redden zonder papa en mama...

Wat is dat dan voor een leven? Ik ben zelf mijn best aan het doen om een diploma te kunnen krijgen, doe het maar eens als het uit je eigen beurs moet komen!

deze mensen hebben niet genoeg geld om een eigen huis te kopen of zijn er nog niet aan toe om alleen te wonen zonder haar of zijn ouders.

Wederom om financiele redenen.
En ook omdat het voor nu nog wel makkelijk is, geef ik toe. Altijd boodschappen in huis en eten klaar na een lange dag.

Het is handig en gezellig. Wie studeert heeft vaak geen hoog inkomen. Bij de ouders krijgt die vaak gratis kost en inwoning.

Je vraag heeft wel een negatieve klank zeg. Ik ben zelf 18 en ik heb geen enkele reden om op mezelf te wonen. Ik hoef niet op kamers omdat mijn hbo opleiding in een school word gegeven waar ik maar 10 minuten voor hoef te fietsen. Verder heb ik het geld er ook niet voor. Zelfs al had ik het geld wel, het is veel leuker met mensen om je heen wonen.

Volwassen zijn heeft er niets mee te maken. Iedereen gaat uit huis wanneer hij/zij er zelf klaar voor is. Verder heeft het ook weinig zin om dit op maatschappelijk niveau te bekijken. Het blijft een persoonlijk iets