Wat kan ik het beste doen, als ik ten onrechte wordt beschuldig van autisme door werkgevers, leraren?
Er is geen bewijs daarvoor dat ik zoiets heb en hen hebben te weinig kennis hierover. En ik weet 100% zeker dat ik geen autistische stoornis heb. Mijn ouders en vrienden geloven ook dat er niks is. Waarom zeggen mensen te snel dat ik iets mankeer op dat gebied?
Toegevoegd na 10 minuten:
Ik ben zeer verlegen, maar kan wel met mensen opgaan, als ik ze beter leer kennen. Kan verlegenheid een reden voor hen zijn?
Heb je ze al eens gevraagd waarom ze dit denken?
Wat ik wel als kanttekening wil zetten bij jouw vraag van destijds: een lichte vorm van autisme is ook autisme..... De deskundigen noemen het liever een "milde" vorm. En binnen die milde vorm zijn ziljoenen verschillen, net als bij niet autisten.
Fantastisch, dat je in staat bent te leren en een volwaardige baan kunt hebben. Maar pas je niet teveel aan....... de wereld van niet-autisten is verre van ideaal!
Ik denk wel dat ik 'anders' denk dan veel mensen. Maar me inleven in hoe die anderen om mij heen denken dat gaat mij prima af. En ik kan mijn gedrag ook prima aanpassen .Ik kan ook veranderen. Ik heb het éne ding dat al mijn aandacht vangt vervangen door verschillende dingen. GV is er één van. Maar ik heb ook diepe vriendschappen met enkelen en contacten met veel mensen. Het leuke is dat KirstenB dit misschien ook kan ontwikkelen, als zij de verlegenheids lagen kan afbreken. Dit gebeurt meestal onder invloed van een ander ( diepste vriend, hartsvriendin, liefde ) , een vertrouwenspersoon die een wederzijdige band opbouwd met jou / haar . Wat ik wel merkte was dat heel veel van de beschrijving van Asperger *toen* op mij van toepassing was. Ik was ook heel benauwd voor verandering. Nu laat ik verandering toe en misschien laat ik de juiste factor mijn leven helemaal omgooien. Als ik het helemaal zo zou voelen.
Hoe vervelend de strijd is om te voelen dat je * anders* denkt en voelt , mensen met autistisch spectrum hebben vaak hele bijzondere mogelijkheden.
Ze kunnen "savants" zijn , een Engels woord voor een soort wonderkind dat heel bijzonder en creatief kan denken en bijvoorbeeld in de beeldende kunst of in de muziek of in uitvindingen kunnen "savants" de bijzonderste dingen doen.
Zelfs als er geen maatschappelijke toegevoegde waarde is aan hun eigenschappen, dan kunnen ze de neurotypische ( gewone ) volwassenen om zich heen iets leren. Iets wat niet zo makkelijk in woorden uit is te drukken , maar dat wel voelbaar is . Iets waar ( na de lange moeilijke strijd om iemand op te voeden ) pas later het nut van wordt ontdekt.
Ik heb zelf auti-trekken en onze zoon heeft Aperger syndroom. Hij is een prachtmens, heel puur. Zeer zeker kan ik (wij, men) veel van hem leren.
De pest is de maatschappij....want daar moet hij wel in leven, en die is niet zachtzinnig.... "Men" is zo kei en keihard.....
Nu heb ik als ASS dus inmiddels geleerd, dat het niet gewaardeerd wordt als ik iets eerlijk en rechtstreeks vraag, zeker dit soort dingen.
Hoe doen "neurotypische" mensen dat dan?
Maar zoals alles in het leven: niets is 100%. Dus soms is het handig direct iets te vragen, en soms niet.
Veel mensen waarderen het niet, als je iets rechtstreeks en onomwonden vraagt. Het is een kwestie van aanvoelen, en voor mensen met ass is dat dubbel moeilijk. Leuke vraag misschien om te stellen bij Goeie Vraag!
Daar heb ik dus inderdaad veel moeite mee
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.