Op welke momenten komt het 'slechte' in de mens naar boven, en waarom gebeurd dat?

Ik heb het ook gelezen in het AD. Je ziet dus dat er soms maar weinig voor nodig is om mensen in beesten te veranderen. Ik denk vooral als de hebzucht - ikke, ikke, ikke - om de hoek komt kijken.

Het is niet altijd slecht willen zijn maar als ik of mijn familie bijna van de armoe omkomen zie ik mezelf wel uit stelen gaan of voordringen bij voedsel pakketten.

Volgens mij zijn het vooral mensen die vinden dat ze te weinig waardering krijgen in het leven die eengroter stuk van de koek opeisen dan waar ze recht op hebben.
Iemand die vindt dat hij toch al goed bedeeld is zal eerder een ander helpen met het weinige dat hij heeft.

Egoisme.

Ikke, ikke en de rest kan stikken.

Oorzaak van een hoop ellende.

Wanneer ze aan mijn kinderen komen!

Het slechte in de mens komen naar boven zodra ons dunne laagje beschaving wegvalt.
En omdat het dus maar een dun laagje is, is daar vaak helemaal niet veel voor nodig.

het slechte komt straks naar boven als ik met oudjaar met de hond er nog even uit moet en ze dan vlak voor haar een rotje gooien terwijl ik op afstand heb geroepen om nog eventjes te wachten met afsteken omdat ze doodsbang is en ook nog hoog zwanger en ze je dan vierkant uitlachen en waarom gebeurd dat ?

omdat ik mijn hond wil beschermen en anderen willen haar kwaad doen en daarom wordt ik hels

het slechte komt ook naar boven als je jaren lang overlast heb van de buren en ik niet alleen maar de hele straat en je daar dan ook nog overspannen van wordt en dat er dan ook nog tegen je gezegd wordt door een psycholoog dat jij degen bent die er maar moet leren om ermee om te gaan, ja dat is toch de omgekeerde wereld

en het slechte komt ook in de mens naar boven als ze je kinderen wat aan willen doen, wat van jou is en waar je zielsveel van houd dat wil je beschermen

je vroeg op welk moment dat gebeurd

er is een spreekwoord""gelegenheid maakt de dief""
soms stap je bv uit de trein op een stil station.

plotseling zie je een jongen bij de fietsen. hij ziet dat er niemand anders in de buurt is .

dan komt dat roofgevoel naar boven en pákt hij je
hij was dat helemaal niet van plan mar ja hebzucht en misschien ook duivelsgebroed.

In iedere normale persoon schuilt het kwaad en dit heeft niets met egoisme te maken.

Die pijnlijke waarheid kwam bijna veertig jaar geleden onontkoombaar naar boven in het Stanford Prison Experiment. Philip Zimbardo, geestelijk vader van SPE, doorbreekt zijn stilzwijgen met zijn boek.

‘Menselijk gedrag is altijd een complexe interactie tussen wat individuen inbrengen in een situatie wat situaties in individuen oproepen (veel sociale factoren kunnen een positieve of juist een negatieve invloed hebben) en, ten derde, wat machtssystemen doen om zulke situaties te creëren, behouden en rechtvaardigen.’
Systemen zijn opslagplaatsen van macht – wettelijk, economisch, historisch, cultureel, religieus, enzovoorts. Wanneer een ‘goede appel’ in een ‘slechte kist’ wordt gelegd, zijn het de slechte kistmakers die uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de transformatie.

Denk niet dat jij anders bent dan de anderen. ‘Iedereen wil geloven dat hij speciaal is, en koestert de illusie van onkwetsbaarheid. Maar dat is egocentrische zelfoverschatting. Twee van de drie mensen geven een dodelijke elektrische schok als hun dat wordt gevraagd.

Het SPE werd uitgevoerd met negen ‘bewakers’ en negen ‘gevangenen’ – Amerikaanse studenten van begin twintig die in de zomer van 1971 best twee weken lang 15 dollar per dag wilden verdienen door gevangenisje te spelen. Mentaal en fysiek gezonde jongens, voor wie kop of munt bepaalde wat ze zouden worden: bewaker of gevangene.
De eerste dag is het nog een lacherige toestand, maar de sfeer in de kelder van Stanford University – voor de gelegenheid verbouwd tot nepgevangenis – wordt al snel grimmiger.
De bewakers, uitgedost met uniformen, zonnebrillen en gummiknuppels, beginnen al vrij snel vloekend en schreeuwend de gevangenen te pesten en te intimideren. De gevangenen dragen schorten in plaats van normale kleding en ondergoed, hebben een pantykous over hun haar en een ketting aan een van hun voeten.
Hun namen zijn vervangen door nummers. In enkele dagen tijd gaan de bewakers met name in de nachtelijke uren, als zij zich door de onderzoekers onbespied wanen, de gevangenen steeds onaangenamer behandelen.
Dat varieert van de eis aan de gevangenen zich bij ‘verkeerd’ gedrag eindeloos op te drukken en uitentreuren hun eigen nummer voor te zingen, tot langdurige eenzame opsluiting, een beperkte toiletgang (waarbij de gevangenen zakken over hun hoofd dragen), het onthouden van voedsel en dekens, en seksuele vernederingen.

Momenten waarop het slechtste naar boven komt;

Opgekropte gevoelens die ineens niets meer erbij kunnen hebben. De beruchte 'laatste druppel'. Alles heeft zich maar opgestapeld en op gegeven moment ga je door het lint! Vooral de mensen die meestal gereserveerd zijn, verlegen, introvert en die zich altijd netjes aan de regeltjes houden en in hun omgeving zien dat juist de brutalen alles voor elkaar krijgen, terwijl zij zich niets van regels aantrekken, tja, die frustraties kunnen er ineens uitkomen. Je remmingen zijn weg en zo kan je beestachtig te keer gaan.

Verveling en geen empathie hebben. Vooral groepen die erop uit gaan om uit pure verveling rotzooi te gaan trappen. Ze provoceren graag en zijn vanwege hun onvolwassenheid vaak nog, dwars tegen alle regels die er zijn. Het is puur machtswellust en uitdaging wat hen adrenaline geeft. Het is de kunst om de gevestigde orde in hun hemd te zetten, volgens mij en dit lukt ze vaak aardig!

Erbij willen horen. Kuddedieren die hun leiders volgen.
Heel veel mensen hebben niet de moed om te weigeren omdat ze niet aan de kant willen worden gezet. Ze zetten hun principes opzij en gaan mee met de rest. Door de opbouwende adrenaline worden ze aangestoken door wat er om hen heen gebeurt en automatisch gaan ze net zo ver als de rest.