Wat kan je doen als de mensen je blijven aanzien op straat?

Je moet helemaal niets doen, gewoon met opgeheven hoofd doorlopen!

terugkijken met een sterke blik

Niks van aantrekken. Gewoon doorlopen met opgeheven hoofd.

gewoon goedendag zeggen.
Als ze keken omdat ze gewoon geinteresseerd zijn dan groeten ze terug. Als ze keken om u in verlegenheid te brengen raken ze zelf verlegen

Als je er extra op gaat letten, lijkt het of iedereen je aan staat. En doe je zelf niet bijna hetzelfde? Je kijkt naar alle mensen op straat om te kijken of ze naar jou kijken.

Er hoeft helemaal niks achter te zitten, mensen kijken gewoon graag naar andere mensen. Heb je het gevraagd of ze jullie echt een raar koppel vinden? Of denk je dat alleen maar. Je kunt ook denken: ze kijken omdat ze ons leuk samen vinden.

Gewoon niet teveel op letten, geniet er van dat je gezellig met je vriendin op straat loopt.

Alternatief, maar dat moet je durven, maar als je met z'n tweeen bent moet het lukken, kijk eerst verbaasd, kijk dan naar elkaar met een blik van: zie jij wat ik zie........
en ga dan samen giechelen en blijf daar mee doorgaan, verlaat krom van het lachen de tegenpartij

Eigenlijk doe je dan hetzelfde terug, en als je dit oefent wordt het uiteindelijk nog grappig ook en zijn jullie voor je het weet de schrik van de straat (wat betreft jonge gasten)

Eigenlijk gaf Anneliez voor mij al het goede antwoord. Ik wil dat even toelichten: Wat je moet doen is de kijkers ontwapenen. Zij zien waarschijnlijk in jullie iets vreemds, en verwachten een reactie op hun gedrag, absoluut niet overeenkomend met een vriendelijk goedemorgen/middag.

Ze moeten dan even hergroeperen om te bedenken wat ze daar nu weer mee moeten.

Ik woon trouwens op een dorp waar het heel gebruikelijk is om elkaar aan te kijken en te groeten. Het wordt, onder invloed van mensen uit de stad, al iets minder, helaas.

Maar het heeft iets heel aardigs: het groeten op straat.

Verkeerde interpretatie kan zijn dat ze rodellen van wat een raar koppel maar het kan ook hey leuk koppel...

Denk dat je eerder je interpretatie moet veranderen..

ach, blikken hou je toch... positieve blikken en negatieve blikken... Ik ben 180, mijn allereerste vriendje kwam uit somalie (erg donkere huid) en was 160... Leverde ook genoeg blikken op...

Als je echt van elkaar houd dan moet je daar boven verheven staan, kijken blijven ze toch wel...

Als jullie in een (over)moedige bui zijn, er op af gaan en stoïcijns vragen: "goeienmiddag, mag ik jullie iets vragen? Jullie kijken zo, is het mogelijk dat wij elkaar ergens van kennen?" Reken maar dat zij dan met hun mond vol tanden staan. Ik denk dat als jullie dat een paar keer geprobeerd hebben, jullie daar zelfverzekerder van worden.

Dat is een mechanisme dat je deels zelf veroorzaakt waarschijnlijk. Zodra jij je onzeker gaat gedragen, trek je de aandacht en is de kans groter dat ze gaan grinniken.
Het gaat dus niet om JOU maar om wat je voor uitstraling hebt op dat moment.
Geloof me, ik ben zelf heel erg dik en ik val op op straat. Als ik me goed voel, gebeurt me niks. Als ik me onzeker voel, krijg ik rotopmerkingen naar m'n kop.
En ja, groepjes zijn vaak bezig met 'wij zijn een groep en anderen horen er niet bij' (uit eigen onzekerheid?), en volgens mij is het ook een soort puberaal stoerdoen 'Kijk mij es, ik durf lullige opmerkingen te maken'. Zoals kleuters soms ineens 'POEP!' durven te roepen, en ongeveer net zo intelligent ;-)

Laat ze lekker in hun sop gaarkoken.