Wat is het effect van dieren zoals kippen, konijnen en andere huisdieren op vestandelijk beperkte mensen.?

Twee gegevens in je vraag:

1) Dieren
2) Mensen met een verstandelijke beperking.

Bij 1 ga ik er van uit dat je dieren bedoeld die redelijk dierlijk gedrag vertonen.

Bij 2 kan ik nergens van uit gaan, daar er vele gradaties zijn in de vorm van verstandelijke beperking.

Een dier kan derhalve op iemand met een zeer beperkte verstandelijke beperking wel een hele andere invloed hebben op iemand met een zwaar verstandelijke beperking.

Je vraag is m.i nauwelijks goed te beantwoorden daar het appels met peren vergelijken is.

Een dier straalt natuurlijkheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid uit, maar hoe pakt iemand met verstandelijke beperkingen dat op?
Lijkt me erg individueel!

Dieren kunnen denk ik een positief effect hebben op dergelijke beperkte mensen; dieren hebben geen erg hoge verwachtingen van mensen en zijn vaak dankbaar voor elke blijk van affectie en geven dat ook terug.
Natuurlijk moet er wel een hoger toezicht zijn om alles in goede banen te leiden: je kunt van iemand met zo'n laag IQ niet verwachten dat de verzorging van het dier altijd goed gaat.

Toegevoegd na 3 minuten:
Voor zover ze wel zorg kunnen dragen voor de verzorging van het dier zal dit het gevoel van eigenwaarde van de verzorger wel sterk doen toenemen en hem/haar daardoor beter doen functioneren.

dieren zien dat verschil niet. Tenminste, ik krijg regelmatig een verstandelijk beperkt meisje over de vloer, die gek is op mijn katten en mijn katten doen niet anders tegen haar, dan tegen andere visite.
daarbij zijn kippen geen huisdieren???! En kippen zijn beesten, die op zichzelf zijn en het niet uitmaakt wie ze eten en drinken geven, als ze het maar krijgen.
Ik heb altijd op een boerderij gewoond en beesten zien echt geen verschil tussen mensen met een beperking en mensen die dat niet hebben.

Bij ons in het dorp wordt de kinderboerderij verzorg door een groep mensen met een verstandelijke beperking. Onder leiding van, volgens mij, vrijwilligers met verstand van dieren en mensen met een verstandelijke beperking.

Het gaat erg leuk. Het is in ieder geval goed voor het zelfvertrouwen van de mensen.

Dat geldt trouwens voor ieder mens: als je voor iets verantwoordelijk bent en je wordt daar positief op gewaardeerd, dan word je daar een vrolijker mens van.

Er zijn meer zorgboerderijen. Men baseert zich op het hier direct bovenstaande.

Ik weet niet of dat nog meer ""wetenschappelijk moet worden onderbouwd"". Een eenvoudig principe uit de ontwikkelingspsychologie is hier waarschijnlijk voldoende.

Een verzameling ervaring met zorgboerderijen is er misschien nog niet.
B.v. met gekwantificeerde gelukkigere mensen, die minder kosten aan begeleiding, minder vaak ziek zien, en iets terug kunnen doen voor hun uitkering.

Valt autisme ook in de categorie die jij bedoelt?
KNGF traint geleidehonden om jonge kinderen met autisme spectrum stoornis te begeleiden. Het schijnt oa. te helpen met contact maken.

Huisdieren zijn zacht om te voelen, warm en toegankelijk,
Ze blijven vaak rustig tegen je aan zitten en ze praten en waarschuwen niet constant, zoals mensen dat doen.
Niet alleen verstandelijk gehandicapten, maar ook dementerende ouderen en mensen met een stoornis in het autistisch spectrum hebben baat bij de aanwezigheid van een huisdier. Er zijn zelfs therapieën waardoor deze mensen vooruitgang boeken. Vooral dolfijnen- en paardentherapie zijn erg werkzaam. Een paard bijv. neemt je zoals je bent. Een paard is niet gevoelig voor taal
maar voelt aan als iemand gespannen is die op zijn rug zit.
Automatisch wordt hij dan allerter. Ben je rustig op zijn rug, dan voelt het dier deze signalen die jij met je lijf uitzendt. Het wordt dan ook ontspannen en zal zijn hoofd laten hangen. Een paard reageert op lichaamstaal en dit is voor deze mensen ook het geval, omdat ze niet met het verstand kunnen reageren zoals wij het doen zonder beperking.
Ik heb zelf een zeer intelligente zoon maar met een autistische stoornis. Ik heb hem als kleuter een jong katertje gegeven omdat hij gek op katten was en het zijn nog steeds de beste vrienden. Mijn zoon is nu 15 en de kater is zijn beste vriend omdat mijn zoon zelf geen echte vrienden kan maken en dit ook niet wil. Voor een huisdier heeft hij geen sociale vaardigheden nodig, hij hoeft zich niet aan omgangsregels te houden om iemand te vriend te houden. De kat voelt hem heel goed aan en zodra mijn zoon uit school komt zit de kat al op hem te wachten en zit al klaar op het fietsenhok om zodra hij zijn fiets heeft weggezet op zijn schouder te springen en als een bontkraag om zijn hals heen te gaan liggen. Zo komen ze altijd binnen. Mijn zoon vult het etensbakje met wat brokjes, de kat eet alsof hij de hele dag niets gekregen heeft en dan gaat hij mee met mijn zoon om bij zijn laptop of op schoot te gaan liggen tijdens het huiswerk voor school.
Ik denk dat het de mensen rustig maakt en het een prettig gevoel geeft om aan iets zachts en warms je gevoelens kwijt te kunnen, zonder dat het protesteert.