Is het gebruik van de afkorting "Lol" in het dagelijkse leven, in plaats van daadwerkelijk hardop te lachen, maatschappelijk geaccepteerd?
En als dat zo is, is dat dan iets om ons zorgen over te maken? Is dit niet de eerste stap naar de "digitalisering" van onze eigen emoties?
Dit na aanleiding van een voorval waarbij mijn huisgenoot, tijdens het avondeten, (emotieloos) reageerde met "Lol" op een anekdote die ik vertelde. Daarmee wilde hij mij dus kennelijk laten merken dat hij hardop lachte (Laughing Out Loud). En dat is op zich overbodige informatie om te geven, omdat ik met verschillende zintuigen kan waarnemen of hij hardop lacht. En dat hoeft hij dus niet met een Engelse afkorting aan mij duidelijk te maken. Dat mijn huisgenoot ook nog eens niet hardop lachte, maakte het gebruik van deze afkorting des te nuttelozer. Mijn huisgenoot zelf was zich, ook achteraf, niet bewust van het verkeerde gebruik van deze "internet-afkorting".
De antwoorden op mijn zonet gestelde (en terecht verwijderde) vraag omtrent deze kwestie, maakten mij duidelijk dat het niet raar is om "Lol" in het dagelijkse leven te gebruiken. Vandaar dat ik me nu oprecht afvraag of dit maatschappelijk geaccepteerd is en of we ons daar als samenleving zorgen om moeten maken.
Het gaat me dus puur om het beschrijven van emoties in het dagelijkse leven, in plaats van daadwerkelijk emoties te tonen.
Dus opmerkingen dat ik op mijn pik getrapt zou zijn, omdat mijn huisgenoot niet lachte om een anekdote, kunnen achterwege gelaten worden, omdat dat ten eerste niet het geval is en bovendien totaal niet de essentie van deze vraag is.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.