Eens of oneens: abortus bij 22 weken is moord.?

Behoorlijk controversiële vraag.
In Nederland ligt (wettelijk) de uiterste grens voor een abortus op 24 weken.

Volgens de letter der wet is het dus geen moord.

Het is dus maar net wat jouw mening daarover is.
Gelukkig is het in Nederland toegestaan hierover een eigen mening te hebben. (hoewel sommigen daar ook weer niet blij mee zijn.)
Goeie vraag +1.

Oneens...

Hoe wil je een miskraam bij 7 maanden dan noemen. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden misschien.

Je vraag is wel erg zwart/wit; soms kan voortbestaan gruwelijker zijn dan sterven. Oneens dus.

Eens. Vanaf de eerste dag van de zwangerschap is er leven, en dit is iets om dankbaar voor te zijn. Als mens heeft niemand recht om dit een wezen, hoe klein ook, af te nemen. Tuurlijk kan ik niet zeggen dat abortus verboden is, want er zijn altijd gevallen van verkrachting, maar als je samen naar bed gaat moet je de gevolgen ook accepteren.

Oneens ik ben vooral benieuwd waaorm je voor die specifieke grens hebt gekozens. Volgens ethicus Peter Singer maakt het niet uit wanneer je abortus pleegt. Het argument dat gebruikt wordt door mensen die voor abortus zijn is als volgt. Een foetus is nog geen mens daarom is het geen moord als je abortus pleegt. Het probleem dat Singer hierbij ziet is dat je geen punt kan aanwijzen wanneer iemand wel of geen mens is. Meestal wordt bewustzijn gekozen voor moment van dat iemand een mens is. Maar bewustzijn ontwikkeld zich pas volledig na de geboorte. Kortom alle grenzen ook die van 24 weken zijn arbitrair gekozen. Je kan niet zeggen voor deze tijd is het geen moord of er na wel. Ik ben trouwens wel voor abortus maar op andere grond. De gevolgen als er geen abortus mogelijk is, is namelijk nog veel erger. Landen waar abortus niet is toegestaan zie je dat die kinderen verwaarloost worden, dat mensen op zichzelf abortus plegen of dat baby's letterlijk bij het vuil worden gelegd. Die vooruitzichten zijn op zijn minst te zeggen onwenselijk.
Kortom mijn argument is: je hebt geen goede reden om een specifieke grens te nemen. De gekozen grens is arbitrair en of het er nu voor of er na is dat maakt voor het argument niets uit. Of het is er voor die grens ook niet goed of het is na die grens ook goed. Dit echter roept wel een andere nog moeilijkere ethische vraag op: Is infanticide in alle gevallen moord?

Dit is weer zo´n definitie-kwestie... In feite is alle levensbeëindiging moord... Dus waar spreken we over... Ok, wellicht is het niet levensvatbaar, maar nog is het moord, zelfs de morning-after-pil is moord in feite... Maar het is een definitie-kwestie... Je zou ook kunnen zeggen dat wat nog niet geboren is kan dus gestopt worden...
Dus: Eens...

Oneens. Ik hou me hierbij aan de wet. Vanaf 24 weken is het wat mij betreft moord. Er moet ergens een grens gesteld worden. Deze grens staat specifiek in de wet omschreven, dus houd ik mij daaraan.
Goeie vraag.

eens dat is moord.

deze baby is met 24 weken geaborteerd. als je dit normaal vind en geen moord dan ......!@#$%^&*()

Oneens.

Volgens de wet kan er pas sprake zijn van kinderdoodslag en moord "bij of kort na de geboorte".
Voor de geboorte is er dus geen sprake van moord, maar van "afbreking van zwangerschap".
Dit is een ander vergrijp met een andere straf.

Eens, denk eens aan vrouwen die graag kinderen zouden willen krijgen en die het niet kunnen krijgen. Hoe zullen zij over de abortus denken? Moeten de vrouwen die wel kinderen kunnen krijgen niet dankbaar zijn? Stel je eens voor dat jouw moeder je de vrucht had afgebroken? Of ben je haar daar niet dankaar voor dat ze jou het leven gunde? We moeten niet egoistisch worden door ons eigen behoefte aan gemeenschap te bevredigen en daar niet de gevolgen van willen nemen. Zorg dan dat je met een vrouw trouwt, daar voor bestaan er mannen en vrouwen, om zich te vermenigvuldigen. Als jij 80 hoopt te worden, zou je het dan niet geweldig vinden dat je door je eigen kinderen verzorgt kan worden? Zal je dan niet blij zijn dat je kinderen hebt? Of, als je abortus gepleegt heb, zal je dan op die leeftijd nog steeds geen schuldgevoel krijgen? Ik denk dat er ontzettend veel vrouwen spijt krijgen na het plegen van abortus, misschien niet direct. Maar als de vrouw de 45 gepasseerd is is het voor haar, menselijkerwijs gesproken, onmogelijk om nog een kind te krijgen. Ik geef toe dat kinderen niet alleen roze geur en mane schijn is maar je krijgt ontzettend veel van een kind terug, meer als een volwassene. Het maakt mij inziens niet uit 22 of 24 weken. 22 of 24 dagen is in mijn ogen moord. Je kind, die volgens de weg der natuur, op kan groeien tot een volwassene, onhoudt jij het recht om te leven. Waarom moeten wij beslissen voor dat kind? Omdat je zelf gemeenschap hebt willen bedrijven. (Verkrachting is een ander verhaal)

Eens, tenzij je een gekraakt schedeltje niet als moord ziet. Wat dan onderdeel van de procedure is.

22 Weken.... Toen had ik al 3 echo's gehad, waarop ik duidelijk het gezichtje van mijn baby kon zien. Toen voelde ik hem al bewegen in mijn buik (wat een geweldig gevoel). Toen had ik al hele gesprekken met hem, vooral 's nachts, als we beiden niet konden slapen. Toen had hij al een naam.
Ik vind het moord.

Arbortus is toch sowieso moord? Als je geen kind wil moet je het gewoon niet onveilig doen, zo is het nou eenmaal.

Er zijn situaties waarbij ik heel goed zou begrijpen als iemand abortus zou laten plegen.
Bijvoorbeeld bij verkrachting, zoals eerder genoemd is - al zou ik dan meteen een morning after pil gaan halen zodat ik niet voor de keuze zou staan... En aan de andere kant, als ik verkracht zou worden en mijn vriend komt de verkrachter tegen en slaat hem zo hard dat ie dood gaat - dan is het net zo begrijpelijk, en ook moord, dus waarom niet bij een onschuldig kind? Dus, ik begrijp het als mensen het kindje weg laten halen, maar... En daarbij komt meteen het enorme dilemma waarvoor een vrouw dan staat. En een keuze die ik nooit hoop te hoeven maken!
Een ander voorbeeld is als een zwangerschap levensbedreigend is voor de moeder en/of het kind. Een buurvrouw van mij had een hersentumor die niet weggehaald kon worden en als ze zwanger zou worden zou die weer kunnen gaan groeien. Ze werd zwanger en wou het kindje weg laten halen - omdat anders zij én het kind het niet zouden overleven, en ze had nog twee kindjes waar ze voor moest zorgen. Helaas was ze te laat en is ze overleden. Ze was 24 jaar...

En toch... toch denk ik dat je bij 22 weken kunt spreken van moord. In de situaties zoals ik daarnet noemde is het een begrijpelijke keuze, en ik zou niet in die situatie willen zitten dat ik zwanger ben van een verkrachter, of moet kiezen voor abortus of allebei sterven.
Maar in alle andere situaties geldt het helemaal: je bent oud genoeg om sex te hebben, dan moet je de verantwoordelijkheid dragen. Ook dat straatschoffie van 16 - die moet maar leren hulp van anderen in te roepen, het meisje moet toch naar de gyneacoloog, en kan van daaruit hulp aangeboden krijgen enzovoort, ik denk dat een abortus niet noodzakelijk is. Geef als het niet anders kan het kindje aan iemand die geen kinderen kan krijgen, zulke mensen zijn er helaas ook nog veel te veel, en zij zijn blij met het kind!