Wanneer ben je echt depressief?

Als je een half jaar in je bed ligt en je weet niet waarom... Ik spreek uit ervaring, want dat was wat er met mij gebeurde toen ik er achter kwam dat ik depressief was...

Dan pas ben je depressief, niet eerder... Wat er eerder dan wel is, is een dipje...

Toegevoegd op 23-05-2009 01:21:03
Maar uit het diepste dal herrijst de phoenix... Ook weer uit ervaring...

Je zou een test kunnen doen om te zien of enigszins depressief bent. (zie bron)

Volgens komt het er op neer dat je ECHT nergens meer zin in hebt, dat het allemaal niet meer hoeft, lusteloos, gedemotiveerd maar dan wel voor een langere tijd.

Als je echt helemaal nergens meer van kan genieten en overal tegenop ziet, lijkt het mij, dat je depressief bent.

Maar ik ben geen specialist op dit terrein.

Toegevoegd op 23-05-2009 01:26:50
En die verschijnselen voor langere tijd, dat is een hele goede aanvulling.

Maar nogmaals: ik weet hier heel weinig van.

als je alleen wil zijn, neerslachtige gedachtes heb. misschien zelfs suïcidaal.
als je altijd chagrijnig bent, de lol er niet meer van kunt inzien, en 6 van de 7 dagen jankt.
heb er ervaring mee, weet bijna niets meer van toen door alle pillen die ze daarna in mij stopte, dus probeer het altijd eerst zelf , lukt dat echt niet dan ben je echt depressief

In de psychologie worden de criteria van de DSM-IV gebruikt. Zie wikipedia (bron).

Ik zie daar nu ook welke symptomen bij kinderen gelden. Als ik zoiets zie word ik weer boos. Mijn oudste dochter was 5 jaar toen ze zwaar depressief was, maar de huisarts zei tegen mij dat een kind niet depressief kon zijn. Gelukkig gaat het nu erg goed met haar (ze is 14), hoewel niet dankzij de huisarts.

Als je de dood prefereert boven het leven

Als je door je huis gaat dwalen,nergens geen zin meer in hebt, jezelf gaat verslonsen en het gewoon niet meer zitten om verder te gaan in het leven. Dit na een heftige, ingrijpende gebeurtenis.
Je kunt hier uitkomen, door jezelf voor je kop te slaan, en tegen jezelf te zeggen dat je geen zielepoot bent. Ga weer dingen doen, die je nooit gedaan hebt.Ga een uitdaging voorjezelf aan, en besef dat anderen toch om je geven en je niet kwijt willen. Als je dat beseft, kun je uit de depressie komen. Maar het kost wel energie. Het resultaat is fantastisch, voor je omgeving en helemaal voor jezelf.

Als je naar Portishead luisterd, dan denk ik dat je echt heel depressief zou moeten zijn.

Toegevoegd op 23-05-2009 11:44:17
Ik zou depressief dus eigenlijk willen omschrijven als levensmoe. Niks heeft meer zin of nut.

In aanvulling op de DSM-IV-criteria (die ik inderdaad niet op zich zou gebruiken, dan hebben we namelijk allemaal wel wat): Als je leven er negatief door beïnvloed wordt, je niet meer goed in staat bent te functioneren.

Als je een dag lusteloos bent, is dat niet erg. Je staat in het weekend lekker laat op, hangt een beetje op de bank, voelt je wat somber, hebt geen energie. En de volgende dag ruim je de woonkamer op, doet de afwas, draait een paar wassen en gaat een stuk wandelen om weer wat lucht te krijgen. Helemaal niet erg.

Het wordt wel erg als je activiteiten dalen onder een minimum waarmee je nog goed kan functioneren. Als je baan in gevaar komt (of als je geen baan hebt, je geen baan zou kunnen vinden/houden). Als je iedere dag laat opstaat, omdat je de zin van uit bed komen niet inziet. Als je een douche nemen verspilde moeite vindt waar je je zelden toe kan zetten. Als je niet meer aan contact met vrienden toekomt, omdat naar ze toegaan of het huis toonbaar maken om ze te ontvangen teveel moeite is. Als je weinig of niets kan bedenken dat echt inspanning waard is.

Ook zou ik me al zorgen gaan maken als iemand structureel nog nét zoveel doet als sociaal wenselijk is, maar daarbij de hele tijd het idee heeft: "Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?" Dat lijkt me de opmaat voor de situatie die ik hierboven schets.