Waarom leven we nog niet in de Verenigde Staten van Europa?

We leven al in de Verenigde Staten van Europa.
80% van onze wetgeving komt uit Brussel.

Omdat alle landen zodanig van cultuur verschillen, dat de VSE niet één land zou kunnen zijn. We zijn wel verenigd in handel van goederen en met de Euro, maar voor één land zijn de verschillen te groot. De Engelsen zullen niet in één land met de Fransen willen wonen, veel Nederlanders niet met Duitsers. Joegoslavië en Oostenrijk-Hongarije hebben bewezen dat een dergelijk groot land niet lang kan bestaan.

Omdat veel europese landen erg nationalistisch zijn. Er is inde loop der tijd natuurlijk ook wle wat gebeurt. Denk aan Nederland-België Duitsland-Polen en zo kan je nog wel even doorgaan. Zelfs vorig jaar nog scheidde Kosovo zich af van Servië. Deze gaan voorlopig echt geen één land vormen. Ik ken eigenlijk ook geen mensen die iets met europa hebben, itt Amerikanen met de Verenigde Staten. Het is al heel wat dat de EU bestaat.

Omdat de verschillen (taal, cultuur, economie) tussen de Europese staten veel groter zijn dan die tussen de staten van Amerika. Daar komt nog bij dat voor veel Europese staten geldt dat de eigen nationale identiteit is gevormd in oorlogen tenen andere nationale staten.

Als de Europese grondwet erdoor komt gaan we wel een stapje in de richting van de VS van Europa.

Toegevoegd op 29-04-2009 13:01:27
Maakt het ons sterker? Dat is maar de vraag. Ik vind van niet. Het zal ons economisch niet sterker maken omdat we nu al een grote Europese binnenmarkt hebben en een munt. Het zou ons alleen politiek sterker maken maar voor mij hoeft Europa politiek niet sterker te worden. We zijn politiek gezien sterk genoeg.

In Den Haag zijn ze daar op tegen omdat ze dan niet meer blind achter de VS aan kunnen hobbelen en zo heeft ieder land wel wat.

Omdat er teveel landen zijn. Teveel economiën, teveel culturele verschillen, teveel taalverschillen.

De VS hebben als voordeel dat ze allemaal een gemeenschappelijke taal (Engels) hebben. Ze zijn met zijn allen ooit in een nieuw land terechtgekomen en zijn daar gaan leven, hebben dus een soortement van gezamenlijke geschiedenis, dat geld voor Europa niet. De fransen zul je nooit zo gek krijgen Engels als voertaal te adopteren.
De Spanjaarden zullen hun cultuur met stierengevechten niet zonder slag of stoot willen opgeven. De engelsen wilden al niet eens mee met een gezamenlijke munt, laat staan dat ze als 1 land gezien willen worden met Europa.

Nee, ik zie dit nooit gebeuren.
(mijn wijze pa zegt altijd: Zeg nooit nooit)

Dat is waar. Echter de meeste mensen zijn hiervoor te chauvinistisch ingesteld. Zij denken dat hun identiteit de Nederlandse is of Duitse of Belgische. Terwijl dit dus eigenlijk alleen de nationaliteit is.

Om tot de verenigde staten van Europa te komen zou dus eerst het chauvinisme uitgeschakeld moeten worden. Natuurlijk doe je dit niet tussen de soep en de aardappelen door.

Wellicht omdat we kunnen zien hoe het land amerika naar de klote gaat en wij europeanen de illusie hebben dat te kunnen voorkomen door de huidige opzet van europa ? Het maakt ons wellicht sterker in de wereld maar gaat het binnen een land of een "verenigde staten van europa" niet ook om het welzijn van je eigen bevolking?

Omdat veel mensen nog heel veel waarde hechten aan de 'identiteit' van hun eigen land en bang zijn dat dit verloren gaat bij 'Groot Europa'

Politiek onwil. Zie het probleem van de verspilling in eigen rangen van de EEG :Straatsburg en Brussel en het absenteïsme (even snel je handtekening en wegwezen) De geloofwaardigheid van de VS van Europa is teveel ondermijnd, recentelijk nog tijdens de crisis periode waar elke land zijn eigen protectionistische maatregelen hanteerde.De europese burger is wel rijp maar de politci niet. Zie de euro die voor zovele mensen het leven aangenamer maakte (dure valuta bij geldwisseling en foute marges) Europa is nu zelfs te groot geworden met alle nieuwe lidstaten. Beter ware een stevige kern van de oprichterslanden met een geloofwaardig europees integer intelligent man of vrouw aan het hoofd. Tot hier toe zijn de voorzitters van de europese commissie tweede rang figuren, die even de binnelandse politiek willen ontvluchten. Helaas. Ik ben een vurig voorstander van een VS van europa waar alle burgers dezelfde plichten en rechten hebben. Nog één of twee crissisen en de noodzaak zal zo groot worden tov de BRICS landen en de VS dat de enige redding het stichten van een souverein europese volksvertegenwoordiging wordt.

Gelukkig zijn er nog genoeg politici zonder Europa blindheid.
Er zijn in Europa 27 verschillende landen met elk een heel leger nationalisten. Als je die allemaal bij elkaar verenigd in een Verenigde Staten van Europa zal iedere nationalist zegen "mijn staat is de beste" "wat"zegt de ander "de mijne, hoor je, de mijne is nog een stuk beter dan de jouwe. Moet je een klap op je smoel krijgen?". Op die manier hebben we in een mum van tijd en gigantische oorlog.
Ik kan me eigenlijk nu al niet voorstellen dat al di nationalisten nog lang al die bemoeienis van Brussel tollereren. Met de opkomst vande PVV en andere partijen in andere landen ligt de oorlog niet ver weg meer.

Uiteindelijk zou dat ons doel moeten zijn. We moeten af van de kleine landjes en naar grotere eenheden met gemeenschappelijke doelen. Waar ik wel bang voor ben is dat we over paar honderd jaar een paar grote blokken hebben met tegenstrijdige belangen en interesses, dat zal dan wel WW3 worden. En anders misschien ooit 1 wereld.

Dat we nog niet in de Verenigde Staten van Europa leven, heeft vele verschillend, vaak complexe oorzaken.
Ik zal de belangrijkste hieronder beschrijven.

Het karakter van de Europese integratie
De Europese integratie is een langzaam proces. De creatie van een Verenigde Staten van Europa zou een revolutionaire gebeurtenis zijn, die veel grootschalige politieke, bureaucratische en ook mentale veranderingen vereist. Dit doe je, zoals gezegd, ‘niet even tussen de soep en de aardappelen door’. Bovendien, de Europese integratie mag dan wel een langzaam proces zijn, het is relatief gezien juist een snel proces. De evolutie van een kleinschalig industrieel samenwerkingsverdrag (de EGKS), tot een economisch samenwerkingsverbond (EEG), tot politieke coördinatie (EPS), tot politieke en monetaire samenwerking (EU) in het tijdsbestek van veertig jaar mag op zich al revolutionair genoemd worden. Het feit dat zestig jaar na de Tweede Wereldoorlog en twintig jaar na de val van de Muur 27 landen in Europa verenigd zijn in een verregaand politiek samenwerkingsverband is zonder enige vorm van overdrijving een prestatie van wereldformaat. Veel mensen vergeten wel eens hoe bijzonder de EU wel niet is.
Het hierboven vaker genoemde argument dat de poging tot de oprichting van een VSvE tot oorlog zou kunnen leiden, is in het licht van het bovenstaande dan ook absurde nonsens, omdat A) de mentaliteit van nationalistisch militarisme alleen bij zeer, zeer, zeer marginale clubjes nog aanwezig is en voor de rest gewoon niet meer bestaat, in tegendeel zelfs: de grote reden voor het oprichten van de EGKS was de welbekende spreuk ‘nooit meer oorlog’ - pacifisme is de grote drijfveer van de Europese samenwerking; en B) de landen binnen de EU nu door zoveel banden met elkaar verbonden zijn dat oorlog binnen de EU een bizar anachronisme zou zijn. Geen enkele regeringsleider zou het in zijn botte kop halen naar de wapens te grijpen. Nee, ook Berlusconi niet.
Daarnaast is de vergelijking met eerdere ‘samenwerkingsverbanden’ als Oostenrijk-Hongarije, het Ottomaanse Rijk, de Sovjet-Unie of Joegoslavië appels met peren vergelijken. In alle vier de gevallen ging het om ‘samenwerking’ op basis van ongelijkheid. Steeds was er een dominante groep die meer rechten bezat en de andere groepen onderdrukte, of die dominante groep nu uit Oostenrijkers, Ottomanen, communisten of Serviërs bestond. De EU is juist een samenwerkingsverband op basis van gelijkheid, maar dat lijkt me bekend.