Waarom heeft Nederland geen kiesdrempel?

Nederland heeft geen kiesdrempel omdat het Nederlandse kiesstelsel is gebaseerd op evenredige vertegenwoordiging. Evenredige vertegenwoordiging houdt in dat het aantal zetels dat een politieke partij in het parlement krijgt, evenredig is aan het aantal stemmen dat die partij heeft behaald bij de verkiezingen. Dit betekent dat zelfs kleine politieke partijen met een beperkt aantal stemmen toch vertegenwoordigd kunnen zijn in het parlement.

Het ontbreken van een kiesdrempel is een bewuste keuze om de politieke diversiteit te waarborgen en ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk kiezers zich vertegenwoordigd voelen in het parlement. In landen met een kiesdrempel worden partijen die niet de drempel halen, uitgesloten van vertegenwoordiging in het parlement, wat kan leiden tot een minder diverse politieke arena.

Het Nederlandse politieke landschap is historisch gezien altijd gekenmerkt door een groot aantal politieke partijen en een pluriforme samenleving. Het ontbreken van een kiesdrempel past bij deze politieke traditie en draagt bij aan de representatieve aard van het Nederlandse politieke systeem, waarbij verschillende opvattingen en belangen worden weerspiegeld in de samenstelling van het parlement.

Nederland heeft wel een kiesdrempel, namelijk het minimale aantal stemmen dat nodig is om een zetel te verwerven. In Nederland is dat in de Tweede Kamer op basis van evenredige vertegenwoordiging: de kiesdrempel is gelijk aan de kiesdeler.
Begin jaren zeventig van de vorige eeuw is een wetsontwerp ingediend om de kiesdrempel zodanig te veranderen dat een partij pas in de Tweede Kamer kan komen als het aantal stemmen minimaal driemaal de kiesdeler is = minimaal drie Kamerzetels. Dat wetsvoorstel heeft het niet gehaald.
In veel landen, onder andere Engeland en Duitsland, is geen sprake van evenredige vertegenwoordiging.
Bron: Winkler Prins encyclopedie