waarom heeft nederland een minister president?

Dit is zo bepaald bij de grondwetsherziening van 1848, hoewel de eerste minister-president dateert van kort voor die grondwetswijziging.
De minister-president wordt bij koninklijk besluit benoemd en ontslagen (artikel 43 van de Grondwet).
Aanvankelijk benoemde en ontsloeg de koning ministers 'naar welgevallen' en droeg daar zelf verantwoordelijkheid voor. Met de komst van de ministeriële verantwoordelijkheid in de periode 1840-1848 veranderde dat.
Toen is vastgelegd dat de ministers verantwoordelijk zijn aan de Staten-Generaal (Eerste en Tweede Kamer). Vóór deze tijd waren de ministers verantwoording schuldig aan de koning.
Sinds 1945 wordt van minister-president gesproken. Daarvoor heette de post de voorzitter van de ministerraad. Informeel gebruikt men vaak het woord premier.
We hebben een minister-president onder meer nodig voor de coördinatie van het regeringsbeleid. De premier moet de rode lijn in de gaten houden en speelt een belangrijke rol in de sfeer en daadkracht van het kabinet. De minister-president heeft als ‘primus inter pares’ (Eerste onder gelijken) geen extra bevoegdheden of een groter stemgewicht in de ministerraad, maar heeft wel een sturende rol. Zo kan deze onderwerpen zelfstandig op de agenda van de ministerraad zetten en ook in Europa, als lid van de Europese Raad, een belangrijkere rol spelen dan bijvoorbeeld de minister van Buitenlandse Zaken.

Nederland heeft een minister-president omdat Nederland een monarchie is. Als een land een koning of koningin heeft, dan is de belangrijkste politieke functie voor de minister-president, ook wel eerste minister of premier genoemd.
Is een land niet een monarchie, dan is de hoogste politieke functie: president. Waarbij de betekenis van deze functie niet altijd gelijk is. Er zijn landen met een president die veel macht heeft, zoals de VS en Frankrijk.. Er zijn landen met een president die uitsluitend ceremoniele (= nauwelijks) macht heeft, zoals Duitsland en Zwitserland; dan berust de meeste politieke macht bij de leider van het kabinet, zoals de bondskanselier in Duitsland.