Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Komen politici er ooit openlijk voor uit dat ze het niet eens zijn met een standpunt van hun partij?

Ik kan geen enkel voorbeeld bedenken van en politici die openlijk toegeven het niet eens te zijn met een bepaald punt van hun partij. Zonder dat dit tot afsplitsing, ophef of andere interne problemen lijdt. Eigenlijk is dit gek want het is toch niet zo vreemd dat je het als politici niet met alle punten van je partij eens bent?? Dus vandaar mijn vraag spreken ze dit ooit uit? (ik heb het dus niet over anders stemmen dan de partij graag ziet)

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
995

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Antwoord op de hoofdvraag: dat gebeurt. En wettelijk mag dat, omdat Kamerleden "zonder last of ruggespraak" moeten kunnen besluiten. In de praktijk wordt dit echter niet gewaardeerd, omdat de partijen graag zien dat 'fractiediscipline' zichtbaar is. Als niet iedereen hetzelfde stemt, zou de buitenwereld (terecht) kunnen denken dat er verdeeldheid is binnen de desbetreffende fractie.

Zo waren er enkele jaren geleden de Kamerleden Ferrier en Koppejan, die bezwaar hadden tegen een rechtse politieke samenwerking, waarbij de PVV een kabinet met VVD en CDA zou gedogen. De CDA'ers Ferrier en Koppejan waren het hier niet mee eens. (Met terugwerkende kracht hebben zij natuurlijk gelijk gekregen want het werd een mislukking.)

Op 10-09-2010 stond op Nu.nl dit bericht:

"AMSTERDAM – De CDA-partijtop heeft gedurende de crisis afgelopen week geprobeerd de drie dissidenten uit de fractie te ontslaan.

Dat schrijft de Volkskrant vrijdag.

Dinsdagnacht werd na urenlang fractieberaad besloten dat Ab Klink, Kathleen Ferrier en Ad Koppejan uit de fractie zouden worden gezet en dat ze zich de dag erop moesten melden bij het partijkantoor.

Hier zou hun ontslag worden geformaliseerd, schrijft de krant. Ook werd hen medegedeeld dat het congres hen ter verantwoording zou roepen indien ze bij hun standpunt bleven dat de formatie moest worden afgebroken.

Druk

Bronnen in de fractie bevestigen bovendien dat de drie onder druk zijn gezet door zowel fractievoorzitter Verhagen als intermediair Piet Hein Donner om zich te committeren aan de uitspraak van het congres.

Indien die een akkoord zou steunen, mochten de drie niet dwars blijven liggen. Deze weigerden echter een dergelijke verklaring te tekenen.

Onmogelijke eis

CDA-fractievoorzitter Maxime Verhagen gaf vorige week bij het mislukken van de formatiepoging juist aan dat deze eis werd neergelegd door PVV-leider Wilders.

Verhagen noemde dit toen een ‘onmogelijke’ eis, omdat Kamerleden zonder last of ruggespraak moeten kunnen besluiten.

Bezwaren

De krant meldt verder dat Ferrier en Koppejan hun bezwaren houden tegen een rechtse politieke samenwerking, waarbij de PVV een kabinet met VVD en CDA gedoogt.

Koppejan zou bij de partijtop ‘geen valse verwachtingen’ willen wekken over zijn steun aan een onderhandelakkoord. Ook Ferrier geeft geen garanties.

Voor de onderhandelaars Rutte, Wilders en Verhagen is de steun van de dissidenten essentieel. Alleen dan hebben ze voldoende zetels (...)"
(Lees meer...)
Computoon
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Bedankt voor je uitleg. Als ik je goed begrijp worden discussies over standpunten in de praktijk dus intern gevoerd en wordt er met één mening naar buiten getreden, als de mening van alle betrokken partijleden?
Computoon
8 jaar geleden
Het is inderdaad de bedoeling (van de partijen) dat "met 1 mond gesproken wordt" en dat verdeeldheid niet naar buiten komt. Het fractiestandpunt "moet" eenduidig naar buiten worden gebracht. Dat dit doel niet altijd bereikt wordt, is bekend. Denk ook maar eens aan de vertrokken PVV'ers na de 'minder minder" -uitspraak van Wilders, buiten de Tweede Kamer overigens. Toen stond ook niet elke PVV'er achter Wilders. Een partij kan volgens de eigen procedures een Kamerlid royeren. Maar het Kamerlid hoeft zijn zetel dan niet af te staan, hij is inmers door het volk gekozen. Hij kan dan als eenmansfractie verder gaan, tot de eerstkomende verkiezingen.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Een recenter en ook bekend voorbeeld: Aboutaleb die het totaal niet eens is met het plan om homoseksuele vluchtelingen apart op te vangen. Dat gaat dan wel niet om een kamerlid zoals bij Ferrier en Koppejan, maar de vraag gaat over politici in het algemeen. Dus ja: het komt zeker voor. Maar is inderdaad binnen kamerfracties niet erg gewenst. Hoewel er ook wel eens kwesties zijn waarbij een partij specifiek aangeeft de fractieleden bij hoofdelijke stemming vrij te laten in hun keuze, bijvoorbeeld als bekend is dat de kwestie gevoelig ligt. Formeel zijn ze natuurlijk altijd vrij in hun stemgedrag, maar vaak worden dingen inderdaad eerst binnenskamers besproken zodat men op één lijn komt. En in de ene partij is de fractiediscipline ook groter dan in de andere.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Helemaal duidelijk, bedankt Lies en Computertoon. Dan rest mij nog een subvraag. Stel dat kamerlid A zich bijvoorbeeld voor het koningshuis 'moest' uitspreken, terwijl hij tegen is. uiteindelijk wil kamerlid A mee gaan doen voor het lijsttrekkerschap van zijn partij. Dan kan hij toch lastig zijn echte standpunt uitspreken en zich dus differentiëren van andere deelnemers, zonder hierop aangevallen te worden?
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Vaak zijn er helemaal geen andere gegadigden voor het lijsttrekkerschap. Recent hebben we natuurlijk een paar keer gezien dat in partijen een soort interne verkiezing werd gehouden, dus wie weet gaan we dat in de toekomst zien. Maar vooralsnog is het meer uitzondering dan regel. Daarbij is een standpunt over het koningshuis iets wat over het algemeen gewoon een partijstandpunt is en zal het ook bij een verkiezing om het lijsttrekkerschap niet gaat om dit soort kwesties. Het gaat dan meer om wie de beste debater is, wie het meeste uitstraling heeft, het meeste visie heeft en de beste leider is. Persoonlijke politieke standpunten spelen daarin maar een beperkte rol (niet helemaal geen rol dus, maar wel beperkt) omdat de politieke richting natuurlijk voor een heel groot deel vastligt. Iemand die er totaal andere standpunten op na houdt, zal over het algemeen niet alleen niet geschikt bevonden worden als lijsttrekker, maar dat zelf ook niet willen zijn (voor die partij).

Andere antwoorden (2)

Gisteren was bijvoorbeeld nog in het nieuws dat het CDU in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts erg kritisch zijn tegenover het asielbeleid van hun eigen Angela Merkel.

In eigen land zag je bijvoorbeeld dat dissidenten als Öztürk en Kuzu het oneens waren met ideeën van hun destijds eigen PvdA. Ze hadden wel de vrijheid om dit openlijk te zeggen, maar ze werden daardoor wel uit de partij gezet.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Bedankt voor je antwoord, van het Duitse voorbeeld was ik niet op de hoogte. had het voor hun ook negatieve gevolgen? en zo ja, zijn er ook gevallen waarbij er geen negatieve gevolgen voor de politici aan kleefden?
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Precieze standpunten van de diverse partijen binnen de CDA-herbezinningsperiode kan ik me niet herinneren en ik weet ook niet meer of dit openlijk in de media naar buiten is gekomen, maar ik weet wel dat het een heftig moment was waarbij er veel moeite is gedaan om de partij weer tot een eenheid te smeden. Verder had dit, zover ik weet, geen consequenties voor individuele politici. Ze zijn er samen uitgekomen en nu trekt Buma de partij langzaam weer wat uit het slop. http://www.nu.nl/politiek/2943951/onenigheid-en-onduidelijkheid-tartte-cda.html
In België gebeurt dit dagelijks, maar dit is dan ook politiek gezien nogal een vreemd land.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding