welk orgaan in de Nederlandse politiek heeft in nederland de wetgevende-controlerende en welke de uitvoerende macht?

wetgevende macht - 1e en 2e kamer
uitvoerende macht - politie, douane en leger
rechtsprekende macht - rechters

De wetgevende macht is de regering (koning en ministers) en de Staten-Generaal (Eerste en Tweede Kamer) samen.
De uitvoerende macht is de regering, de provincies en de gemeenten
De rechterlijke macht is in handen van de rechters

Toegevoegd na 11 minuten:
De trias politica is in Nederland niet volledig aanwezig.
Dat Nederland de machtenscheiding volgens Montesquieu niet strikt heeft toegepast blijkt onder andere uit de procedure van formele wetgeving. Een formele wet komt niet tot stand door het parlement alleen, ook de instemming van de uitvoerende macht is hiervoor vereist (zie artikel 81 Grondwet[4]).
Bovendien heeft de regering als uitvoerende macht een zelfstandige bevoegdheid tot materiële wet- en regelgeving met behulp van Algemene Maatregelen van Bestuur (zie artikel 89 Grondwet). Men noemt dit de omkering van de triasleer: formele wetgever geeft slechts heel algemeen de beleidsrichting aan in een kader of raamwet, terwijl de eigenlijke normstelling plaatsvindt door de regering in de vorm van een gedelegeerde Algemene Maatregel van Bestuur. Dit heeft te maken met de verzorgingsstaat waar snel overheidsoptreden op het juiste overheidsniveau van groot belang is.

In de Nederlandse politiek worden wetten gemaakt door de regering en het parlement (bestaande uit de Eerste Kamer en de Tweede Kamer) samen. Zij vormen dus samen de wetgevende macht.

Het parlement is tegelijk ook de controlerende macht. De Tweede Kamer en de Eerste Kamer controleren de regering. Hierbij heeft de Tweede Kamer meer macht en meer machtsmiddelen dan de Eerste Kamer.

De regering (bestaande uit de koning en zijn ministers) vormt in Nederland de uitvoerende macht. In de praktijk maken de ambtenaren van de ministers ook deel uit van de uitvoerende macht.