Was Thomas Mann een democraat of een tegenstander van democratie?

Uiteindelijk was Thomas Mann een sociaaldemocraat.

Hij heeft hierin een hele ontwikkeling doorgemaakt:
Mann I begint als een sterk door Schopenhauer en Nietzsche beïnvloede antidemocraat (1918) die goed past binnen het algemene intellectuele klimaat in Duitsland, om vervolgens vooral na de moord op Rathenau zijn eerste overgang te maken.
Mann II is een Vernunftrepublikaner (1922) die de democratie niet uit liefde omhelst maar uit nood. In 1924 en met de publicatie van de Toverberg is het duidelijk dat Thomas Mann een aanhanger van de Mittellage these is, waarin hij naar een synthese zoekt tussen Oost en West. Deze nieuwe breuk laat zien dat het manicheïsme bij Mann verdwenen is (Mann III).
Tenslotte maakt hij een overgang naar democratie, wordt een trouwe bondgenoot van de democraten en een ware Europeaan (1930). Mann IV omhelst dit keer (in tegenstelling tot 1922) democratie wel uit ‘liefde’. Hij gelooft dit keer werkelijk in democratische waarden en is in tegenstelling tot 1922 niet louter een Vernunftrepublikaner. Hij blijft voor de rest van zijn leven een democraat, of beter gezegd een sociaaldemocraat.