Waarom moest Nederland zo nodig Indonesië weer terug hebben na de 2e wereldoorlog?

Het verliezen van de kolonie Nederlands-Indië was voor veel Nederlanders een onaanvaardbare gedachte. 'Indië verloren, rampspoed geboren', was de leuze.

Naast allerlei overwegingen van politieke aard, was het weer op gang brengen van het productieapparaat een belangrijke reden voor het militaire ingrijpen geweest.
Via een werkend productieapparaat in Indonesië zou het door de oorlog verarmde Nederland immers aan deviezen kunnen komen. Met de inkomsten uit Indonesië zou Nederland bovendien haar militaire aanwezigheid in Indonesië kunnen betalen. Juist met deze twee argumenten, veiligstelling van economische argumenten en de mogelijkheid om op korte termijn de deviezen inkomsten te vergroten, overtuigde Lieftinck, minister van Financiën voor de PvdA, zijn PvdA-collega’s in het kabinet Beel van de noodzaak tot militair ingrijpen. De eerste politionele actie heette dan ook ‘Operatie Product’.
Het blijkt dus dat de eerste politionele actie een belangrijk economisch motief had. De geldstroom uit Indië moest weer op gang komen om het verarmde Nederland weer uit het slop te halen. Critici van het koloniale beleid vonden de financiering van de militaire acties in Nederlands- Indië onethisch omdat zo de inheemse bevolking meewerkte aan haar eigen onderwerping.