Wat is het nut van het houden van "verkiezingen" op de basisschool?

Ik heb ook wel eens gestemd op de basisschool. In groep acht, als ik het me goed herinner. Misschien zeven ook wel. Dat was onderdeel van een les geschiedenis/maatschappijleer, waarbij ons werd uitgelegd wat nu het verschil tussen alle partijen was. Een beetje gesimplificeerd natuurlijk, uiteraard aangepast op het niveau van groep acht. Er werd heel globaal uitgelegd waar een partij voor stond, en er werden een paar belangrijke standpunten benoemd. Eerder die week hadden we onze eigen verkiezingsposter moeten maken voor onze eigen politieke partij, en de lessen over politiek - inclusief uitleg vanuit de geschiedenis over de parlementaire democratie, werking staten-generaal en het verschil tussen de eerste en tweede kamer - werden dus afgesloten met een stemronde.

Volgens mij is dat geen peiling van wat de ouders stemmen hoor. Natuurlijk zijn er leerlingen die vooral hun ouders naspreken in hun standpunten, en zullen er zijn die zoiets met hun ouders bespreken en zich vervolgens laten leiden door de mening van hun ouders, maar dat geldt echt niet voor elke leerling. Het organiseren van een nep-stemming op scholen heeft gewoon te maken met het feit dat leerlingen uitleg krijgen over ons politieke stelsel en over de standpunten van de partijen.

Ik vermoed dat je het Jeugdjournaaldebat, met de lijststrekkers van de vijf grootste politieke partijen, niet gezien hebt? Dat zou je voor de gein eens terug moeten kijken via uitzendinggemist. Daar mogen de kinderen ook hun mening geven en uitleggen waarom ze dat vinden, en krijg je een idee van het niveau waarop kinderen denken over politiek. Natuurlijk: dat is beperkt, dat is redelijk simplistisch, en soms vraag je je af of je nu het kind hoort of de ouder. Maar soms is het ook scherp, verstandig, spreekt het van inzicht, en tijdens de debatten van de lijsttrekkers veranderden kinderen soms van standpunt door te luisteren naar de argumenten. En daar waren de ouders niet bij.

Terugkijken dus, want het is nog gratis vermaak ook :-). Daarbij vond ik het zelf erg leuk om te zien in hoeverre de lijsttrekkers in staat waren om op jeugdjournaal-niveau hun standpunten uit te leggen, en te kijken hoe ze dat er vanaf brachten. Maar van de kinderen kun je ook leren.