Asielzoekers kinderen die lang in Nederland zijn moeten een verblijfsvergunning krijgen. Wat betekend dit, is dit met of zonder ouders?

Dat ligt best ingewikkeld ook.

De huidige wetgeving is zo dat vreemdelingen in Nederland een verblijfsvergunning nodig hebben. Vreemdelingen zijn voor de wet mensen die geen Nederlander zijn of inwoners van de EU of EER (Liechtenstein en Noorwegen) landen of Zwitserland.

Asielzoekers proberen hier een verblijfsvergunning te krijgen en - een beetje kort door de bocht misschien - duurt dat zo lang dat hun kinderen hier inmiddels al aardig ingeburgerd zijn. Als uiteindelijk de verblijfsvergunning definitief wordt afgewezen wordt het gezin het land uit gezet.

Dat gebeurt vaak, maar sommige gevallen halen het nieuws, zoals bij Mauro of een Burundese asielzoeker die ten einde raad zelfmoord pleegde en kinderen achterliet. In dat laatste geval kregen de kinderen een verblijfsvergunning zodat de omgeving hen kon opvangen.

Sommige partijen opperen om de kinderen van asielzoekers een verblijfsvergunning te geven als ze buiten hun schuld heel lang op een uitspraak moeten wachten. De PvdA bracht in 2011 een initiatiefwet.

Maar zo eenvoudig is dat niet en op dit moment gaat alle aandacht naar de economische crisis waarin we verzeild zijn geraakt.

Het standpunt van de partij is gemakkelijk scoren n.a.v. de publieke opinie en commotie die ontstaat n.a.v. een enkel schrijnend geval.

Maar het daadwerkelijke probleem, het oplossen van de lange onzekerheid wordt niet aangepakt, evenmin een oplossing voor andere schrijnende gevallen. Het gaat daarbij om niet eens zo'n heel erg grote groep mensen.

Een kind een verblijfsvergunning geven klinkt makkelijk. Maar een kind kan niet zonder de ouders, dus alleen het kind een verblijfsvergunning geven is onzinnig. Hoe dan ook, zijn het loze partijbeloften als niet naar het totale vluchtelingenprobleem wordt gekeken.