Waarom is in liberia een burgeroorlog uitgebroken?

De Eerste Liberiaanse Burgeroorlog eindigde met de Liberiaanse verkiezingen, 1997, waarin Charles Taylor aan de macht. De tweede burgeroorlog begon in april 1999, toen Liberiaanse dissidenten onder de vlag van de Organisatie van de gevluchte Liberianen aangevallen in Liberia uit Guinee. [1]-Guinea werd het belangrijkste bron LURD's van de militaire en financiële steun. In juli 2000 waren de verschillende dissidente groepen samengevoegd als de Liberianen Verenigd voor Verzoening en Democratie (LURD) onder leiding van Sekou Conneh. De dissidenten werden verondersteld te zijn voornamelijk Mandingo en Krahn strijders van de voormalige ULIMO-J en ULIMO-K. Ook belangrijk bij het vormen van LURD was een alliantie, bemiddeld door ECOMOG-SL Nigeriaanse Chief General Maxwell Khobe, tussen Liberiaanse dissidenten en de Sierra Leone Kamajors jager milities, met inbegrip van opperhoofden Sam Hinga-Normandische en Eddie Massally. [2] Tegen de dissidenten Taylor ingezet onregelmatige ex-Nationaal Patriottisch Front van Liberia strijders met zijn meer bevoorrechte eenheden, zoals de Anti-Terrorist Unit, gepositioneerd om te zorgen voor de ongeregelde deed gevecht.

Gelijktijdig september 2000 counter-aanval op Guinee uit Liberia en Sierra Leone door RUF - nog steeds trouw aan Taylor en Guinese dissidenten -. Bereikt eerste succes [3] In januari 2001 is echter, Taylor's troepen werden teruggedrongen in Sierra Leone en Liberia. De opstandelingen waren die een grote bedreiging voor de Taylor overheid. Liberia is nu bezig met een complexe drie-weg in strijd zijn met Sierra Leone en de Guinee Republiek. Aan het begin van 2002 werden beide landen steunen Liberianen Verenigd voor Verzoening en Democratie (LURD), terwijl Taylor was de ondersteuning van verschillende oppositie partijen in beide landen. Door het ondersteunen van - nagenoeg het creëren van - de SL rebellen, het Revolutionary United Front, Taylor vestigde ook de vijandschap van de Britten en Amerikanen. Britse en Amerikaanse druk op Taylor nam toe met toenemende financiële steun voor-Guinea en de VS / VK-voorgestelde sancties, een zwakkere versie van die werden opgelegd door de VN-Veiligheidsraad mei 2001.