Wat krijgen we terug voor de torenhoge vergoedingen, afkoopsommen en bonussen van topbestuurders in zorginstellingen?

Ik heb in het vakblad Economische Statische Berichten verschillende artikelen die kant op gezien. Struin dat eens door. Zo is bekend, waarom een boekhouder een wat hoger salaris krijgt (vertrouwen), de bruidsschat bij de Islamieten, enz.
Dit onderwerp is erg belangrijk, dus er zal toch wel aandacht aan geschonken zijn??

Maar laat ik even mijn gedachten gaan. Een andere beantwoorder heeft het over een markt.
De bestuurders zeggen dat ook graag: er is een markt voor (goede) bestuurders. Een betere bestuurder kan meer geld vragen.
Dat ziet er dan heel plausibel uit. In een markt komen vraag en aanbod samen, en ontstaat er een prijs.
Verder werden al enkele redenen genoemd, die tot een hogere of lagere prijs leiden: bijvoorbeeld het goed kunnen bezuinigen. Ook kwamen al kanttekeningen aan bod: een bezuiniging kan best onprettige gevolgen hebben, die alleen niet tot uiting komen in het financieel jaarverslag.

Met deze marktwerking heb ik dus moeite.
Is er wel een vrije keuze? Kan een bedrijf dus makkelijk switchen van bestuurder, en dat zonder consequenties?
Dus zoals je van bakker verandert, als het brood je niet bevalt?

Zo ja, waarom krijgt een bestuurder die slecht presteert dan toch een hoge vergoeding? (Het is dan ineens contractueel vastgelegd!). Slecht presteren kan door hemzelf komen, maar ook door marktomstandigheden, zeg maar toeval.
En waarom, als de zaken wegens datzelfde toeval goed gaan, waarom krijgt dan de bestuurder een hoge beloning?
Dus: hoe meet je de prestaties van een bestuurder objectief? Met uitsluiting van toevalsfactoren.

Wat is een markt eigenlijk?
Er moeten veel vragers een aanbieders zijn. Kan een bestuurder bij elk bedrijf worden inzet? Nee, toch?
Het product moet homogeen zijn. Is een bestuurder een homogeen product? Ik dacht van niet.
De markt moet doorzichtig zijn. Met als die contracten is dat natuurlijk niet het geval.
Er moet een vrije toetreding zijn van vragers een aanbieders.

Naar mijn idee, kan er geen sprake zijn, dat bestuurders een markt vormen.
Er moet dan een ander mechanisme bestaat, dat de prijs opdrijft.

De ontdekker van het begrip 'markt' meende de kracht van god er in te zien. Dat kan ik als atheïst goed volgen.
De markt heeft dus de macht, om aanbod en vraag op elkaar af te stemmen.
De bestuurders hebben echter *zelf* de macht.

Die macht krijgen ze bijvoorbeeld via gelobby bij de politiek, zodat wetsregels in hun voordeel ontstaan.

De markt is dus getrapt: van klant tot bestuurder.