Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Antwoorden (9)

Doordat, aan het einde van WO2, Israel domweg in een bestaand gebied gecreëerd is.
De Palestijnen waren hier nou niet direct erg verheugd over.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
De engelse hadden het land dat nu israël heeft tijdens de tweede wereld oorlog belooft aan de joden. Deze hebben samen met de engelse het land na de tweede wereld oorlog in bezit genomen. Het is dus afgepakt van de palestijnen. Sinds die tijd is het oorlog
(Lees meer...)
ronron1212
13 jaar geleden
Het gebied wat nu Israel en de Palestijnse gebieden is is in de loop van eeuwen bezet geweest door verschillende mogendheden. In het begin van de vorige eeuw ontstond onder Europese en Amerikaanse Joden een beweging voor een eigen land, die beweging heet Zionisme. De Engelsen waren de beheerders van het gebied en beloofden een Joodse staat aan de Joden. Dit zonder rekening te houden met de Palestijnen. Na de massale Jodenvernietiging door de nazi's wilde de wereld het oprichten van die eigen Joodse staat niet tegenhouden en stemde voor. Daar was ook een stuk land voor de Palestijnen. Israel heeft in diverse oorlogen grond van de Palestijnen , Syrie en Egypte bezet. Dat van Egypte hebben ze teruggegeven, dat van Syrie en de "bezette Palestijnse gebieden" niet. Er is nog veel meer over te zeggen, maar dan wordt het een studie.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dag Mendelson, u gaat maar terug tot in de vorige eeuw. Wanneer en wie heeft Palestina de benaming "Palestina" gegeven? De naam, benaming "Israël" voor dat stuk land vind je al terug in de Bijbel. Het is misschien goed om grondiger onderzoek te doen. Vriendelijke gr. Heidi
De Joden waren uit hun land verdreven door de Romeinse bezetter. Sindsdien is het land door anderen bezet, het laatst door de Ottomanen.
Na de holocaust besloot het Joodse volk, dat inmiddels was verstrooid over de hele wereld, weer terug te keren naar haar eigen land. Er woonde toen een gering aantal Joden en Arabieren. Toen de Joden hun land weer gingen opbouwen, trokken vele Arabieren uit omringende landen er heen, omdat er veel werkgelegenheid was.
Toen Israel formeel werd heropgericht, vielen haar buurlanden aan, want zij wilden niet dat de Joden zich weer vestigden in hun eigen land. De Arabieren die erheen getrokken waren, zijn zich in 1964 Palestijnen gaan noemen (daarvoor werden de Joodse inwoners Palestijnen genoemd).
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Deze oorlog gaat over het gebied Israël en de aartsvader Abraham of Ibrahim. Ze hebben ruzie over het land dat eerst van de Israëlieten was toen weer van de Palestijnen en zo verder. Dus het gaat over het land
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Waar gaat het conflict over?
Op het eerste gezicht is het een simpele ruzie om land. De oorspronkelijke Arabische inwoners van Palestina willen de Joodse nieuwkomers er niet bij. De geïmmigreerde joden willen hun Bijbelshistorische land bewonen – liefst zonder de Palestijnse Arabieren erbij. Er komt dus direct vrede als de nieuwkomer, de staat Israël, de sinds 1967 bezette gebieden ontruimt en teruggeeft aan de Palestijnen.
Wanneer is het begonnen?
Op de vraag wanneer het conflict nu precies is ontstaan zijn veel antwoorden mogelijk. Voor sommigen ligt de kern al bij de raadselachtige Bijbelfiguur Abraham en zijn zoons Ismaël en Izaak. Anderen zien de antieke oorlogen tussen Filistijnen en Israëlieten als startpunt. Sommigen wijzen op het jaar 1880, begin van de massale joodse immigratie, of 1896, als Theodor Herzl het denkbeeld van een Judenstaat lanceert. Historici beginnen met mei 1948, als de staat Israël wordt uitgeroepen. Veel commentatoren laten de voorgeschiedenis voor wat die is en kiezen voor de Zesdaagse oorlog van 1967 en de erop volgende bezetting. In feite is sprake van een gewapend conflict vanaf de wederzijdse moordpartijen, gewapende aanvallen dus tussen Arabieren en Joden, die zijn begonnen in de jaren 1920.
De rol van Abraham
Het is opmerkelijk dat joden, christenen en moslims het over één ding eens lijken te zijn: deze mystieke Bijbelfiguur is hun aartsvader.
De rol van Abraham
Het is opmerkelijk dat joden, christenen en moslims het over één ding eens lijken te zijn: deze mystieke Bijbelfiguur is hun aartsvader.
De rol van een nieuwe religie: het christendom
Na de dood van de Joodse rabbijn Jezus (volgens Arafat de Palestijn Jezus) komt een nieuwe godsdienst op: het christendom. Volgens de joodse religie (en later nemen de moslims dat over) is Jezus niet meer dan een profeet. De christenen zien hem als de Zoon van God.
De rol van religieus geïnspireerde strijd: de Jihad
Ook bij moslims leeft veel Jodenhaat. In het heilige boek van de islam, de Koran, wordt op diverse plaatsen opgeroepen tot geweld tegen Joden. Daar komt iets bij. Grond die eenmaal in handen van de islam is geweest mag, volgens wat vandaag de ‘politieke islam’ heet, nooit meer uit handen worden gegeven.
De rol van het Zionisme
De discriminatie in Europa leidde ertoe dat mensen van joodse afkomst een nieuwe droom ontwikkelden. Ze wilden zich niet langer neerleggen bij de diaspora, hun verspreiding over de aarde.
Zie jij door de bomen het bos nog?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
De dubbelrol van Engeland
Het optreden van het Verenigd Koninkrijk tussen 1917 en 1947 kan op zijn zachtst gezegd onbetrouwbaar, ‘dubbel’, worden genoemd. Dat land krijgt een beheersmandaat van de Volkenbond, de voorloper van de Verenigde Naties. Men probeert beide partijen te vriend te houden. De Britse bezetter treedt volgens veel bronnen hard op tegen Joodse terreur en doet te weinig tegen Arabische.
De rol van Arabische leiders
In 1933 komt in Duitsland Hitler aan de macht. In delen van Europa waart in die tijd een duistere geest rond: het fascisme. Onderdrukking, arrestatie, moordpartijen zijn aan de orde van de dag. Het tomeloze geweld leidt tot de verschrikkelijkste oorlog ooit gevoerd.
De meeste Arabische landen kiezen de kant van de fascistische regimes in Duitsland en Italië. De door Engeland benoemde (groot-) moefti van Jeruzalem, Amin al-Hoesseini (hij zou een oom zijn geweest van de later zo bekende Yasser Arafat al-Hoesseini), speelt een kwaadaardige rol. Hij levert een actieve bijdrage aan de volkerenmoord op Joden in Europa.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
In 1937 laat Hoesseini weten dat hij het eens is met de nazi’s in Duitsland. Hij vraagt het Derde Rijk om tegenstand te bieden aan de stichting van een Joodse staat in Palestina en de Joodse immigratie, en wapens te leveren aan de Arabische bevolking. In datzelfde jaar ontmoet hij toekomstig nazi-kopstuk Adolf Eichmann. Na deze ontmoeting verleent de SS hem, volgens documenten die bij Eichmann’s proces en de Neurenbergse processen naar boven komen, inderdaad financiële steun voor de rellen in 1936-1939. Als er een poging wordt gedaan om de Britse inspecteur-generaal van de Palestijnse politiemacht te doden en Joden en gematigde Arabieren door extremisten worden gedood, verklaren de Britten het Hoger Arabisch Committee illegaal. Hoesseini verliest daardoor zijn functie als president van de Hoge Moslimraad en wordt verbannen naar Syrië, van waaruit hij zijn werk voortzet. Vanuit Bagdad steunt Hoesseini de pro-nazi opstand van 1941. In november van dat jaar ontmoet hij Hitler. De rest van de oorlog verblijft hij in Duitsland, waar hij moslims in radioboodschappen oproept om joden uit te roeien en mee te vechten in het Duitse leger. In Berlijn is Hoesseini één van de adviseurs van Hitler en Eichmann. Hij roept op tot de systematische vernietiging van joden in concentratiekampen. Volgens een getuige bij de Neurenbergprocessen brengt Hoesseini zelfs een bezoek aan de gaskamers in Auschwitz. Als Duitsland in 1945 de oorlog verliest gaat Hoesseini naar Egypte. Daar wordt hij als held ontvangen. Hij wordt wel beschuldigd van oorlogsmisdaden, maar er komt nooit een proces. De geallieerden zouden bang zijn voor de reactie van de Arabische wereld.
De geschiedenis van het oude Israël is onlosmakelijk verbonden met de Bijbel. Volgens Genesis 12:1 deed God de oproep aan Abraham: "Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten, en ga naar het land dat ik je zal wijzen". Dit "beloofde land" werd de thuishaven voor het Joodse volk, het land waar tegenwoordig Israël ligt.

De Joden vertrokken na de verwoesting van de Tweede Tempel uit het land dat we nu Israël noemen. Er was volgens de Joden geen noodzaak meer om te blijven, gezien de Tempel door de Romeinen verwoest was. Reeds vóór de verwoesting van de tweede Tempel in het jaar 70 woonden er meer Joden in de diaspora dan in Palestina.

Natuurlijk stond het land niet bijna 2000 jaar leeg. In Palestina woonden bedoeïenen en andere volkeren die na het vertrek van de Joden daar bleven wonen.

Sindsdien werd het land wel door anderen bezet, het laatst door de Groot-Brittannië. In 1922 wordt de Britten door de Volkenbond officieel het mandaat over Palestina gegeven waarin een groot gebied ten oosten van de Jordaan is inbegrepen. De bevolking van Palestina is begin jaren twintig 78% moslim, 11% Joods en 9,6% christen.

In de 19e eeuw kwam het zionisme op, een beweging die de Joodse diaspora wilde beëindigen. Uit de hele wereld vandaan vertrokken Joden naar Palestina. Na de holocaust wordt de roep om een eigen land sterker.

Op 29 november 1947 stemt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in met het plan van de internationale UNSCOP-commissie (United Nations Special Comité on Palestine) voor de opdeling van het mandaatgebied Palestina in verschillende delen: een Israëlisch, Arabisch en internationaal bestuurd deel (Jeruzalem en Bethlehem).

De Joodse gemeenschap zou krijgen:
- Oost-Galilea met Safed en Tiberias,
- de vruchtbare kustvlakte van in het noorden Haifa tot voorbij Tel Aviv in het zuiden en
- het grootste deel van de Negevwoestijn.

De Arabische Palestijnen krijgen toegewezen
- West-Galilea met Acre en Nazareth,
- de Westoever van de Jordaan tot Beersheba in het zuiden
- de Gazastrook met Isdud en Rafah en een aansluitende strook van de Negev langs de Egyptische grens tot 30 km voorbij El Auja.

Internationaal toezicht door de VN op de raakpunten ("kissing points", bruggen en onderdoorgangen) van de samenstellende delen zou ervoor zorgen dat elke staat een aaneengesloten gebied vormde.

rest volgt hieronder
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Wat nieuwsgierig zegt, er is gewoonweg niet goed over nagedacht. Theodore Hertzl, vader van het Zionisme zag dat al in en wilde zijn joodse staat in Zuid-Amerika vestigen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Als je de mentaliteit kent van de fundamentalisten (islam) gaat het om het volledig uitroeien van het Joodse volk, waar het Joodse volk zich ook zou vestigen maakt niet uit. En het is zo dat de Islamieten al Mekka en Medina voor zichzelf al hebben.
Israel is gesticht na de 2e wereldoorlog. Het land werd opgericht in een gebied dat tot dan een brits mandaat was. In de Balfour declaration staat een zin die tot een hoop problemen heeft geleid. Nothing shall be done wich may prejudice the civil and religious rights of non jewish communities. Hiermee bedoelen de engelse dus dat er geen rakketten worden afgeschoten op palestijnen en dat er geen muren worden gebouwd in gebieden die aan palestina behoren.

Door het grove optreden van bezetters in palestina komen de onderdrukte groepen in opstand.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding