Waarom komen Italie en de andere Schengen-landen er niet uit in de kwestie "waarnaartoe met de tunesische vluchtelingen"?

Het Verdrag van Schengen trad op 14 juni 1985 in werking. Het doel was om hun binnengrenzen open te stellen en te komen tot vrij verkeer van personen. Frankrijk, Duitsland en de Benelux-landen tekenden dit verdrag. Zij openden hun grenzen voor elkaar. Ze kwamen tot deze overeenkomst in het plaatsje Schengen in Luxemburg.

Ook zijn er gemeenschappelijke voorschriften vastgesteld inzake visa, asielrecht en controle bij de buitengrenzen, opdat het vrije verkeer van personen binnen de Schengenruimte niet ten koste gaat van de openbare orde.

Eerst verantwoordelijk is de Eurocommissaris voor Binnenlandse Zaken (Toezichthouder)

Al met al Italie houdt zich niet aan het Verdrag en wordt dus op de vingers getikt.

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is.

Een van de afspraken van het Schengen akkoord is dat de Schengenlanden een gemeenschappelijk visumbeleid in zouden stellen voor het Schengengebied en verder spraken ze af dat zij doeltreffende controles aan de buitengrenzen zouden invoeren. Controles aan de binnengrenzen kunnen gedurende een beperkte periode worden verricht indien de openbare orde of de nationale veiligheid dit vereisen. Nu houdt Italië zich niet aan een aantal overeenkomsten. B.v. ze houden geen doeltreffende controles aan de buitengrenzen en daarnaast voorzien ze vluchtelingen zonder slag of stoot van een visum, zonder dat deze enige kans of mogelijkheid hebben zich zelf economisch te onderhouden. M.a.w. ze schepen andere landen me hun probleem op. Met deze instelling proberen direct zeer grote groepen Afrikanen en anderen ongecontroleerd via Italië Europa binnen te komen.