Wat zijn de positieve kanten van Anarchie als staatsvorm ?

Grappig dat je het hebt over "georganiseerde anarchie".
Daar zie ik weinig kwaads in, en veel positiefs. Want dat is ongeveer hoe wij hier leven in Nederland. We zijn zo vrij als een vogeltje, maar het is allemaal alleen wel een beetje georganiseerd, zodat het geen chaos wordt.

Ben je weleens op een vergadering van anarchisten geweest? Daar heerst anarchie, en niemand komt aan het woord, omdat iedereen doorelkaar heen schreeuwt. En als dat niet effectief blijkt te zijn, om de plannen voor het afschaffen van het kapitalisme en de staat, te bespreken, staat er iemand op om de leiding te nemen. Dan is het geen anarchie meer, en zijn ze met iets bezig wat ze nou juist zelf niet willen. Een vergadering van anarchisten is altijd het bewijs dat anarchie niet mogelijk is.

Anarchie als staatsvorm betekent gewoon chaos, want iedereen beslist zelf. En dat kan niet als je met zoveel mensen op een kluitje zit. Zelfs in een gezin, zal er iemand moeten zijn die de leiding neemt. Er zijn dus geen positieve kanten aan anarchie. Was dat wel zo, dan waren bepaalde vormen van anarchie allang ingeburgerd in de maatschappij.

De positieve kanten van anarchie als staatsvorm zijn er niet. Het is net als het pure communisme een prima uitgangspunt in theorie, alleen in de praktijk is het niet uitvoerbaar als staatsvorm.

In Somalië is er al een lange tijd geen centraal gezag. Men spreekt vaak over een anarchie. Dit is niet juist, aangezien er weer locale 'leiders' opstaan die waar de bevolking aan moet gehoorzamen. Zelfs de piraten zijn georganiseerd in deze anarchie...

Anarchie ie geen serieuze bestuursvorm en staat gelijk aan chaos.

Anarchie, de volledige afwezigheid van elke vorm van overheid of machthebber is een prachtige, ideale staatsvorm.

Althans, in een wereld waar mensen zich gedragen, rekening houden met elkaar, zorgen voor elkaar en omkijken naar elkaar, matigheid betrachten en respect hebben voor elkaars denkwijzen, bezittingen en levenswijze. Waar mensen van elkaars spullen afblijven en uit elkaars persoonlijke leefruimte blijven, elkaar niet lastig vallen of dwarszitten, kortom, in een wereld die niet bestaat. Want hoewel veel mensen daar prima toe in staat zijn, is er altijd een percentage dat zich niet in dat plaatje kan of wil voegen. Voor echte anarchie is heel erg veel beschaving nodig, op een niveau dat we nog bij lange na niet bereikt hebben en zelfs steeds meer lijken te verliezen.

De mens is helaas een opportunist, die zichzelf altijd op een ander level bekijkt en beoordeeld dan een ander, alles wil delen zolang hij zelf niets heeft, en niet meer wil delen als hij de enige is die iets (bereikt of verkregen) heeft. En in die wereld kan er van anarchie eigenlijk maar één ding komen : totale rechteloze, ordeloze chaos, waarin iedereen in angst leeft én nooit ergens zekerheid over zal hebben. Uiteraard doordat er maar een bepaald percentage van de mensen NIET met die onbeperkte vrijheid om kan gaan, omdat ze de bijbehorende onbeperkte verantwoordelijkheid niet aankunnen of aan willen.

Positieve kanten aan anarchie zijn er dus eigenlijk niet. Omdat onbeperkte vrijheid niet bestaat, omdat elke vorm van vrijheid meteen een vorm van verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Zolang niet 100 % van de mensen daartoe in staat is, heb je iets van een wetgevende, controlerende en uitvoerende rechterlijke macht nodig. En daarom zijn de Grieken vermoedelijk ook met het idee van democratie gekomen, de een-na-beste staatsvorm vergeleken bij alle andere staatsvormen.

Dat het meestal niet werkt, omdat er ook altijd mensen zijn die geen zin hebben zich verantwoordelijk te gedragen, is al door anderen uitgelegd.

Maar in een kleine groep, kan het wel degelijk grote voordelen hebben:

- Mensen kunnen zelf verantwoordelijkheid nemen om dingen te verbeteren. Omdat iedereen verantwoordelijk is voor de maatschappij, en mensen die verantwoordelijkheid niet kunnen afschuiven op de regering, zullen de meeste mensen ook meer verantwoordelijkheid gaan nemen dan ze nu doen.
Er wordt vaak automatisch gezegd dat er toch maar een kleine groep is die dat gaat doen, omdat er in ónze maatschappij maar een kleine groep is die zelf verantwoordelijkheid neemt, en er ook een groep is die egoïstisch handelt en rotzooi trapt.
Maar de vraag is natuurlijk of die verdeling wel hetzelfde zou zijn in zo'n maatschappij. Als iedereen van jongs af aan gewend is aan het feit dat je zelf mee moet helpen en daadwerkelijk invloed hebt, zou die verdeling wel eens een flink stuk verschoven kunnen worden.

- Er is geen bureaucratie, dus je kan veel sneller dingen daadwerkelijk veranderen en uitvoeren. Als je een plan hebt, kan je het meteen doen. Ook kan dat ervoor zorgen dat mensen zich minder machteloos voelen.

- Niemand wordt beperkt door wat anderen bepalen dat niet mag. Dat dit grote nadelen kan hebben, is duidelijk. Maar voor een deel van de mensen heeft het ook voordelen. Er is een groter gevoel van vrijheid. En sommige mensen kunnen leven zoals zíj willen, gelukkig zijn, wat ze in onze maatschappij niet kunnen. Daarbij denk je natuurlijk meteen aan mensen die allerlei dingen doen die een slecht effect hebben op anderen (doden, stelen, seksueel misbruik), maar er zijn natuurlijk ook altijd wel een paar mensen die harmless zijn die door die wetten beperkt worden in hun geluk.

Overigens staat anarchisme niet per se gelijk aan iedereen voor zichzelf en pakken wat je kan, je kan ook met elkaar afspreken dat je veel overlegt en sámen kiest om datgene te doen dat de meerderheid wil. Dat klinkt als democratie, maar dat is het niet: in een democratie worden wij gedwóngen om te doen wat de meerderheid wil, in een anarchie is het niet verplicht, maar kan je er zelf voor kiezen, omdat het handig is om dingen samen te doen.

Natuurlijk heeft het ook nadelen (zoals elke bestuursvorm), maar dat wil niet zeggen dat er niet ook voordelen zijn. En in kleine groepen, kan het denk ik wel werken.