Waarom mag de inleiding niet in een ik of we vorm?

Op een willekeurige website over het schrijven van teksten https://www.ipskampprinting.nl/boek-schrijven/voorwoord-schrijven/ vind je hierover dit advies:

"Een inleiding of intro geeft weer waar de inhoud over gaat, terwijl het voorwoord iets vertelt over hoe u het schrijven heeft ervaren. Tijdens het lezen van de inleiding, maakt de lezer kennis met de inhoud van het boek of het verslag. Tijdens het lezen van het voorwoord maakt de lezer kennis met de schrijver. Daarom is een inleiding helemaal niet persoonlijk en een voorwoord juist wel.".

Geen enkel geschreven stuk zou met ik mogen worden begonnen, daar dit egocentrisch oogt. Dit heb ik nog van Nederlandse les onthouden.
Maar dit terzijde.

Een inleiding behoort trefwoorden te omvatten (tags) waarbij de lezer bepaald of de inhoud geschikt is voor zijn of haar doel om het boek te gaan lezen.

Het is niet dat het niet "mag", maar er zijn wel voor verschillende soorten uitlatingen verschillende onderlinge afspraken gemaakt over stijlvormen. Bijvoorbeeld, voor schrijven binnen de wetenschappelijke context in de sociale wetenschappen worden vaak de APA normen gehanteerd.
In de laatste (zesde) versie van de APA normen is een wijziging ten opzichte van eerdere versies. Waar eerder werd aangeraden om ik/wij volledig te vermijden is het nu wel toegestaan, maar alleen als dat voorkomt dat je de passive voice moet gebruiken en als "wij" ook werkelijk verwijst naar de schrijvers van het stuk (bijvoorbeeld: De participanten werden gevraagd om te gaan zitten -> we vroegen de participanten te gaan zitten). Het wordt afgeraden om het te gebruiken in termen van "wij mensen", dus bijvoorbeeld: "We weten allemaal hoe het zit", "we zijn geneigd om onze hand op te steken als we wat willen vragen" (omdat je daarmee automatisch de lezer en jezelf in hetzelfde schuitje zet, terwijl dat misschien wel niet terecht is).

Een van de achterliggende redenen voor dat mensen liever geen "ik" zien is dus dat het nou eenmaal zo is aangeleerd / dat het de norm is. Mensen die bijvoorbeeld niet de laatste APA normen kennen denken vaak dat het bij de APA normen ook zo is dat het niet meer mag. De normen of schrijfstijlen helpen uniformiteit te brengen, waardoor het makkelijker is om elkaars stuk te lezen.

Waarom werd het in eerste instantie afgeraden? Dat is omdat het vaak de focus in de zin kan verleggen van datgene waar je over schrijft naar jezelf, je wilt dat de lezer blijft focussen op je verhaal en niet op jou.

Vergelijk bijvoorbeeld de volgende zinnen:
"Ik denk op basis hiervan dat meisjes hier gepassioneerder over zijn dan jongens"
vs.
"Misschien zijn meisjes hier dus wel gepassioneerder over dan jongen"