Gebruikers die zeuren over spatie- en ander taalfouten moeten toleranter zijn en de vragen/antwoorden op inhoud beoordelen en niet op fouten?

Helemaal mee eens... IK zal er ook nooit wat van zeggen...

Goeievraag...

Ik deel je frustraties, echter ligt de schuld in deze bij het onderwijs. Het onderwijs legt de nadruk steeds meer op het praktische gedeelte en steeds minder op de basisvakken.

Mijn motto is altijd al geweest:

Het gaat om de vraag, niet om de vragensteller.

Mee eens....

http://www.goeievraag.nl/vraag/laaggeletterd-vragen-antwoorden-kwijt.7326

Er zit een vraagteken aan het einde van de zin, desalnietemin is het geen vraag.

Iemand wijzen op taalfouten heeft niets te maken met tolerantie, het is een antwoord IN een antwoord! Er wordt een antwoord gegeven op een vraag, en de vraagsteller leert weer een beetje beter zijn of haar eigen taal beheersen.

Helemaal mee eens!

Ik schrijf ook niet altijd helemaal 100% goed, duidelijk en navolgbaar, maar het gaat erom dat je strekking van de vraag en/of antwoord kan volgen.

Wat spellingscheckers betreft.... een jaar of 10 geleden werkte in op een Mac en had het woord 'parrallel' getikt... de beste machine verbeterde mij... het moest 'paardel*l' zijn...

Ik vind echt dat er naast inhoud ook naar vorm gekeken moet worden. Ik wijs mensen er echter pas op, als een spelfout een vraag direct onduidelijk maakt. (zoals die vraag over dat tutaeren (i.p.v. tutoyeren)). Het belangrijkste vind ik dat mensen proberen het goed te doen en niet opzettelijk een hoop fouten maken.

Zolang een vraag maar begrijpelijk is, maakt het mij niet zozeer uit of iets met een -v of een -f geschreven wordt.
En of er nu een spatie teveel of te weinig in staat, who cares.

Er komen echter wel eens vragen waarin woorden op een dusdanige manier door elkaar gehusseld zijn dat er echt geen chocola meer van te maken is, ja, daar heb ik dan wel een probleem mee.

Opzich ben ik het ermee eens dat een vraag op inhoud beoordeeld moet worden. Als de vraag duidelijk is, dan is het goed. Echter is het vaak zo dat spelfouten ook de betekenis van een zin compleet veranderen.

ik ben het er helemaal mee eens dat het gaat om de inhoud van de vragen en antwoorden en niet om het taalgebruik...
echter als ik een vraag of antwoord niet duidelijk vind door spellings-, spatie- of leestekenfouten zal ik de schrijver er soms op aanspreken...
maar als ik een beetje mijn best doe, kan ik veel begrijpen en leer ik de 'taal'(fouten) van een ander begrijpen...

Op deze aarde wordt men niet perfect! Ieder heeft wel wat waar hij of zij aan moet werken.

Ik ben het hier helemaal mee eens.

Ik vind dat er wel degelijk gewezen mag worden op verkeerd taalgebruik, daar kan de "overtreder" immers alleen maar van leren. Ik corrigeer in het dagelijks leven vaak een vriend van buitenlandse afkomst, omdat hij de Nederlandse taal nog niet volledig meester is, dan kan ik toch ook Nederlandse Nederlanders verbeteren die kennelijk de taal nog niet meester zijn?

Lekker boeiend naar mijn mening. Als je de vraag niet begrijpt dan moet je zoeken naar een vraag die wel begrijpt. Bovendien wil je iemand helpen met een antwoord, en niet met spelling en grammatica.

Ik heb een aantal redenen om af en toe commentaar te geven op iemands spelling.

Ten eerste maakt een slechte spelling het lezen moeilijk. Een zin wordt als een slechte weg die vol onverwachte kuilen zit. Ben je dyslectisch, buitenlander, laaggeletterd, dan zal ik daar rekening mee houden en veel toleranter zijn - net als ik toleranter ben tegenover een rolstoeler die het gangpad in de supermarkt verspert dan tegenover een fitte dertiger.

Ten tweede kunnen taal- en stijlfouten de betekenis van een zin onduidelijk maken, of zelfs veranderen. Dan komt het eerste doel van geschreven communicatie in gevaar.

Ten derde wil ik de schrijver er een plezier mee doen. Hoe heb ik geleerd? Door te proberen, daarbij onvermijdelijk fouten te maken, en op die fouten te worden gewezen. Soms door de gevolgen te ondervinden (met losse handen fietsen op een instabiele fiets - gaat vanzelf fout), soms door er door mijn omgeving op gewezen te worden. Als iemand die een taalfout maakt, daar niet op wordt gewezen, heeft hij geen enkele kans zijn taalgebruik te verbeteren. Vindt hij het wel best zo, dan is het aan hem mijn commentaar te negeren.

Bedenk - die ergernis wordt veroorzaakt door de ontvanger van de kritiek, niet door de helper.

Ik ben zelf een van de dyslectische gebruikers toch ben ik het niet geheel eens net de stelling. Ik ben het eens met de stelling het gaat om de inhoud van het antwoord niet om het taalgebruik. Desalniettemin vind ik dat als het gaat om niet al te lullige details ik best vind dat je iemand mag aanspreken. Ik maak af en toe wel eens een spelfoutje en heb niet door wat ik verkeerd doe. Ik zou het dan erg prettig vinden als iemand mij er op aan wijst dat ik het verkeerd doe en het liefst met de taalregel. Ik merk dat ik door goeievraag en verbetering van spelfouten beter in mijn taal wordt. Het is dus alleen goed. Maar ik vind wel doe niet denigrerend over andermans spelfouten en zie het daarom niet als minder waard.

Er vallen inderdaad een aantal mensen over andermans taalfouten. Zonder dat ze ingaan op de inhoud van de vraag...

Maar wist niet dat GV een spellingscorrectie had...

Toch maar eens snel opzoeken dan...

ik vind het misbruik van Engelse ziekte anders wel storend. Zoals "spatie fout". Dat jouw spellcheck dom is, wil toch niet zeggen dat ik ook dom moet doen?

Ondanks dat ik me af en toe flink kan ergeren aan taalverloedering let ik bij het beoordelen van een antwoord zeker niet op de grammatica en/of spelling. Het gaat om de informatie, niet om de spelling of grammatica.

Wel is het zo dat ik een antwoord negatief zou kunnen beoordelen wanneer deze dusdanig belabberd is verwoord dat ik er helemaal geen touw meer aan kan vastknopen. Bijvoorbeeld wanneer iemand én hoofdletters én interpunctie negeert én de woorden niet in de correcte volgorde neerzet én daarbij nog eens grammatica- en spellingsfouten maakt, dan wordt het voor mij nogal lastig om te stellen dat een antwoord is gegeven waaraan iemand wat heeft.