Is een 'gevoel' altijd in woorden uit te drukken?

Ik denk dat er altijd wel woorden zijn om het gevoel uit te drukken. Alleen heeft niet iedereen dezelfde woordenschat en is niet iedereen verbaal even sterk, waardoor niet iedereen dat kan.
De uitdrukking 'het is niet in woorden uit te drukken' is denk ik meer een manier te zeggen dat het heel bijzonder is. En misschien vinden mensen dat woorden ook de kracht van het gevoel afzwakken: zodra je er woorden aangeeft, zou iedereen kunnen begrijpen wat je voelt en is het minder exclusief.

Ik kan me voor stellen dat niet iedereen zijn / haar gevoel onder woorden weet te brengen. Waar dit precies aan ligt weet ik niet, maar het zou kunnen dat men niet de woordenschat heeft om het gevoel te verwoorden of men niet genoeg in contact met het eigen gevoel staat om dit te kunnen doen.

Nee, een gevoel is eigenlijk nooit in woorden uit te drukken.

Het is hooguit zo goed mogelijk te omschrijven.

Gevoel is, net als bijvoorbeeld de smaak of reuk van iets, niet in exacte bewoordingen vast te leggen.

Gelukkig is de taal zo opgebouwd dat we vergelijkingen kunnen trekken, dat we kunnen beschrijven en dat we eventueel taal erbij kunnen maken waar dat nodig is.

Als er wordt gezegd 'vlinders in mijn buik' dan weet je (als je zelf ook die verliefdheid hebt ervaren) wel wat voor gevoel er bedoeld wordt, je kunt alleen niet exact bepalen hoe dat bij die betreffende persoon ervaren wordt, of dat net zo is als destijds bij jou.

Een boekenschrijver kan naadloos een gevoel op papier zetten (en je dat laten voelen) terwijl dat de schrijver het zelfde verbaal meestal niet lukt.
Veel mensen kunnen niet letterlijk een gevoel uitdrukken maar op papier wel.

Ik denk alleen als een ander dat gevoel kent. Anders kan iemand zich slecht voorstellen hoe je je voelt. Natuurlijk zegt de basis (positief, negatief, drukkend etc) ook wel iets.

Lijkt me heel moeilijk. Lichaamstaal zegt soms meer. Lachen, huilen, boos, noem maar op.

Nee.
Voor sommige gevoelens en gewaarwordingen hebben we algemeen geaccepteerde termen ('vlinders in de buik', 'jeuk', 'pijn', 'verdriet'), maar WAT je dan precies voelt?
Probeer maar eens te beschrijven wat jeuk is. Vermoedelijk kent iedereen het, maar je komt niet verder dan 'alsof'-beschrijvingen denk ik.

Dat nog los van specifieke dingen door bijvoorbeeld zenuwprikkelingen buiten de 'gewone' gewaarwordingen - ik heb zelf epilepsie, vóór een aanval heb ik een aura, altijd hetzelfde, ik kan het omschrijven maar het is niet te vatten voor wie het niet kent. Datzelfde zei een vriendin met MS tegen me over bepaalde gevoelens die zij ervoer.

Voor mij niet, voor de meest diepe gevoelens zijn woorden enkel een beperking. Gelukkig zijn er andere manieren om gevoel over te brengen bijvoorbeeld door muziek of lichaamstaal.

ik denk dat er in heel veel gevallen wel woorden zijn voor het gevoel dat iemand heeft, maar of diegene altijd op die woorden komt is de vraag...
verder denk ik dat je ook wel eens een gevoel kan hebben waarbij, als je het in woorden wil uitdrukken, de woorden die je kiest hoe dan ook niet goed genoeg zijn...

als je bijvoorbeeld echt ontzettend blij bent, en je zegt: ik ben echt ontzettend blij... dat je dan denkt; nee maar ik ben eigenlijk nog veel blijer dan ontzettend blij...
beetje vaag... haha maar zoiets dus...

en of gevoel echt ALTIJD in woorden uit te drukken is, dat durf ik niet te zeggen

Denk aan de treffende uitdrukking: "woorden schieten tekort" als je iets heftigs meemaakt.

Elk gevoel kan je in woorden uitdrukken, de een kan dat echter beter dan de ander.

Ik kan altijd mijn gevoel goed uitdrukken. Ik kan heel goed duidelijk maken of ik me boos, woedend, razend, furieus voel of alleen maar nukkig, nors, chagrijnig, beledigd, gekwetst ben. Ik voel de gradaties duidelijk aan en voel dan ook hoe hevig de mate is. Als ik boos ben zal ik me anders gedragen dan wanneer ik woedend zou zijn en mijn omgeving zal dit ook zeker merken. Ik ben een rustig type met veel geduld en erg fijngevoelig. Dus wanneer ik eens woedend wordt, dan heeft iedereen ontzag, omdat het niet vaak voorkomt, je kan met mij heel ver gaan nl.
Misschien komt het daardoor dat ik mijn gevoel zo goed ken, omdat het meestal gelijkblijvend is. Ik zit goed in mijn vel en ben een echt zondagskind, prijs me dan ook gezegend. Ik probeer bij negatieve dingen automatisch iets positiefs te vinden, ben dus vaak met 'gevoel' bezig.
Ik leef ook zeer bewust en echt, ik heb veel narigheid meegemaakt, maar zodra je meteen positief gaat denken, wordt de ellende al snel minder, want je weet ;'dit gevoel daar lach ik na een tijdje om' en dan denk ik weer;" waar heb ik me toen zo druk om gemaakt". Ik ken mijn gevoelens en ben dan ook niet verrast als ik een gevoel krijg dat ik nog niet ken, maar kan het dan ook verifiëren, want ik weet vanwaar het komt.