Twee maal rijker ? Twee maal actiever ? Zes keer dodelijker ? anderhalf keer minder ?

Ha, die Koole122;

Woorden naar mijn hart. Anderen zullen zeggen dat die verschijnselen thuishoren bij een levende taal, maar ik hoor en zie steeds vaker taalconstructies die mijn nekharen overeind doen gaan. En dan al die betekenisloze dooddoeners, met name in commerciële teksten: hoe vaak lees je niet een aanprijzing als "Eén van de beste/grootste/mooiste...."? Ja, lekker concreet wel. Misschien geen taalkundige zonde, maar wel prietpraat.
Zodra er hier een taalpolitie wordt opgericht meld ik me aan als rechercheur! Wat zeg ik? Bij de Mobiele Taaleenheid wil ik!

Ja hoor, mijn ergernis is net zo groot. Ook zinnen als 'dit moet gedaan' of 'dat moet gezegd' maak ik altijd af met een enigzins kattige 'worden'. Volgens mij is dit een ontwikkeling van een nieuw soort Nederlands. Best jammer, maar de originele Hollandse taal spreekt bijna niemand meer, dus het hoort erbij.

en dan de d's en t's. Behalve tot nu toe op deze vraag zie ik in bijna elke vraag en elk antwoord verkeerde werkwoordvervoegingen staan. Is ook niet zo gek, want de kinderen leren tegenwoordig geen werkwoordvervoegingen meer.
Hier voor iedereen, voor het gemak, nog één keer:
Als je in lopen of gaan een t hoort, dient die ook in het werkwoord te staan.
Dus ik loop, ik ga, ik word
hij loopt, hij gaat, hij wordt, hij maakt. dus ook: hij bestelt, hij vermeldt (2e persoon enkelvoud, stam + t).
Hij ondertekent, hij heeft ondertekend (hier is heeft het werkende werkwoord en ondertekend het voltooid deelwoord).
Maar mensen leren niet eens meer wat een voltooid deelwoord is, dus hoe moeten ze het dan weten?
Mijn dochter kreeg 19 jaar geleden een rapport. Hierin stond: M... verstoord de les! Dat schreef de juf!
Zij loopt, zij gaat, dus ook zij verstoort!!!.
Toen ik er wat van zei op school waren ze beledigd. Ze keken zelfs behoorlijk verstoord (voltooid deelwoord).
Dus nee, begin niet over te teloorgang van onze taal: die gaat heel snel en is niet meer te stoppen.

Gezien de reacties, gaat het eigenlijk niet meer om het 'niet kunnen rekenen' in taal-termen, maar over taal in het algemeen, of beter: de (negatieve) verandering in de taal. Hier zou ik graag een bijdrage aan willen leveren.
Nederlands is een niet altijd even eenvoudige taal, en er zijn constructies waarbij ik ook diep moet nadenken voor het goede antwoord en er zijn zelfs situaties waarin ik het antwoord schuldig moet blijven. Van jongs af aan (- ik ben nu 54) ben ik me altijd bewust geweest van de dynamiek van taal. Nieuwe woorden en uitdrukkingen (- denk o.a. aan Turbotaal) vind ik meer interessant als cultureel verschijnsel dan als taalvernieuwing.
De taal is een beschrijving van hoe we verbaal en schriftelijk communiceren; het spreken komt eerst. Natuurlijk heb je verschil tussen schrijftaal en spreektaal, maar het gaat me erom dat de taal als wetenschap (- in ons geval Nederlands) beschrijft hoe we taal gebruiken. Uit deze optiek zou je denken dat de wetenschap dus de ontwikkelingen moet blijven volgen en de veranderingen objectief noteren.
Maar zo is het ook weer niet. Er zijn nu eenmaal manieren waarop we hebben afgesproken dat we woorden schrijven. Dat zijn regels waaraan iedere taalgebruiker houvast moet hebben. Op basis daarvan weten we dat we ons iets anders moeten voorstellen als er "lijden" staat dan wanneer er "leiden" staat, terwijl ze allebei op dezelfde manier worden uitgesproken.
Dus als we hebben afgesproken dat "6 keer meer" hetzelfde is als "7 keer zoveel", dan is "10 keer minder" gelijk aan "MIN 9 keer zoveel". Bedoel je wat anders, ZEG (of schrijf) het dan ook duidelijk. De essentie van die afspraken is dat er DUIDELIJKHEID is en de ruimte voor verwarring zo klein mogelijk is. Door te zondigen tegen de regels van de taal, zorg je ervoor dat de onduidelijkheid groter wordt. Daarom is het belangrijk om die regels te kennen, en dat is de reden dat je taal op school krijgt.
Andere talen vormen een grote 'bedreiging' voor elke taal. Het Nederlands heeft al vaak genoeg andere woorden opgenomen. Dat is op zich geen schande, maar juist een teken van de taaldynamiek. Echter, een term als deze, van "zoveel keer minder", is een voorbeeld van een term waarbij je vraagtekens kunt zetten.
Taalverloedering is misschien wel een goede term om dan te gebruiken, omdat het ONduidelijkheid in de hand werkt. Indien het om duidelijke woorden/uitdrukkingen gaat (- zoals veel huidige engelse termen), zou ik graag spreken van een taalverrijking.