refereert "de tand des tijds niet overleven" als term mits juist gebruikt aan verval van een object onder ideale condities?

"De tand des tijds" betekent: slijtage door ouderdom, de vernielende invloed van de tijd. Het wordt volgens mij alleen gebruikt in combinatie met het werkwoord doorstaan. Dus door het te koppelen aan "niet overleven" heb je zelf in de vraag de term niet juist gebruikt. Daardoor is het onmogelijk hier een antwoord op te geven.
De uitdrukking de tand des tijds wordt soms als een voorbeeld van een catachrese gegeven; men benadrukt dan de ‘oneigenlijkheid’ van een dergelijke uitdrukking. Maar het is niet duidelijk waarom de tand des tijds oneigenlijk zou zijn, want de uitdrukking kan immers niet letterlijk worden begrepen en dwingt dus tot metaforische interpretatie. Ook is het niet moeilijk is de strekking aan te geven. Bij de tand des tijds is dat het ‘destructievermogen’. Van taalnood is dus geen sprake. Dat stelt ons in staat de tand des tijds als een creatieve metafoor te beschouwen in vergelijking met tafelpoot. Maar de tand des tijds is een dode metafoor en lijkt daarin weer op tafelpoot. Je kunt de tand des tijds ook als een geautomatiseerde metafoor opvatten. Dat wil zeggen dat de uitdrukking in de primaire code van het hedendaagse Nederlands als één teken met één betekenis optreedt. Dat geldt voor alle dode metaforen. Terwijl creatieve en poëtische metaforen de gespletenheid vertonen, dat ze op het niveau van de primaire code niet letterlijk kunnen worden begrepen. Maar op een ander niveau, het secundaire, kunnen ze wel overdrachtelijk worden geïnterpreteerd.