waarom zeggen we twee uur geleden, en niet twee uren geleden?

Grammaticaal gezien is het enigszins uitzonderlijk. Normaal gesproken staat in een combinatie van een telwoord (zoals twee) en een zelfstandig naamwoord dat een of andere tijd aanduidt (zoals minuut) het zelfstandig naamwoord in het meervoud. We zeggen dus: een paar seconden, twee minuten, zoveel maanden, hoeveel eeuwen.
Er is echter een categorie woordcombinaties waarbij dit niet opgaat. Het gaat hierbij om de woorden jaar, uur en kwartier, voorafgegaan door één van de bepaalde telwoorden twee, drie, vier, etc., of door een van de onbepaalde telwoorden hoeveel, zoveel en een paar.
In dergelijke combinaties blijft het tijdsaanduidend zelfstandig naamwoord in het enkelvoud staan. Voorbeelden: twee jaar, een paar jaar, hoeveel uur, drie kwartier. Woorden als enkele en vele vallen buiten bovengenoemde categorie; daarom is het enkele jaren en vele uren. (In regionaal taalgebruik spreekt men overigens ook wel van drie maand, maar drie maanden is standaardtaal.)
De combinatie twee jaren is wel mogelijk, maar alleen in bepaalde contexten. Als we bijvoorbeeld de nadruk willen leggen op een bepaalde (meestal als vervelend ervaren) tijdsduur, kunnen we zeggen: 'Hij heeft twee jaren onschuldig in de gevangenis gezeten'; dit is dan een stilistische keuze. En ook als er een bijvoeglijk naamwoord voor het zelfstandig naamwoord staat, volgt er een meervoud: 'Hij zat twee jaren in de gevangenis.'