Waarom blijven buitenlanders een accent houden??

Twee dingen die naast door of onafhankelijk van elkaar van invloed zijn:

- Ze horen zelf niet dat ze een accent hebben
- De bouw van het strottehoofd beperkt de vroming van bepaalde klancombinaties

Ik heb een Amerikaanse vrouw, die spreekt accentloos Nederlands, zij en haar twee broers wonen even lang in Nederland. Haar broers en vooral diegene die met muziek werkt als hoofd sonologie van de Filmacademie in Amsterdam (NFTA), blijft zich ervan vergewissen dat hij de Amerikaanse 'knauw' in zijn Nederlands behoud.
Het staat interessanter, het is meestal een ijsbreker ( mensen vragen meteen waar hij vandaan komt, genereert daarmee meteen een compliment "wat spreek jij goed Nederlands zeg!" )

Bij hem, en bijvoorbeeld bij Barry Hughes, Barry Stevens, wijlen Donald Jones en verscheidene anderen is het een handelsmerk geworden.

Het staat gewoon interessanter, zou mijn directe antwoord zijn :))

ik denk dat het komt hoe de buitenlanders t nederlands hebben geleerd.
en andersom is dat ook zo. ik ben 30 jaar getrouwd met een italiaan spreek beter italiaans dan nederlands haha toch hoor je in mijn italiaans een accent..

Buitenlands accent

Als je een andere taal leert ontkom je eigenlijk niet aan een buitenlands accent. Een buitenlandse toerist herken je snel aan zijn uitspraak van het Nederlands. Vreemd genoeg herken je een accent snel, maar kom je er maar moeilijk vanaf.

Voor verschillende talen zijn verschillende aspecten van een tweede taal moeilijk. Dit kun je afleiden aan het feit dat er over elk type buitenlands accent wel een stereotype bestaat. Waarschijnlijk kun je zelf het stereotype accent van een Duitser, een Fransman of een Nederlander die Engels spreekt nadoen. Zo kun je in de tweede taal de invloed horen van de moedertaal.

Een accent is in veel gevallen blijvend. Zeker voor mensen die op latere leeftijd beginnen een taal te leren (ongeveer na je dertiende) is duidelijk dat ze hun accent nooit helemaal kwijt raken. Dat is vreemd, want je kunt alle klanken van je eigen taal maken, en je kan allerlei klanken nabootsen. Het aangeboren taalvermogen lijkt dus ook van invloed voor je uitspraak.

Tot ongeveer een jaar of vijftien is het het gemakkelijkst een andere taal te leren.
Verder is het een kwestie van kunnen en willen:
sommige mensen horen het verschil niet
anderen vinden het niet nodig of te veel moeite.

Je kunt bij kinderen van een maand of drie al onderscheid maken tussen de taalgroepen waarin ze verkeren. De klanken die ze bezigen zijn dienovereenkomstig.
En het is met alles wat je in je vroegste jeugd leert: het is bezit van je geest en uitingsvormen. Je moet dus ongelofelijk je best doen, wil je daar van loskomen bij het aanleren van een nieuwe taal. Maar ik ken ze wel, mensen die talen spreken alsof het "native speakers" zijn.

Veel buitenlanders blijven thuis ook hun eigen taal spreken, omdat hun man/vrouw eveneens een buitenlander is. Dus spreken ze slechts buiten de deur nederlands en dat draagt er toe bij om accentloos nederlands te spreken.

Na je 16e jaar een taal leren? Het wordt nooit meer perfect. Mijn neef woont vanaf zijn 20ste in Australie en is nu 86. Hij spreekt prima Engels, maar je blijft horen dat hij een Hollander is.