is weemoedig een diepere emotie dan melancholie, of zijn het synoniemen?
10.8K
10.8K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Geef jouw antwoord
Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.
Het beste antwoord
Het zijn geen synoniemen, het zijn twee verschillende emoties.
Weemoed is niet dieper dan melancholie, integendeel.
Melancholie gaat veel verder.
Melancholie is een zeer gecompliceerde, bittere emotie.
Het is diepe pijn, een onstilbaar verlangen, maar ergens is het is o, zo mooi, op een bijna krankzinnige manier.
Het schijnt dat een groot deel van de mensheid niet in staat is deze complexe emotie te ervaren. (Dat heb ik ooit gehoord, en ik vind het vrij aannemelijk.)
Er bestaan bij mijn weten geen synoniemen voor melancholie, geen woord dekt de hele betekenis.
Weemoed is als een zachte motregen van jammerlijkheid, terwijl melancholie meer is als een grootse storm van gevoelens waar eigenlijk elke emotie wel een beetje bij wordt betrokken.
(Lees meer...)
Weemoed is niet dieper dan melancholie, integendeel.
Melancholie gaat veel verder.
Melancholie is een zeer gecompliceerde, bittere emotie.
Het is diepe pijn, een onstilbaar verlangen, maar ergens is het is o, zo mooi, op een bijna krankzinnige manier.
Het schijnt dat een groot deel van de mensheid niet in staat is deze complexe emotie te ervaren. (Dat heb ik ooit gehoord, en ik vind het vrij aannemelijk.)
Er bestaan bij mijn weten geen synoniemen voor melancholie, geen woord dekt de hele betekenis.
Weemoed is als een zachte motregen van jammerlijkheid, terwijl melancholie meer is als een grootse storm van gevoelens waar eigenlijk elke emotie wel een beetje bij wordt betrokken.
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Andere antwoorden (2)
Weemoed. De stam is het woord 'moed', maar eigenlijk zou dat 'gemoed' moeten zijn. Weegemoed zou dan ook correcter zijn. Maar weemoed is klankmatig mooier, vind ik. Dus je hoort me er verder niet over klagen.
Weemoed. Wat zegt Van Dale? 'zacht-treurige stemming van het gemoed.' Dat klinkt alweer een heel stuk beter. In ieder geval beter dan wat Van Dale bij het corresponderende woord melancholie vermeldt. Want dat luidt: 'zwartgalligheid, zwaarmoedigheid, droefgeestigheid.'
Melan betekent zwart, en cholie de gal. Het woord melancholia - tevens de internationale vorm voor weemoed - komt uit de klassieke oudheid, toen de filosofen ervan overtuigd waren dat de mensheid te verdelen was in vier temperamenten, die correspondeerden met de vier lichaamssappen. Zo had je bijvoorbeeld cholerisch (van de gele gal), sanguinisch (van het bloed - wat, naar verluidt, mijn eigen temperament is), flegmatisch (en ik ben vergeten waar de flegma ook alweer in het menselijk lichaam zat) en melancholisch dus. Van de zwarte gal.
Maar zwartgalligheid vind ik eigenlijk maar een armzalige definitie van melancholie. Het gaat voorbij aan al die prachtige schakeringen en nuances die deze stemming ook nog kent. Dus daarom liever: weemoed. Dat is een mooier, en raadselachtiger woord dan melancholie.
Ik hou van het woord weemoed.
Weemoed heeft twee kanten. De mooiste dimensie van weemoed is ontroering.
En dat is het gevoel dat ik zoveel mogelijk de overhand ga geven.
(Lees meer...)
Weemoed. Wat zegt Van Dale? 'zacht-treurige stemming van het gemoed.' Dat klinkt alweer een heel stuk beter. In ieder geval beter dan wat Van Dale bij het corresponderende woord melancholie vermeldt. Want dat luidt: 'zwartgalligheid, zwaarmoedigheid, droefgeestigheid.'
Melan betekent zwart, en cholie de gal. Het woord melancholia - tevens de internationale vorm voor weemoed - komt uit de klassieke oudheid, toen de filosofen ervan overtuigd waren dat de mensheid te verdelen was in vier temperamenten, die correspondeerden met de vier lichaamssappen. Zo had je bijvoorbeeld cholerisch (van de gele gal), sanguinisch (van het bloed - wat, naar verluidt, mijn eigen temperament is), flegmatisch (en ik ben vergeten waar de flegma ook alweer in het menselijk lichaam zat) en melancholisch dus. Van de zwarte gal.
Maar zwartgalligheid vind ik eigenlijk maar een armzalige definitie van melancholie. Het gaat voorbij aan al die prachtige schakeringen en nuances die deze stemming ook nog kent. Dus daarom liever: weemoed. Dat is een mooier, en raadselachtiger woord dan melancholie.
Ik hou van het woord weemoed.
Weemoed heeft twee kanten. De mooiste dimensie van weemoed is ontroering.
En dat is het gevoel dat ik zoveel mogelijk de overhand ga geven.
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Weemoed en melancholie zijn de zachttreurige gemoedsstemmingen die ons overvallen als we terugdenken aan mensen of gebeurtenissen uit ons leven.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Deel jouw antwoord
Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.