"hij is er goed van af gekomen': is dit taalkundig zo goed?

Dit lijkt me het meest plausibel.
Plus.

Das mooi want Ik volg hem nog niet. vallen en dan ergens vanaf vallen
vs.
afvallen (als in gewicht verliezen)
Duidelijk Maar nu afkomen en afkomen. of komen en komen?
Wat is het verschil in het werkwoord dat als het letterlijk bedoeld wordt, je het aaneen moet schrijven en als het figuurlijk bedoeld is los moet schrijven? Ik zou denken:
Of het is zoals Freekfluweel (Van Dale) het zegt.
Dan is hij daar goed van afgekomen. (berg)
Dan is hij daar goed van afgekomen. (probleem) Of het zoals shabti (Onzetaal) het zegt:
En dan is hij er dus goed vanaf gekomen. (berg)
En dan is hij er dus goed vanaf gekomen. (probleem) De uitleg in het antwoord kan wel kloppen, maar dan moet je aanvoeren waarom het ene (af)komen het andere niet is. Moet ik uit dit antwoord halen dat het bij een berg "afkomen" is en bij een probleem komen? Dit stuk van onzetaal
https://onzetaal.nl/taaladvies/ervan-afkomen-ervanaf-komen-er-afkomen-eraf-komen/
"Ervanaf en eraf staan hier los van komen. Het is bijvoorbeeld ook van de trap af komen, van iemand af komen en van zijn luie reet af komen. In een zin als 'Ik wil dat die verslagen binnenkort afkomen' is afkomen wél één woord. Overigens vermeldt Van Dale (2005) bijvoorbeeld er gemakkelijk (van) afkomen, van de trap afkomen en van iemand afkomen. Over deze kwestie — hoort het voorzetsel (zoals af) bij het werkwoord of niet? — wordt verschillend gedacht. Wat ons betreft wordt af los geschreven van het erop volgende werkwoord als er sprake is van een verwijdering, ook al is die figuurlijk." Dus ik hoop dat iemand het duidelijk kan maken waarom deze zelfverzonnen optie zou kloppen. Deze vraag wordt heel mooi gesteld:
"En hoe gaat het dan bij jouw zin, hoort ‘af’ bij het werkwoord of maakt het deel uit van het voornaamwoordelijk bijwoord?"
Maar dan volgt er iets wat ik niet kan volgen.