Waarom is Fries een aparte taal en geen dialect?

Fries is een taal, maar Gronings, Brabants en Limburgs zijn dat niet. En dat komt doordat Fries als enige van de regionale talen voldoet aan de gestelde eisen. Zo heeft het een duidelijke grammatica, is er sprake van historische ontwikkeling en vinden de sprekers zelf dat ze de taal Fries spreken.

Een taal is te herkennen als aparte taal op grond van drie eigenschappen:
- de taal verschilt genoeg van andere talen (taalafstand).
- de sprekers ervan willen hun taal graag spreken en aan hun kinderen doorgeven (taalwil).
-de taal heeft binnen de taalgemeenschap een bepaalde status (taalstatus).
Deze drie eigenschappen kunnen leiden tot de formele erkenning van een taal door de nationale overheid en door de internationale gemeenschap. Zo’n erkenning is een bevestiging van de feitelijke status van de taal in het dagelijks leven.

De talige afstand tussen het Fries en het Nederlands is veel groter dan die tussen bijvoorbeeld het Amsterdams of het Haags en het Nederlands. Het Fries kent klanken en klankcombinaties die het Nederlands niet kent, en het is ook anders wat betreft de woord- en zinsvorming. Bovendien beseffen de Friezen dat wat zij spreken een taal is, en hebben ze er onderwijs in. Sinds 1980 is het Fries een verplicht vak voor alle leerlingen in het basisonderwijs in de provincie Friesland.
En er werd al vanaf de dertiende eeuw in het Fries geschreven, vooral wetsteksten. Sinds die tijd kent het Fries een vrijwel ononderbroken schrijftaaltraditie. En tenslotte is er een standaard voor het Fries: je kunt opzoeken hoe je het spelt, wat de grammatica is, en de betekenis ervan staat in een woordenboek.
Al met al is Fries dus echt een erkende taal.