Wat is goed, "is dat hem" of "is dat hij"?

Je redenatie is een drogredenering. Het is "A" want regel x zegt dat het A is.
Maar je maakt geenszins duidelijk waarom we met regel x te maken hebben. Wat nu als ik zeg: Hij. Want hij is onderwerp en dan schrijf je hij....
Klinkt als een cirkelredenatie.

Ok, hem is lijdend voorwerp omdat 'hem' het antwoord is op de vraag 'wie of wat is dat?'. 'Dat' is in dit geval het onderwerp en die vraag duidt dus het lijdend voorwerp. Dan kun je natuurlijk je afvragen of 'dat' stellen als onderwerp niet een drogredenering is. Nu, 'dat' is onderwerp omdat dat is waarvan iets wordt meegedeeld. En zo kun misschien nog wel verder gaan om drogredenen aan te wijzen, maar op een bepaald punt kom je gewoon uit bij taalkundige afspraken.

Als je alleen al zou zeggen dat we hier als laatste woord een lijdend voorwerp moeten invullen lijkt je redenering al meer ergens op. "Hij. Want hij is onderwerp en dan schrijf je hij"
Is net zo veelzeggend, daar kun je niet onderuit komen.
(Ja het is onjuist, maar grappig genoeg net zo sterk als jouw redenering)

"omdat ‘hem’ het antwoord is op de vraag ‘wie of wat is dat?’ " Het antwoord op de vraag 'wie is dat?' moet een naam of omschrijving zijn, bijvoorbeeld, 'Dat is Piet Derksen' of 'Dat is de burgemeester'. Op de vraag 'Wie is de burgemeester?' kun je iemand in een menigte (of op een groepsfoto) aanwijzen en zeggen "Dat is hij." of "Hij is dat." Maar... Als iemand vol verwondering vraagt "Wíé is de burgemeester? Is dat híj?" en daarbij iemand aanwijst in de menigte, dan is 'hij' hier correct. Maar wel als de klemtoon op 'hij' ligt.
Als je vraagt "Wie is de burgemeester, is dàt 'm?" Dan is hier 'hem' (of 'm) correct, omdat hier geen klemtoon op valt. En dat heeft helemaal niets te maken met het lijdend voorwerp. 'Hem' is hier het naamwoordelijk deel van het gezegde. http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/444/

mrtomaat, volgens mij staat het lijdend voorwerp meestal achter het onderwerp. IN dat geval kan hij geen onderwerp zijn. Maar ik kan me vergissen. Inekez, Maar als je alleen de zin 'is dat hem? neemt kan het dan ook geen lijdend voorwerp zijn. Immers het is toch het antwoord op de vraag wie is dat?

Luister naar wat ik zeg. Ik zei niet dat "hij" kan of
niet, of zelfs dat hem fout is of geen lijdend voorwerp is hier. (nu wel maar dat wist ik niet eens). Ik ageer tegen je uitleg waarom "hem" goed is, het is een uitleg van lik-me-vestje (excuseer mijn toon, mocht je er over vallen).
Stel je de situatie andersom voor. Dus dat jij een vraag stelt en een antwoord kreeg met zo'n uitleg, jouw kennende zou je er ook niet echt genoegen meenemen, maar ik kan me vergissen. Dat A goed is bewijst niet dat B fout is.
Dat A goed is bewijst niet dat jouw uitleg(die stelt dat A juist zou zijn) de juiste uitleg is. Inekez1 heeft overigens iets uitgelegd wat ik niet wist, bij een koppelwerkwoord kan geen lijdend voorwerp voorkomen. ZIe ook:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Koppelwerkwoord
Dat heeft denk ik te maken met de betekenis van die werkwoorden en de betekenis van lijdend. Neem zoenen. Ik zoen hem, 'hem' "lijdt" hieronder. Ik ben hem. Lastig.
Hieruit blijkt overigens dat jouw uitleg naast zwakjes (als het juist was) ook nog eens onjuist is. Nu is de uitspraak "En dat heeft helemaal niets te maken met het lijdend voorwerp." nogal vergaand. De verwarring om een lv te ontdekken is blijkbaar zo groot dat er overal voor gewaarschuwd dat het technisch niet juist is. Of "Is dat hij?" juist is, daar twijfel ik nog aan. "volgens mij staat het lijdend voorwerp meestal achter het onderwerp."
Ik zeg even niet wat 'wat' is hier maar:
"Hem zoen ik nooit."
"Dat ben ik."

Toch vind ik het een beetje vreemd om mijn antwoord een drogredenering of cirkelredenering te noemen. Zo gaat ontleden toch gewoon in zijn werk je zoekt wat voor zinsdeel iets is en nav daarvan zoek je de schrijfwijze (ten minste in dergelijke gevallen of bij naamvallen).
Als ik een dergelijk antwoord zou zien staan zou ik eerder vragen hoe je daar aan kwam, waarom dus hem een lijdend voorwerp is. De woorden drogreden en cirkelredenering klinken in dit verband erg beladen en onjuist en zijn volgens mij beter van toepassing op andere gevallen.

Hem loopt daar.
Hij loopt daar. Hem want hem is lijdend voorwerp en dan schrijf je hem.

En waarom is hem dan lijdend voorwerp?

Juist, dat blijkt helemaal nergens uit. Net zoals in jouw verklaring. Je zegt nergens waarom je voor "hem" kiest, enkel dat het een lv is en dat dat opzichzelf al voldoende is om hem als juist te bestempelen. Je beweert nergens dat we een lv moeten gebruiken. Er mist een stuk in je redenatie. De redenatie die je normaliter gebruikt zou zoiets zijn:
Het is hij. >Het eerste woord in deze zin moet namelijk een onderwerp zijn.< En hij voldoet daaraan.* Dat lijkt me een logische gevolgtrekking. Dat hij een onderwerp is, of hem een lijdend voorwerp daaruit kan je niet verder redeneren. De zin tussen >< is bij jouw redenatie afwezig en dat maakt het tot een vreemde zin, iets wat de vorm heeft van een cirkelredenering. X, want X is een vorm van de "groep X" dus daarom X. *En in die redenatie mist nog waarom ik weet dat het een onderwerp is, maar iig zeg ik dat ik het weet.

Ik had het inderdaad wat uitgebreider moeten toelichten hoe ik aan het lv kwam. Dat is inmiddels gedaan.....

Waar dan?

Mijn eerste reactie

-Is dat hem zijn auto?..........

Dit is een grapje, toch? "Hem z'n auto"...

" hem zijn auto" is geen Nederlands.
Is dat zijn auto , moet het zijn.

dit moet een grap zijn. ''Hem z'n auto'' pfff.

Alleen zou ik het in het laatste voorbeeld omdraaien: Is híj dat?

Klinkt inderdaad erg geforceerd of onjuist. Net als de gelijkwaardige zin: "Ben dat ik?"
Als je op oude foto's jezelf denkt te zien. Normaliter zou iedereen zeggen:
"Ben ik dat?"

In vragende vorm is het inderdaad logischer (beter) om het om te draaien. Is dàt hem?
Is hìj dat? In beide gevallen komt dan de klemtoon op het onderwerp van de zin.