Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Waarom schrijven Engelsen 'ik' (soms/meestal?) met een hoofdletter?

Het woordje 'ik' schrijft men in het Engels met 'I' hoofdletter i. Waardoor is dat zo gekomen?

Of is het tegenwoordig ook modern om met een kleine i te schrijven?

8 jaar geleden
in: Taal

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (1)

De hoofdletterspelling van het Engelse I, 'ik', verscheen aan het begin van de Middelengelse periode, d.w.z. rond 1100. De meest plausibele verklaring is dat I toen met een hoofdletter werd gespeld om het voornaamwoord te onderscheiden van het voorzetsel in, dat in de handschriften van die tijd vaak werd afgekort als i (een praktijk wellicht overgenomen uit Latijnse handschriften, waar in eveneens kon worden afgekort tot i). Door i in de betekenis 'ik' met een hoofdletter te spellen, kon de lezer het dus niet verwarren met i in de betekenis 'in'.

Er zijn twee argumenten die deze verklaring extra-aannemelijk maken. Ten eerste werd de Oudengelse vorm van het voornaamwoord, ic (vergelijk met het Nederlandse ik of het Duitse ich), niet met een hoofdletter gespeld - toen was er immers nog geen verwarring mogelijk. De hoofdletterspelling duikt voor het eerst op net op het moment dat de oorspronkelijke vorm ic werd gereduceerd tot Middelengels i. Bovendien zijn er enkele Middelengelse dialecten die de oude vorm ic (of een variant, bv. ich, hik, yk, ...) een tijdlang behielden: deze niet gereduceerde varianten werden ook in het Middelengels niet met een hoofdletter gespeld. Ten tweede zijn er andere talen waar een gelijkaardige spellingsingreep is gebeurd: in het Deens, bijvoorbeeld, worden zowel het voornaamwoord van de eerste persoon enkelvoud 'ik', als het voorzetsel 'in' gespeld en uitgesproken als i, maar net als in het Middelengels krijgt het eerste steeds een hoofdletter en het tweede niet.

Ook in andere talen worden sommige voornaamwoorden met een hoofdletter gespeld - denk aan het Duitse Sie of het Italiaanse Lei, die allebei 'u' betekenen. Hier is de verklaring echter anders: het gaat hier om beleefdheidsvormen en de hoofdletter wordt gebruikt om de vorm meer prominentie te geven. Dit gebruik dateert uit een andere periode, nl. van na 1500, toen hoofdletters meer en meer werden gebruikt om belangrijke woorden in een tekst te belichten.

Toegevoegd na 29 minuten:
Een andere verklaring staat hier:
http://vorige.nrc.nl/krant/article1811147.ece
(Lees meer...)
SimonV
8 jaar geleden
erotisi
8 jaar geleden
leuke uitleg, I ...misschien ook een Engelse beleefdheidsvorm....over dikke ik gesproken ;-)
erotisi
8 jaar geleden
Ik vond je ander antwoord ook wel interessant: "Tijdens het overschrijven van die teksten ontstond een probleem. „Een kleine i in het midden van de zin valt niet zo op”, zegt Kooper. „Daarom moesten ze iets verzinnen om hem opvallend te krijgen. De hoofdletter I werd het meest gebruikt, maar sommige broodschrijvers gebruikten een kleine y.” Die laatste variant heeft het moderne Engels niet gehaald. Waarom de meerderheid van kopiisten voor de hoofdletter koos, en niet voor de kleine y, is niet bekend. „Ik denk dat het is omdat hoofdletter I toch duidelijker was”, denkt Kooper. De I werd standaard toen William Caxton rond 1480 de boekdrukkunst in Groot-Brittannië introduceerde. Hij koos uiteindelijk voor de I-variant." Denk je dat dit niet goed was omdat het verwijderd hebt?
SimonV
8 jaar geleden
Ik kwam in het Engels m'n uiteindelijke antwoord vaker tegen.
Vandaar dat ik (ook uit ruimtegebrek) het eerste antwoord heb verwijderd.
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image