Wat is het verschil tussen epithesis en epenthesis?

Bij epithesis wordt een klank weggelaten. Zoals bij Engels library wordt uitgesproken als libry
Bij epenthesis wordt er een klank toegevoegd. Melk wordt uitgesproken als melluk , kurk als kurruk.
Clisis is dat twee of meer woorden aan elkaar worden geschreven.

Klanken kunnen niet alleen worden toegevoegd, zij kunnen ook verdwijnen. Dit verschijnsel wordt epenthese genoemd.
1. Een paragoge of epithese (ˌɛpɪˈθiːsɪs) is een toevoeging van een klinker of lettergreep aan het einde van een woord, waarbij de betekenis niet verandert.
http://www.collinsdictionary.com/dictionary/english/epithesis

2. Wanneer dit aan het begin of in het midden van een woord gebeurt, spreekt men van een prosthesis of epenthesis. Het komt in het Italiaans veel voor.
Nederlands: duur - duur + -er > duur-d-er.
Italiaans: la scuola (de school) verandert soms in in iscuola (op school) = epenthesis (prothesis en niét protheses, dat is bij de tandarts)

De meest voorkomende epenthetische klinker is de zogenaamde svarabhaktivocaal.
Dat is een uh-klank, die in de spreektaal tussen twee medeklinkers wordt ingevoegd.
Het toevoegen van de svarabhaktivocaal is alleen mogelijk in lettergrepen die eindigen op twee medeklinkers waarvan de eerste de ‘l ‘of de ‘r’ is; de tweede mag geen s- of t-klank zijn:
werruk, dorrup, halluf, hellup, maar hals (niet hallus), held (niet hellud), milt (niet millut).
Het wordt, behalve in de spreektaal, gebruikt in de proza voor een betere formulering en ook in de poëzie ten behoeve van het juiste metrum. In de spreektaal wordt het gebruikt om de uitspraak makkelijker te maken. Het gaat om de klank die wordt gehóórd in arrum of halluf. Het gaat dan niet om de spelling maar om de uitspraak.

3. Inclinatie – clisis.
Een voorbeeldzin van clisis is: Ik liep nog een end met hem mee hebben de woorden - ik, nog een, met hem - minder accent dan de woorden - liep, end, mee - zodat men hoort: klíep nogn ént mètm mée.
Als de samensmelting aan het begin van een woord optreedt wordt het proclise genoemd, als de samensmelting aan het einde van een woord optreedt noemt men het enclise.
1. de arme man - darme man, 2. her en der - harendare
3. gaat gij – gaetghi, 4. kende hij hem - hoort men als kindehihem
Bij 1 en 2 spreekt men van proclise, bij 4 en 5 van enclise.