Wat is het bijvoeglijk naamwoord van schromen?
De man keek voorzichtig en schromend of de man keek voorzichtig en met schroom?
Geef jouw antwoord
Het beste antwoord
De man schroomde om te kijken. De man keek aarzelend.
Schromelijk bestaat wel, maar betekent wat anders. Dat heb je schromelijk overdreven.
Toegevoegd na 31 minuten:
Een correcte toepassing van schromend is bijvoorbeeld:
"Er is een schromend tekort aan personeel". Dat betekent niet dat dit tekort aarzelend is, maar hier heeft 'doen schromen' de betekenis van 'afstoten' en is het dus afstotelijk.
Schromelijk bestaat wel, maar betekent wat anders. Dat heb je schromelijk overdreven.
Toegevoegd na 31 minuten:
Een correcte toepassing van schromend is bijvoorbeeld:
"Er is een schromend tekort aan personeel". Dat betekent niet dat dit tekort aarzelend is, maar hier heeft 'doen schromen' de betekenis van 'afstoten' en is het dus afstotelijk.
10 jaar geleden
Andere antwoorden (2)
Bijvoeglijke naamwoorden geven een eigenschap of toestand aan van een zelfstandig naamwoord. Bijvoeglijke naamwoorden kunnen op vier manieren gebruikt worden: attributief, zelfstandig, predicatief en bijwoordelijk.
Een attributief gebruikt bijvoeglijk naamwoord staat direct voor het zelfstandig naamwoord waar het bij hoort: de schromende man.
Een zelfstandig gebruikt bijvoeglijke naamwoord staat los in de zin: het is niet de vlotte maar de schromende.
Een predicatief gebruikt bijvoeglijk naamwoord staat onder meer in zinnen met een koppelwerkwoord; het is dan het naamwoordelijk deel van het gezegde: 'Zijn houding is schromend'. Ook als een bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt als bepaling van gesteldheid, is het predicatief gebruikt: 'Schromend stond de man daar'.
Als het bijvoeglijk naamwoord bijwoordelijk gebruikt is, is het een bijwoordelijke bepaling. Meestal wordt het bijvoeglijk naamwoord dan ook een bijwoord genoemd.
De man zijn omgangswijze met deze kwestie is schromend.
Een attributief gebruikt bijvoeglijk naamwoord staat direct voor het zelfstandig naamwoord waar het bij hoort: de schromende man.
Een zelfstandig gebruikt bijvoeglijke naamwoord staat los in de zin: het is niet de vlotte maar de schromende.
Een predicatief gebruikt bijvoeglijk naamwoord staat onder meer in zinnen met een koppelwerkwoord; het is dan het naamwoordelijk deel van het gezegde: 'Zijn houding is schromend'. Ook als een bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt als bepaling van gesteldheid, is het predicatief gebruikt: 'Schromend stond de man daar'.
Als het bijvoeglijk naamwoord bijwoordelijk gebruikt is, is het een bijwoordelijke bepaling. Meestal wordt het bijvoeglijk naamwoord dan ook een bijwoord genoemd.
De man zijn omgangswijze met deze kwestie is schromend.
10 jaar geleden
Volgens mij is het bijvoeglijk naamwoord in dit geval beschroomd.
10 jaar geleden
Deel jouw antwoord