Waarom hebben we in het nederlands geen ringel s en lidwoorden als den en der meer?

Om dezelfde reden als dat we ons niet meer via paard-en-wagen verplaatsen, niet meer met pijl-en-boog op jacht gaan of liever de telefoon pakken dan een brief te schrijven: we ontwikkelen ons.

We gaan over op nieuwe gewoonten en oude raken in onbruik. Taal doet daar evengoed aan mee als technologie.

Daarnaast hebben we een instituut zoals de Nederlandse Taalunie die zo af en toe (lees: om de haverklap, maar da's mijn mening) de grammatica regels aanpast aan de moderne tijd.

Het voordeel daarvan is dat we 'modern' zijn, het nadeel is dat oude teksten al snel gedateerd lijken en dat volwassenen die al een tijdje van school zijn "fouten" maken doordat zij nog de oude spelling toepassen.

In Nederland wordt blijkbaar gekozen voor een actuele, levende taal. Het is een keuze in beleid. Sommige andere landen zijn wat behoudender en daar zie je de schrijfwijze minder drastisch veranderen.

Waarom we geen lidwoorden meer zouden gebruiken zou ik ook niet weten. Misscien een idee om ze weer in te voeren :-)
Maar de ringel 's' is wel uit te leggen. Want welke woorden bestaan nu uit twee s'en?
Dat zijn namelijk over het algemeen samenstellingen en als ze daar de ringel 's' weer invoeren, kun je niet zien uit welke twee woorden de samenstelling bestaat.

En dan nog even over Genesis: ik snap niet dat daar een ringel 's' staat, want het woord komt oorspronkelijk uit het grieks en schrijf je zo: Genesis. Dus er staat in principe geen dubbele's'

De eerste s in Genesis, zoals gedrukt in de Delftse bijbel, is geen ringel-s, maar een lange s. Vroeger waren er twee varianten van de drukletter kleine s: de korte die aan het einde van een lettergreep gebruikt werd en de lange voor overige plaatsen in een woord. Dit grijpt terug op twee varianten van de sigma in het Grieks.
Een ringel-s is een ligatuur van de lange s en een z. Die komt niet in oude Nederlandse geschriften voor.
Voor wat betreft de lidwoorden: toen men in de 19e eeuw de Nederlandse taal wilde standaardiseren, ging men te rade bij het Duits en het Latijn, die beide een uitgebreid stelsel van geslachten en naamvallen hebben. En meende men het Nederlands ook zo te moeten modelleren. In de gesproken taal van West-Nederland waren deze varianten echter al in onbruik geraakt. Wel kun je in oude Polygoon-journaals horen dat deze lidwoorden nadrukkelijk worden uitgesproken. Maar dat was omdat men toen van papier voorlas en meende dat het plechtig moest klinken.