Waar komt het woord averechts vandaan? Waarom niet achterstevoren of andersom?

G.J. van Wyk (2003), Etimologiewoordeboek van Afrikaans, Stellenbosch (incl. Supplement uit 2007)

aweregs b.nw.
1. Omgekeerd, met die verkeerde kant voor, die teenoorgestelde van wat gewoon is, onderstebo, agterstevoor. 2. Anders as wat verwag word of behoorlik is, verkeerd, onjuis, onoordeelkundig.
Uit Ndl. averechts in die bet. 'verkeerde gewoonte' (1540) 'binnenstebuite' (1552), 'onverstandig, onoordeelkundig' (1573) 'teenoorgestelde van die normale' (1623), t.o.v. breiwerk en steke (1821). Ndl. averechts is 'n afleiding met -s van averecht (al Mnl.), met lg. 'n samestelling van ave, 'n ouer vorm van af, en recht 'reg'. Hoewel die bet. 'binnestebuite, keersy' (soos in aweregse kant van 'n kledingstuk) en 'verdorwe' (soos in aweregse geslag) in Ndl. tans verouderd is, geld albei nog in Afr.

C.B. van Haeringen (1936), Etymologisch woordenboek der Nederlandsche taal, Supplement

averechts. Vla. overecht(s) (reeds Kil. signaleert over-recht als ‘Fland.’) is blijkbaar naar over gewijzigd. Oostmnl. (Gloss. Bern) over recht ‘supinus’ zal wel een etymologische spelling zijn voor averecht, bevorderd door oostmnl. āver = ōver (vgl. keuterboer).
Een vreemde vorm is ḕvirèhts (umlaut) te Bree (Leuv. Bijdr. 14, 40). Wellicht te verklaren uit contaminatie met *evig = mhd. ebich ‘verkeerd, afgekeerd, links’ (nhd. äbig, äbicht). Vgl. verder ohd. abuh, os. aƀuh ‘verkeerd, slecht’, on. ǫfugr ‘omgekeerd, verkeerd’, wsch. een afl. van af. Hierbij ook mnl. āves ‘omgekeerd, averechts’ (< *āvichs) met adverbiale -s?