Waar komt het woord 'haverklap' vandaan?
4.1K
4.1K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Geef jouw antwoord
Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.
Het beste antwoord
Haverklap lijkt te kunnen afstammen van twee dingen: vanuit het dorsen en vanuit de haverklep/klap.
...elke tweede klap tijdens het langdurige en eentonige uitdorsen van het kaf met de dorsvlegel.
Wordt ook wel als volgt uitgelegd: Om de haverklep. In de tijd dat vervoer voornamelijk met paarden plaatsvond, had de koetsier een leren mondbak met voer, lijkend op een emmer, die om de hals van het paard werd gehangen. Dit werd de haverklep of haverklap genoemd. De koetsier was verplicht om op gezette tijden of na gezette afstanden het paard hiermee te voeren.
(Lees meer...)
...elke tweede klap tijdens het langdurige en eentonige uitdorsen van het kaf met de dorsvlegel.
Wordt ook wel als volgt uitgelegd: Om de haverklep. In de tijd dat vervoer voornamelijk met paarden plaatsvond, had de koetsier een leren mondbak met voer, lijkend op een emmer, die om de hals van het paard werd gehangen. Dit werd de haverklep of haverklap genoemd. De koetsier was verplicht om op gezette tijden of na gezette afstanden het paard hiermee te voeren.
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Andere antwoorden (2)
De enige verklaring die zo bij mij opkomt is dat het uit de tijd komt dat graan nog handmatig uit het kaft werd geslagen: Je slaat de gemaaide stengels over een rooster of je legt het op een tapijt en slaat er op, zodat de graankorrel los laten en je het kaf van het koren kan scheiden.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Er zijn verschillende verklaringen.
In onze taal wordt hier het volgende over gezegd:
"F.A. Stoett vermoedt dat klap in haverklap een verkorting is van klapvlies, dat 'zaadhulsel' betekende, en vandaar als 'kleinigheid' kon worden opgevat. Om een haverklap zou dan 'om een nietigheid' hebben betekend, en vervolgens 'ieder ogenblik, telkens'. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) geeft een vergelijkbare verklaring en verwijst naar de vergelijkbare uitdrukkingen om een haverslag, om een haverkaf en om een haverstro, die al wat langer voorkomen; ook daarin gaat het steeds om afval of overblijfselen van haver.
Het klinkt allemaal niet onlogisch, maar het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands (EWN) spreekt deze uitleg tegen. Volgens het EWN is om een haverklap een verbastering van de Friese uitdrukking om in aveklap (in = 'een'). Dat woord aveklap sloeg op iets heel anders, namelijk het luiden (klappen) van de zogenaamde avemariaklok (kortweg ave), de klok die opriep tot het bidden van het Ave Maria of angelus. Dat gebeurde driemaal per dag: om zes uur 's ochtends, om twaalf uur 's middags en om zes uur 's avonds. Het werd aangekondigd met drie klokslagen, waarna een weesgegroetje werd gebeden; dit werd tweemaal herhaald. Daarna werd de klok gedurende twee minuten geluid en bad men een afsluitend gebed.
Toen het eerste lid ave niet meer herkend werd, kon het gemakkelijk vervormd worden tot het bekende haver".
(Lees meer...)
In onze taal wordt hier het volgende over gezegd:
"F.A. Stoett vermoedt dat klap in haverklap een verkorting is van klapvlies, dat 'zaadhulsel' betekende, en vandaar als 'kleinigheid' kon worden opgevat. Om een haverklap zou dan 'om een nietigheid' hebben betekend, en vervolgens 'ieder ogenblik, telkens'. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) geeft een vergelijkbare verklaring en verwijst naar de vergelijkbare uitdrukkingen om een haverslag, om een haverkaf en om een haverstro, die al wat langer voorkomen; ook daarin gaat het steeds om afval of overblijfselen van haver.
Het klinkt allemaal niet onlogisch, maar het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands (EWN) spreekt deze uitleg tegen. Volgens het EWN is om een haverklap een verbastering van de Friese uitdrukking om in aveklap (in = 'een'). Dat woord aveklap sloeg op iets heel anders, namelijk het luiden (klappen) van de zogenaamde avemariaklok (kortweg ave), de klok die opriep tot het bidden van het Ave Maria of angelus. Dat gebeurde driemaal per dag: om zes uur 's ochtends, om twaalf uur 's middags en om zes uur 's avonds. Het werd aangekondigd met drie klokslagen, waarna een weesgegroetje werd gebeden; dit werd tweemaal herhaald. Daarna werd de klok gedurende twee minuten geluid en bad men een afsluitend gebed.
Toen het eerste lid ave niet meer herkend werd, kon het gemakkelijk vervormd worden tot het bekende haver".
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Deel jouw antwoord
Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.