Waarom wordt in opsommingen het mannelijk geslacht (meestal) eerst genoemd?

Dat is een gewoonte.

Net als de gewoonte bij de begroeting "Goedenavond dames en heren" net andersom is.

Het heeft te maken met je gevoel voor taal, wat klinkt mooier? Veelal klinkt neef/nicht mooier dan nicht/neef of broer/zus mooier dan zus/broer.

Misschien is het ook voor een gedeelte terug te vorderen op de emancipatie van vrouwen. Vrouwen werden vroeger altijd op de tweede plaats gezet of telde niet mee. Het benoemen van eerst een mannelijk geslacht en vervolgens een vrouwelijk, slaat mogelijk op de achterstelling van vrouwen.

Daarnaast is het vaak zou dat vrouwelijke vormen van woorden vaak één of meerdere letters krijgen toegevoegd. Zo is het:
secretaris - secretaresse
directeur - directrice

Je ziet dat de vrouwelijke vorm langer is dan de mannelijke vorm. In de Franse taal is dit nog duidelijker aan te tonen.

Mannelijk enk: /
Vrouwelijke enk: e
Mannelijk mv: s
Vrouwelijk mv: es

Misschien kan je hier wat mee?

Toegevoegd na 4 minuten:
Het is dus onlogisch dat je eerst een langere vorm (secretaresse) zegt en vervolgens de kortere mannelijke vorm (secretaris). Ik hoop dat het duidelijk is, want het lijkt een beetje warrig uitgelegd.

Natuurlijk zie je het wel andersom.

En je zou het vaker andersom zien, als mensen zich daarvan bewust zouden zijn.

Als ik een brief schrijf, schrijf ik altijd:
Geachte mevrouw, mijnheer.
Als je een groep toespreekt, zeg je:
Geachte dames en heren.

Voor de rest heeft het met cultuur en met de genealogie te maken:
Namen en overervingen gingen van vader op zoon.
De moeders en dochters hebben pas sinds vrij kort
dezelfde rechten.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Familie_(verwanten)

Ik denk dat de mannelijke vorm vaak een beetje als de default geldt. Je gaat ervan uit dat het een man betreft, en de dames gelden dan kennelijk als de exotische variant. Dit kan natuurlijk ook makkelijk historisch gegroeid zijn, zoals in een ander antwoord al gesuggereerd werd.
In het meervoud gaat het ook zo; in gemengd gezelschap (al zit er maar één jongen bij!) zegt men: "Jongens, heeft iedereen zijn boek bij zich?" en niemand vindt dat raar.
In het Frans heb je ils en elles voor de derde persoon meervoud, maar pas als er louter vrouwen zijn gebruik je elles, anders niet.

Vroeger waren mannen veel belangrijker dan vrouwen. Zo is een gewoonte opgegroeid. Nu zijn wij met deze gewoonte opgegroeid, en niemand heeft behoefte om er iets aan te veranderen.