Waar komen in romaanse talen de lidwoorden vandaan?

Het klassieke Latijn kent geen bepaald lidwoord (de & het), maar wel een onbepaald lidwoord (een). Die onbepaalde lidwoorden zijn ontstaan uit de Latijnse woorden voor één: unus, una & unum (respectievelijk mannelijk, vrouwelijk en onzijdig). De bepaalde lidwoorden zijn vermoedelijk via het Vulgair Latijn binnengeslopen. Het klassieke Latijn kent namelijk wel aanwijzende voornaamwoorden zoals deze, die, dat en dit. In het Latijn worden hic, haec en hoc gebruikt om dingen aan te wijzen die dichtbij zijn (dus deze en dit), terwijl ille, illa en illud gebruikt worden om dingen aan te wijzen die verder weg zijn (dus die en dat). Men vermoedt dat ille, illa en illud in het Frans, Italiaans en Spaans de basis zijn voor respectievelijk le & la, il, la & lo, el & la. In het Portugees is het bepaald lidwoord o waarschijnlijk ontstaan uit het Latijnse hoc. Er bestaat discussie hoe die woorden precies in de talen zijn gekomen, maar de aanwijzende voornaamwoorden uit het klassieke Latijn zijn vrijwel zeker de basis geweest.

Waarom ze meer en meer in gebruik zijn geraakt is ook niet zeker, maar men vermoedt dat het te maken heeft met een soort interne noodzaak of veelzijdig gebruik van zulke woorden. Spreektaal is hierin zeker heel belangrijk geweest.